27
NBA 2K13 – recenzja cdaction.pl
NBA 2K13
Dostępne na: PS3, X360
Testowano na: X360
Wersja językowa: angielska
Pierwsze co wpada w oko i ucho, to wszechobecość znanego amerykańskiego rapera, Jaya-Z. W NBA 2K13 figuruje on jako producent gry, co oczywiście jest czystym zabiegiem marketingowym i z prawdą ma niewiele wspólnego. Tym samym usłyszymy jego kawałki w intrze, menu, na prezentacji przedmeczowej – wszędzie. Nie odmawiam Jayowi talentu, ale seria 2K od lat była najlepiej udźwiękowioną grą sportową właśnie ze względu na wpadające w ucho i pozytywnie bujające, nieznane szerszej publice kawałki zza oceanu. Na ich miejsce mamy numery które każdy gdzieś już kiedyś słyszał i artystów związanych z wytwórnią rapera. Niestety, Rihanna w połączeniu z koszykówką nie każdemu przypadnie do gustu. Dla mnie to minus, choć wiem, że znajdą się i fani tego zabiegu.
Od słabiaka po kozaka
Zabawę zaczynamy od stworzenia swojego zawodnika. Poza standardowymi atrybutami kreatora postaci takimi jak kolor skóry, wygląd twarzy, fryzura, wzrost i waga, dostępne jest całe morze czysto koszykarskich cech, które pozwalają na całkowite odwzorowanie swoich umiejętności (lub swojego wyobrażenia że się je posiada). Obejmuje to zarówno takie podstawy jak ułożenie rąk do rzutów z wyskoku czyosobistych, zestaw prostych zwodów, po takie detale jak ilość kroków potrzebnych do odzyskania równowagi po „fade-awayu”. Jeśli przysiądzie się do kreatora na poważnie, zawodnik będzie się zachowywał dokładnie tak, jak tego oczekujemy, włączając w to długość trzymania „miękkiej kiści” w górze po oddaniu rzutu.
Droga do mistrzostwa NBA jest długa i kręta. Zanim w ogóle nasz zawodnik otrzyma angaż do którejś z drużyn, musi się wyróżnić w spotkaniach pokazowych młodych talentów, w których pod uwagę brana jest niemal każda akcja. Ocenę zawodnika podbijają nie tylko zagrania mające swoje odzwierciedlenie w statystykach, jak punkty, asysty, zbiórki itp., lecz również te niepoliczalne, w tym umiejętne rozprowadzanie piłki, bieganie do kontr i skuteczne krycie rywala. Analogicznie, w wypadku gdy nam „nie siedzi” a zawodnik rywali raz po raz mija gracza jak tyczkę w drodze do kosza, zaufanie naszych kolegów z drużyny spada i większość spotkania grzejemy ławę.
Dajcie mi piłkę i boisko, pokażę, że mogę wszystko
Ostatnią rzeczą na jaką możnaby narzekać w NBA 2K13 to liczba dostępnych trybów gry – jest ich bowiem multum. Najważniejszy z nich – The Association, to połączenie managera i normalnej rozgrywki. Poza wygrywaniem kolejnych spotkań i sięgania po najwyższe cele, gracz musi zadbać o samopoczucie zawodników, transfery, pieniądze i reputację. Choć ilość opcji menedżerskich ma się nijak w porównaniu do takiego Footaball Managera, to jak na grę która nie stawia takiej zabawy na pierwszym miejscu opcji i tak jest mnóstwo. Pośród tradycyjnych trybów naturalnie znajduje się opcja rozegrania pojedynczego sezonu i play-offów.
Trening w grze tak skomplikowanej jak koszykówka to rzecz zasadnicza. Rozbudowany, choć nie idealny samouczek pozwoli na opanowanie rozległej klawiszologii i da graczowi stykającemu się z serią po raz pierwszy wrażenie że na boisku nie ma rzeczy niewykonalnych, co wcale nie jest dalekie od prawdy. 101 różnych ruchów do wykonania (a to nie wszystkie!) w Training Campie to solidne podstawy by zacząć zabawę. Dla chętnych istnieje możliwość osobnego przećwiczenia rzutów osobistych, zagrywek i walki pod koszem. Bez opanowania tych elementów włączanie poziomu trudności wyższego niż standardowy nie ma żadnego sensu, chyba że lubi się dostawać tęgie lanie.
