[Sprawdzam] Kolorowe skrawki

Moonlight Kids | PC, XBO, XBX | przygodowa • akcja • crafting

Jedyna gra, na którą naprawdę czekałam w maju, okazała się strzałem w dziesiątkę. Jest przepiękna i ładnie udźwiękowiona, a do tego – dzięki bogom, bo nie mam ochoty na hardkorowy survival – w niczym nie przypomina wprawdzie fantastycznego, ale stresującego Don’t Starve. Wake ucieka z domu i gubi się w lesie, po czym odkrywa jego magiczną stronę i żyjących tam mieszkańców. Jest też oczywiście pradawne zło, które nocą snuje się po lesie i któremu Wake wraz z przyjaciółką próbują zaradzić. Robią to z pomocą uroczych leśnych duszków, które – wyposażone w różne specjalne talenty, np. odporność na trujący gaz czy umiejętność podpalania chaszczy – pozwalają im obejść przeszkody i pokonać przeciwników. Skojarzenie z serią Pikmin jest bardzo na miejscu. Jestem zaskoczona tym, jak dobrze siedzi mi się przy tej casualowej produkcji – w ciągu dwóch dłuższych sesji z The Wild at Heart wbiłam już 10-12 godzin i naprawdę z przyjemnością wpisałam je po raz kolejny do streamowej rozpiski. Dość powiedzieć, że choć planowałam zrobić sobie miesiąc przerwy od pisania do CD-Action, gra Moonlight Kids sprawiła, że nie mogłam się powstrzymać i wysłałam ją jako propozycję – nie mogę pozwolić, aby taka perełka przemknęła wam koło nosa.

Hyper Games | PC, XBO, XBX | logiczna • fizyka • kooperacja

O Mørkredd słyszałam już dawno i nie miałam go w planach ogrywać, ale trafił do Game Passa, a ja szukałam jakiegoś xboksowego co-opa. Nie żałuję – nie brakuje mu stylu, a klimatu tworzonego przez ciemność i pozbawione dialogów sekwencje nie powstydziłoby się Below. W chwili pisania tego tekstu mam za sobą prawię połowę niedługiej fabuły. Łamigłówki bazują na fizyce i związane są, przynajmniej do tej pory, głównie z toczeniem świetlistej kuli, choć pojawiły się także sekwencje z podążaniem za światłem i pływaniem łodzią. Mechanikę Mørkredd można podsumować krótko: jeśli postać wyjdzie z kręgu światła lub padnie na nią cień, umiera i bohaterowie wracają do checkpointa. Niejednokrotnie zabijał mnie więc niechcący drugi gracz, bo wszedł między mnie a świecącą kulę, innym razem do mojej zguby przyczyniały się rzucające cień przeszkody terenowe. To w zasadzie prosty koncept, którym, myślałam, szybko się znudzę, ale po godzinie jeszcze się nie wyczerpał (gra wydaje się krótka, więc możliwe, że w ogóle nie zdąży). Powoduje miłą synchronizację między grającymi, bo zagadki są proste i nie powodują ani przestojów, ani poczucia marnowanego czasu. Chciałabym się dowiedzieć, dokąd dokładnie toczymy wielką kulę i nie zdziwi mnie, jeśli okaże się, że to oko jakiegoś pradawnego potwora. Pst, pst, jest też demo!

Uwe Rosenberg | fizyczna planszówka • dla dwóch osób

Patchwork to technika krawiecka, w której łączy się kawałki o różnych kolorach czy fakturach – i tak tutaj z wielobarwnych skrawków o różnych kształtach powstaje większy kwadratowy wzór. Zadaniem każdego gracza jest wybieranie odpowiednich elementów i, jak w Tetrisie, umiejętne układanie ich na swojej planszy. Jest też inna, wspólna, na której poruszają się ich pionki, a w swojej turze można albo zdobyć walutę (guziki), albo kupić kawałek materiału. Ta prościutka, dwuosobowa gra wydawnictwa Lacerta była parę miesięcy kolejnym zakupem z serii „zimno i wszystko pozamykane, zaopatrzmy się w planszówki i inne takie” i co prawda nie rozegraliśmy więcej niż kilka partii – z czego ostatnią w piątek – ale i tak mogę ją polecić niedzielnym graczom. Idealna do grania z babcią, dziadkiem lub dzieckiem: prosta, całkiem ładnie wydana, a do tego przeznaczona do krótkich, maksymalnie półgodzinnych sesji.

„Sprawdzam” to cykliczny segment, w którym co poniedziałek przyglądam się trzem ogrywanym akurat produkcjom – głównie niezależnym, ale nie tylko. Jeżeli ci się podoba, zachęcam do rzucenia okiem na POPRZEDNIE ODCINKI. 

Jeśli masz ochotę razem ze mną poznawać nowe tytuły, zapraszam na MÓJ KANAŁ NA TWITCHU (od wtorku do czwartku od ok. 13, w piątki od ok. 20, a w soboty od ok. 16). Do zobaczenia!