CD-Action Recenzje
24.10.2012
8 Komentarze

The Unfinished Swan ? recenzja cdaction.pl

The Unfinished Swan ? recenzja cdaction.pl
Oto kolejna w ofercie Sony gra „artystyczna” – oparta na niezwykłym pomyśle, oprawiona w wyjątkową grafikę, udźwiękowiona przez muzyków, którzy w życiu nie zagraliby dla Nicki Minaj. Czy „Niedokończony Łabędź” jest równie udany, jak Flower czy Podróż? Recenzja cdaction.pl.

The Unfinished Swan
Dostępne na: PS3
Testowano na: PS3
Wersja językowa: polska (pełny dubbing)

The Unfinished Swan – Niedokończony Łabędź – żywot swój rozpoczął, jako technologiczne demo, pokazujące jeden z pomysłów na wykorzystanie Move’a. Pierwotnym przeznaczeniem gry było wystawienie jej w konkursie Independent Game Festival, ostatecznie jednak projekt został podchwycony przez Sony, odpowiednio sfinansowany i godnie wypromowany (we wspieraniu indyków zresztą producent PlayStation zawsze wiódł prym i tego nikt mu nie odbierze). Wreszcie trafił w nasze ręce i możemy przekonać się, jak w praktyce wygląda gra w „chodź, pomaluj mój świat”. Wrażenia? Pomysł ciekawy, ale wykonanie…

Zacznijmy od fabuły. Bohaterem gry jest Monroe, młody chłopiec, osierocony przez matkę; malarkę, która nigdy nie dokończyła żadnego obrazu. Pewnego dnia Monroe odkrył, że łabędź (oczywiście niedokończony) z jednego z płócien jego mamy znikł – a badając sprawę wpadł w ramy obrazu i tak zaczęła się jego podróż. Gra przedstawia nam kolejne etapy wyprawy chłopca w głąb świata obrazów, zaczynamy na opuszczonym przez łabędzia idealnie białym płótnie – później jednak na obrazach zaczynają pojawiać się kształty, kolory, a nawet dynamiczne źródła światła.

Monroe nie potrafi zbyt wiele – jedynie przemieszczać się i, korzystając z dowolnego ze spustów pada, rzucać przed siebie kulkami z farbą (a później także innymi cieczami). W zależności od poziomu przynosi to inne efekty – najpierw czarne plamy wydobywają kształty ukryte w bieli pierwszego płótna, potem np. kulki z wodą wspomagają rozrost winorośli, jeszcze dalej kleksy czarnego atramentu pozwalają rysować platformy, na które chłopiec może wskoczyć. Wszystko to układa się w logiczno-geometryczną łamigłówkę, której kolejne zawijasy trzeba samemu rozwikłać – właśnie puszczając winoroślą we wcześniej niedostępne miejsca, właśnie budując platformy, które pozwolą dostać się do celu, itd., itp. Jednocześnie możemy śledzić historię, opowiadaną przez rozpisane na ścianach krótkie akapity – genialnie odczytane przez polską lektorkę (brawa!) i naprawdę świetnym napisaną pod względem językowym (szczególnie początek zdaje się być niezłym połączeniem Alicji w Krainie Czarów i Małego Księcia).

Cała przygoda podzielona jest cztery rozdziały (choć ten ostatni trwa ledwie mgnienie oka), całość da się przejść w dwie godziny, nawet wliczając w to czas stracony na jedną-dwie zagadki, które nie najlepiej tłumaczą graczowi czego od niego oczekują. Problem w tym, że ten czas wykorzystany jest po prostu źle – i to na kilka sposobów. Historia cudnie się rozkręca, ale potem dalej się rozkręca, i jeszcze raz rozkręca i znów rozkręca, a kiedy przychodzi do puenty, okazuje się, że zabrakło na nią pomysłu. Twórcy gry mieli naprawdę ciekawe, świeże pomysły na mechanizmy rozgrywki, ale co najmniej przy połowie z nich znaleźli kiepskie rozwiązania na ich realizację. Podstawowy problem leży w podstawowej mechanice – mechanice „rzucania kulką”, aktywowanej, jak wspominałem, spustem pada lub machnięciem Move’em. W wielu miejscach trzeba powtarzać tę czynność kilkadziesiąt razy na minutę, co zamienia rozgrywkę – jej mechaniczny, fizyczny wymiar – w brutalne „napieprzanie w pada”. Całkowicie nie pasuje to do klimatu gry i jej artystycznych ambicji, wybija z magicznego, w escherowskim stylu subtelnego świata gry. Koniec końców całość okazuje się zbyt powierzchowna i błaha, by poświęcać tej produkcji więcej czasu, niż dwie godziny niezbędne do jej ukończenia.

Ocena: 7.0

—

Plusy:

  • ciekawy, dość oryginalny pomysł na rozgrywkę
  • artystyczna, bardzo estetyczna oprawa graficzna
  • to świetna, intrygująca bajka, szkoda, że z tak kiepską puentą

    • Minusy:

  • główna aktywność gracza to banalne „walenie w spust”
  • niedopracowane mechanizmy rozgrywki
  • nie wszystkie zagadki są czytelnie przedstawione

    • Czytaj dalej

    8 odpowiedzi do “The Unfinished Swan ? recenzja cdaction.pl”

    1. Hut 24 października 2012 o 09:21

      Oto kolejna w ofercie Sony gra „artystyczna” – oparta na niezwykłym pomyśle, oprawiona w wyjątkową grafikę, udźwiękowiona przez muzyków, którzy w życiu nie zagraliby dla Nicki Minaj. Czy „Niedokończony Łabędź” jest równie udany, jak Flower czy Podróż? Recenzja cdaction.pl.

    2. heavy91 24 października 2012 o 10:03

      Łabędź. Literówka się wkradła.

    3. heavy91 24 października 2012 o 11:16

      Łabędź. Literówka się wkradła.

    4. heavy91 24 października 2012 o 11:32

      Łabędź. Literówka się wkradła.

    5. heavy91 24 października 2012 o 11:32

      Łabędź. Literówka się wkradła.

    6. fergiX 24 października 2012 o 13:16

      @heavy91|Okej okej, chyba każdy już zauważył. 😉

    7. heavy91 24 października 2012 o 20:36

      Wow. Sorry wielkie za to. Komentowałem na komórce :/ Głupio mi 😛

    8. czarnydar37 26 października 2012 o 13:20

      Szkoda ze dość zimne przyjęcie ale dam gierce szanse

    Dodaj komentarz