W NBA: Creating a Legend wcielamy się w jednego z obecnych zawodników ligi. Poprzez wykonywanie specyficznych treningów i umiejętne realizowanie celów narzuconych w kluczowych spotkaniach, zawodnik będzie się rozwijał zdobywając popularność i zwiększając „chemię” w zespole. Ten tryb śmiało mógłby być wydany jako osobny produkt, bo ilość dostępnych opcji jest wręcz przytłaczająca. A przecież poza nim (i innymi, wymienionymi wcześniej) na liście trybów jest też chociażby NBA Blacktop – rozgrywki uliczne w systemie od 1 na 1 do 5 na 5 zawodników. Zasady gry odwzorowują te znane z boisk osiedlowych gdzie m.in. po zbiórce niecelnego rzutu przeciwnika trzeba „oczyścić” piłkę wychodzą z nią poza linię 3 punktów. Choć ten tryb ma najmniej opcji, grając mniejszą ilością zawodników na jeden kosz znacznie lepiej wyrabia się nawyki w szybkich kontrach i operowaniu na małej przestrzeni.
Spory postęp uczyniono w grze przez sieć. W poprzednich edycjach połączenie pomiędzy graczami musiało być naprawdę dobrej jakości, by mecz przebiegał płynnie i bez przekłamań. Starania ekipy 2K dały wymierne efekty, bo w 2K13 da się wreszcie normalnie grać z przeciwnikami z innych kontynentów . Niestety gdy przeciwnik dostaje łupnia, najczęściej resetuje konsole i gracz ma w takim wypadku związane ręce. Przegrywać w kosza też trzeba umieć, drodzy Amerykanie!
Progres czy stagnacja?
NBA 2K12 było jedną z najlepszych gier sportowych zeszłego roku i szczerze powiedziawszy niewiele aspektów mogło zostać poprawionych. Największą zmiana dotyczy sterowania i jest nią nowe przeznaczenie prawej gałki pada. Obecnie odpowiada ona za zwody i pozwala na większą kontrolę nad nimi. Dopiero po przytrzymaniu lewego triggera gałka wraca do swojej nominalnej funkcji „shot sticka”, którym kontrolujemy rzut. Ta zmiana, choć z początku nieco uciążliwa dla weteranów serii rzucających „z gały” z zamkniętymi oczami po kilku meczach pokazuje swoje zalety i pozwala jeszcze bardziej zdominować wydarzenia na boisku. Szkoda tylko że zapomniano o niej w samouczku i z początku kręci się na wyczucie.
Kolejną z nowości jest „Dynamic Shot Generator”, czyli algorytm wybierający rzut najbardziej adekwatny do sytuacji. W poprzednich częściach 2K często zdarzało się, że zawodnik robił coś kompletnie irracjonalnego, jak np. dwutakt z miejsca mając przed sobą obrońcę, przez co gra znacznie traciła na realiźmie. Dynamic Shot Generator w większości przypadków eliminuje tę przypadłość, ale nie do końca. Takie gafy zdarzają się znacznie rzadziej, co nie znaczy że zniknęły całkowicie.
Cieszy fakt, że już nie tylko „pierwszy garnitur” zawodników może się popisać swoimi „signature moves”. Przeniesiono ruchy sporej ilości graczy których kojarzymy niekoniecznie z portali plotkarskich, a raczej z dobrego koszykarskiego rzemiosła. Poziom przywiązania do detali momentami powoduje, że aż nie chce się wierzyć że komuś się chciało zadbać o tak mało znaczące w kontekście całej gry rzeczy jak charakterystycznie opadająca ręka po rzucie osobistym. Równie dobrze opracowano „signature skills”. Każdy z zawodników ma jakiś atut z którego jest znany – jeden ma niesamowitą skuteczność z rogu boiska, drugi idealnie skacze w tempo do alley-oopa itd. Singature Skills wplatają się w grę dynamicznie i naturalnie, a co najważniejsze nie są pustym sloganem i daje się je odczuć w meczu. Grając stworzonym przez siebie zawodnikiem dostajemy VC (Virtual Currency, puszczenie oczka w stronę Visual Concepts, prawdziwych autorów gry) za każdy rozegrany mecz zarówno off jak i online. Za VC możemy dokupić swojemu pupilowi Signature Skills i upodabnić go do siebie lub swojej fantazji do granic możliwości.
I love this game
Oprawa wizualna zaliczyła znaczący krok do przodu. „Telewizyjna” praca kamery daje wrażenie oglądania dobrze zrealizowanej transmisji i przy okazji na każdym kroku pokazuje, że wszystko jest ładniejsze i wyraźniejsze. Poprawę widać gołym okiem. Moją uwagę w szczególności przykuła publiczność. Choć ze względu na ograniczenia sprzętowe obecnej generacji konsol nadal są to ludziki o jednej teksturze twarzy, ciosane z zaledwie kilku brył, to przy gonieniu wyniku czy bardzo efektownej akcji wszyscy zrywają się z siedzeń i szaleją, zagłuszając nawet komentatorów! Atmosfera to bardzo ważna składowa sportu i w serii NBA 2K udało się ją uchwycić jak w żadnej innej grze tego typu.
