[Sprawdzam] Dużo mięsa

PC, NS; PS4 & XBO (2021) | Team Meat | platformowa • runner

Wiadomo, że oryginalny Super Meat Boy był za łatwy i trzeba go było podkręcić, dodając do niego mechanikę biegnącego non stop bohatera. Spodziewałam się tragedii, ale okazało się, że – przynajmniej w pierwszej krainie – hojnie rozmieszczono checkpointy. Oglądanie replayów ponownie jest, w przeciwieństwie do tych choćby w nowym Superhocie, szalenie satysfakcjonujące i kiedy usiadłam, zatrzymałam się dopiero na pierwszym bossie. (Wiem, to żadne osiągnięcie, ale byłam zdziwiona tym, jak szybko do niego dotarłam). W zasadzie chętnie wróciłabym do SMBF, gdyby nie fakt, że… nieustanne klikanie X na padzie i niczego więcej w 1,5 godziny załatwiło mi dłoń tak, jak nie dały rady zrobić tego Wild Rift czy sto godzin w Hadesie. W czasie zabawy ręka bolała mnie tylko trochę, ale na drugi dzień SMBF pokazał swoją prawdziwą twarz. Głupi to powód, żeby rzucić grę, ale tak się stało – a że znowu wkręciłam się we wspomnianego Hadesa (swoją drogą, moją grę roku – pełna topka TU), nie wiem, czy chce mi się znowu siadać do mięsnego chłopca i obandażowanego dziewczęcia.

PC, And | Righteous Hammer Games | pasjans • taktyczna • roguelike

Mając w pamięci zabawnego i naprawdę wciągającego Shadowhanda – fabularną, taktyczną wariację na temat pasjansa, w którym bohaterka przywdziewa maskę, walczy ze zbójami i próbuje rozwiązać bzdurną intrygę – ucieszyłam się, gdy Epic rozdał Solitairicę za darmo. (Swoją drogą, wersja na Androida też jest bezpłatna). Gra Righteous Hammer jest od produkcji Grey Alien Games znacznie prostsza i okazała się nieszczególnie angażująca, ale po świętach potrzebowałam akurat takiego odmóżdżacza, więc spędziłam z Solitairicą dwa wieczory. Oferuje ona proceduralnie generowane mapy, różne klasy postaci (nie tylko klasycznego wojownika czy mnicha, ale także np. akrobatę czy barda) i możliwość tworzenia buildu. Wydaje mi się, że wystarczyłoby kilka modyfikacji, by uczynić z tej gry coś znacznie bardziej grywalnego – największym problemem wydaje się niewielkie zróżnicowanie przedmiotów i zaklęć w sklepach. Ograniczenie ekwipunku wprowadzono celowo, po pierwsze w ramach utrudnienia, po drugie po to, by zachęcić gracza do wydawania waluty zdobywanej po ukończonym lub zawalonym runie, wykorzystywanej także do odblokowywania nowych talii i ich ulepszania. Przyznam, że byłam zdziwiona tym, jak bezlitosna potrafi być Solitairica, jednak mając do wyboru ją i Shadowhanda, polecam Shadowhanda, zwłaszcza że w chwili publikacji akurat jest przeceniony na Steamie o 75% – wiele godzin zabawy za 13 zł!

PC | Octavi Navarro | thriller • point’n’click • gotowanie

Octavi Navarro to nazwisko, które powinni zapamiętać fani krótkometrażowych horrorów. Wcześniej miałam do czynienia tylko z jego serią Midnight Scenes (The Highway i The Goodbye Note), które ogrywałam kiedyś w ramach maratonu. Nagle okazało się, że developer ma na swoim itch.io dwa kolejne tytuły – oprócz The Supper jeszcze wydane wcześniej The Librarian. Kolacja to 20-minutowy thriller, w którym wcielasz się w panią Appleton prowadzącą portową restaurację dla bardzo dziwacznej klienteli. Bardzo nie chciałabym jej zaspoilować, więc dodam tylko, że ten point’n’click oferuje ładny pixel art i wprawdzie króciuteńką, ale interesującą fabułę. Smaczny kąsek w zimowy wieczór! (A Midnight Scenes polecam, oczywiście, też).

„Sprawdzam” to cykliczny segment, w którym co poniedziałek przyglądam się trzem ogrywanym akurat produkcjom – głównie niezależnym, ale nie tylko. Jeżeli ci się podoba, zachęcam do rzucenia okiem na POPRZEDNIE ODCINKI. 

Jeśli masz ochotę razem ze mną poznawać nowe tytuły, zapraszam na MÓJ KANAŁ NA TWITCHU (od wtorku do czwartku od ok. 13, w piątki od ok. 20, a w soboty od ok. 16). Do zobaczenia!