Poza tym do dyspozycji gracza oddany został pakiet opcji społecznościowych, z obowiązkowym spamowaniem na Facebooku, a także niesamowity smaczek w postaci… kreatora własnych butów! Co prawda nie udało mi się odtworzyć obuwia marki „Relaks”, ale mój zawodnik i tak ma najgorzej wyglądające obuwie jakie można sobie wyobrazić.
2K Sports samo sobie podniosło poprzeczkę, ale i tym razem udało się ją przeskoczyć. NBA 2K13 to koszykówka kompletna. Oferuje masę trybów, realizm, piękną oprawę i niezrównany gameplay. Choć to mało popularna opinia w kraju zdominowanym przez konsolowe piłki nożne, twierdzę – dla mnie, z mojego punktu widzenia, a nie gram w wirtualną gałę – że to najlepsza gra sportowa obecnego roku, a zarazem najlepsza gra sportowa w ogóle.
Ocena 9.0
Plusy:
Minusy:
Czytaj dalej
![Kampania Battlefielda 6 jest jak powtórka filmu akcji na Polsacie – zapomnisz o niej po napisach końcowych [RECENZJA TRYBU DLA JEDNEGO GRACZA]](https://cdaction.pl/wp-content/uploads/2025/10/BF6-616x420.jpg)
![Nazwałbym Hollow Knight: Silksong grą wybitną, ale jest tak wybitnie wredny, że tego nie zrobię [RECENZJA]](https://cdaction.pl/wp-content/uploads/2025/10/hks-616x420.webp)
![Super Mario Galaxy + Super Mario Galaxy 2 to porty może i leniwe, ale za to drogie [RECENZJA]](https://cdaction.pl/wp-content/uploads/2025/10/smg-616x420.jpg)
27 odpowiedzi do “NBA 2K13 – recenzja cdaction.pl”
Dodaj komentarz
Musisz się zalogować, aby móc dodać komentarz.
O wielu grach mówi się że są wielkie, ale niewiele jest tak gigantycznych jak seria NBA 2K. Czy niepodzielnie władając w swojej kategorii przy tegorocznej odsłonie cyklu twórcy postawili na „easy layup” czy idąc za ciosem nie marnowali czasu i zaserwowali nam „monster jam”? Sprawdza weteran parkietów ShinX.
twierdzę że to najlepsza gra sportowa obecnego roku, a zarazem najlepsza gra sportowa w ogóle.Ocena 9.0|Fifa13 ocena na cdaction.pl 9.5 No to się zastanówcie jak oceniacie …
FIFA 13 miała nieco fanboyskie podejście, dlatego dostała 9.5 na CDA, a NBA 2K wydaje się być perfekcyjną grą, mimo że koszykówka nie jest moim ulubionym sportem to z chęcią kupię i zagram 🙂
Dwa dolne komentarze ; Artykuły pisały inne osoby -.- Recenzję FIFY napisał Hut ,a NBA2k13 ShinX . CZYTAJCIE ZE ZROZUMIENIEM
@Rahim96|Na VGA i tak zmiażdży fife jak co roku z resztą.
Dlaczego w recenzji nie ma napisane że w wersji PC nie ma kilku rzeczy i zostały wycięte?
Więc w wersji PC, nawet w preorderze, nie ma All Star weekend ?
@ironman001 – Może dla tego, że recenzowano wersję na X360.
Jak dla mnie Hov, Kanye czy Nas mogą być w każdej części.
-komercyjny soundtrack|hahaha|Nie wiem jakim trzeba być durniem, żeby wymagać by w grze sportowej przygrywały nam jakieś awangardowe pierdy/smęty/jak zwał tak zwał.
komercyjny soundtrack,LOL Jay-Z chyba wie co robi …
Trochę czytania ze zrozumieniem Boobr, M4niek i CoCieToObchodzi – gust muzyczny to indywidualna sprawa każdego z nas, a do tej pory w NBA 2Kx usłyszałem masę GENIALNYCH numerów na które bym nie trafił w żaden inny sposób. Znam całą dyskografię Jaya-Z, znam 90% numerów z soundtracku 2K13 i mi zwyczajnie „nie robi”. Dla Was może być super fajowy bo ten słynny Dżej Zi chłopak Beyonce i w ogóle, ale osobiście wolałbym jeden numer na poziomie „respect my game” z bodajże edycji 2k7(intro) niż to wszystko. ZNOWU.
Wszystkie te recenzje gier sportowych, a szczególnie NBA, są o kant nie powiem czego rozbić. w NBA 2K12 wszystkie niedoróbki wychodziły dopiero po min. 50h gry i wtedy z gry mającej 9/10, robiło się ledwie 7+/10. Zagrywka z Jay-Z wprawi fanów w zachwyt lub ich rozgoryczy, taki sobie cel chyba postawili twórcy pod względem ścieżki dźwiękowej, ale jednak trzeba sobie powiedzieć szczerze – większość ludzi kochających NBA musi być zaznajomionych z rapem, taki już urok tego sportu.
Proszę o pomoc. Kupiłem nba na ps3 i mam 2 problemy. Po 1 w czasie meczy myplayer po włączeniu opcji visji(linie pokazujące gdzie się ustawiać) nie widać ich. Po 2 jak zrealizować kod z all star weekends. Po wpisaniu w ps store wyskakuje że jest zły.
Jay Z nie tylko dał swoje nazwisko, dzięki niemu mamy w NBA2k13 Dream Team, jego także zasługą jest to, że Scottie Pippen użyczył swojego wizerunku, bo początkowo nie chciał tego robić. Więc sory, ale zamiast tylko dać nazwisko i wziąć kasę dał także coś od siebie, jakby nie patrzeć, więc część 1szego akapitu jest nie na miejscu
Miernota społeczna jest za ch*ja pozbawiona gustu muzycznego, nie wiem jakim to trzeba być debilem żeby nie odróżnić komercyjnego ścierwa od muzyki która nie udaje muzyki. Soundtrack w tej grze to nędzny szmatławiec. W innych grach EA jest aż przesyt pedalskiej komercji, a redakcja CD-Action zasługuje na nalot dywanowy za nadmiernie dobrą ocenę NFS HP 2010, wiele nowych gier EA byłoby lepszych bez soundtracku. Komercja i piractwo zabiły przemysł muzyczny, teraz to samo dzieje się z przemysłem growym.
Sry to nie gra EA 🙂
Alien hahahaha 😀 A wracając do samej gry zakupię ją jak tylko będę mógł bo przecież my player sam się nie skatuje 😛
2K powinni wydawać kolejne części co dwa lata 🙂 Ja ciągle cieszę się fenomenalnym 2k12 i cały czas spotyka mnie coś innnego a gram w nią już naprawdę długo. Nie ma bardziej rozbudowanej gry sportowej niż ta koszykarska seria. Cieszę się że i ta część nie zawodzi ale pozyskam ją dopiero jak nacieszę się poprzedniczką. 🙂
Minus związany z soundtrackiem trochę z czapy, bo a) beaty z 2K zawsze pasują do basketu (rap, r’n’b czy jakieś tam reggae) b) jest porównywalny jak nie lepszy w porównaniu do fifowej, popowej papki. |Ogólnie high five and 1 ShinX za reckę i kosz miażdży kopaną pod każdym względem! 😛
@daveNWNMasz u mnie props za to basket 4life 😀 Soundtrack mam już przesłuchany i to, że Jay-Z wcisnął tam swoje kawałki wcale mi nie przeszkadza bo świetnie pasuja.
Mam do was wazne pytanie : czy poprawione zostaly zbiorki? (szczegolnie w trybie „my player”) ?
tak zostały one poprawione z tego co widziałem na gameplayach. Nie ma już problemów z wykrywaniem ręki zawodnika dzięki czemu nie przenika ona przez piłkę. Poprawiono też walkę o zbiórki czyli zastawianie oraz odpychanie zastawiającego nas obrońcy.
daveNWN: jak już mówiłem, soundtrack to rzecz gustu, dla mnie Jay i RiRi to minus bo to znam z Eski 😉 i na liście po prostu nie znajdują się takie perełki jak http:www.youtube.com/watch?v=B9mOwI9iko8
http:www.youtube.com/watch?v=3DDOCs8YqT4To też chętnie bym usłyszał
Jay-Z etc. wszystko fajnie, nie jestem fanem tego typu muzyki, ale rozumiem, że to właśnie pasuje do takiej gry, ale COLDPLAY?? ocb?
moje pytanie dotyczy ikonek ze zmianami. W 2k12 było fajnie pokazane kto wchodzi za kogo i można było się połapać jak będzie szła gra, a teraz niema nic, żadnych napisów itp. chyba ze mozna to jakoś włączyć a ja nic nie wiem 😛