14
„Rycerze Doliny Rozdupy” – recenzja. Walaszek dał z siebie całe 30%, a więc wszystko i nic
W sercu mojego pokolenia twórczość Walaszka zawsze będzie zajmować ważne miejsce. Teksty z „Kapitana Bomby” to dla nas ekwiwalent pochodzących z „Psów” czy „Chłopaki nie płaczą” cytatów używanych przez osoby urodzone parę lat przed nami. To my mieliśmy szczęście dojrzewać w momencie, gdy na kolejne odcinki przygód żołnierzy Gwiezdnej Floty czekało się niejednokrotnie długimi tygodniami. Wiele powiedzonek – mniej lub bar… jeszcze mniej mądrych – na stałe weszło do naszego języka.
Śmiem nawet twierdzić, że Walaszek ugruntował nasze poczucie humoru w takim stopniu, jak niegdyś robili to Pythoni. Można powiedzieć, że choć przyszliśmy dla wulgarności, to zostaliśmy dla oparów absurdu, które są prawdziwą siłą humoru kreskówek SPinka Film Studio. 15 lat później „Kapitan Bomba” i jego pochodne wytrzymują próbę czasu również dzięki sentymentom – czy brak tego czynnika oznacza, że „Rycerzy Doliny Rozdupy” ogląda się gorzej? I tak, i nie.
Nie jest dobrze
Pierwszy sezon ma zaledwie sześć odcinków, a każdy z nich trwa ok. 10 minut. Inwestycja czasowa na tyle niewielka, że warta ryzyka. Nawet jeśli serial wam nie podejdzie, to w najgorszym razie poczujecie się dekadę młodsi. Pod przykrywką średniowiecznej historii fantasy (która debiutowała w innej kreskówce Walaszka – „Blok Ekipie”) otrzymujemy bowiem tę samą średnią hawajską i ciepłe wygazowane piwo co przed laty.
Ponownie sięgnięto po trzech bohaterów, w tym wypadku rycerzy: ser Częstokloca, ser Izydora i ser Podnapletnika. Fabuła jest prosta jak przepis na solnik – szlachcice zostają wynajęci przez króla Łokietka w celu odbicia królewny z rąk złego czarnoksiężnika Srarumuna. Nawiązań do twórczości J.R.R. Tolkiena tutaj nie brakuje, serial czerpie też garściami z „Wiedźmina” – dość napisać, że ważną rolę w całej przygodzie odgrywa znalezione w lesie Bożątko.
Nie zmienia to jednak faktu, że historia stanowi jedynie pretekst do odtworzenia listy przebojów z Walaszkowego repertuaru. Jak w domu poczujecie się już od pierwszej sceny, gdy prosty chłop stawia własną lewą rękę nad umiejętności żony. Ma to oczywiście też minusy – jeśli bowiem znacie Walaszkowe uniwersum tak dobrze jak ja, to – choć odnajdziecie się w nim bez trudu – nie zaskoczy was zupełnie niczym.
Co prawda nie jest też źle
To mój główny zarzut wobec „Rycerzy Doliny Rozdupy”. Nie można powiedzieć, że pierwszy sezon to wciąż te same animacje, te same dialogi i dubbing, a co za tym idzie ten sam humor na dwie gwiazdki. Tyle tylko, że to wszystko gdzieś już widzieliśmy i słyszeliśmy. Brakuje momentów naprawdę godnych zapamiętania, tekstów, które wejdą do kanonu, czy monologów, które wyryją się w pamięci na stałe.
To nie jest poziom najlepszych odcinków „Kapitana Bomby”. Nie zacytuję żadnego fragmentu „Rycerzy…” tak jak monologu Onanhutepa o zastosowaniach rdestu z filmu „Zemsta Faraona”. Ta pełnometrażówka zresztą pokazuje, że autor potrafi tworzyć dużo bardziej angażujące, dłuższe fabuły – w przypadku animowanej serii dla Canal+ historia jest natomiast po prostu pomijalna i mam wrażenie, że względem poprzednich seriali Walaszka okazuje się krokiem wstecz.
Można powiedzieć, że jest średnio
W przypadku każdej kreskówki SPInki czy wcześniej GIT Produkcji potrzeba czasu na rozwój bohaterów – Kapitan Bomba nie od razu stał się tą postacią, którą chcemy pamiętać. Bardzo długo był typem krzyczącym „Tępe ch*je” i „Napi*#$dalać” – dopiero po kilkudziesięciu odcinkach nabrał kształtów i otrzymał od swojego twórcy coś więcej niż niewyparzoną gębę, a mianowicie osobowość. I w tym właśnie widzę problem „Rycerzy…” – całość trwa ok. godziny, co nie pozwala na rozpisanie wątków postaci. Na jakieś szersze tło fabularne może liczyć jedynie Srarumun i nic dziwnego, że antagonista na tym znacznie zyskuje. Nie zmienia to jednak faktu, że nim zdążymy przyzwyczaić się do bohaterów i settingu, serial się kończy.
Kolejnym fundamentem twórczości Walaszka są barwne postacie poboczne i epizodyczne. Tabuny kosmitów, których jedynym zadaniem było rzucenie celnym panczlajnem czy zapadającym w pamięć one-linerem – tego tutaj również brakuje. A jeśli już się pojawia, to bez pi#$dolnięcia. Za chlubny wyjątek uważam tu rolę Bożątka, bo potrafiło ono rozbawić. To jednak nieco za mało – ponownie krótki metraż robi swoje.
Czyli super!
„Rycerzy Doliny Rozdupy” łatwo skwitować cytatem: „U siebie rób jak u siebie, a u obcego na odp*$%dol”. Tradycyjnie Bartosz Walaszek, Piotr Połać i reszta SPInka Film Studio dali z siebie 30%. Z jednej strony mamy, przywoływany już przeze mnie, humor na dwie gwiazdki, a i dźwięk się nie rozjeżdża. Dlaczego więc narzekam? „To już nie to samo” – mogłaby zabrzmieć krótka odpowiedź. Jak brzmi długa? Za mało mi płacą, bym się rozpisał. Do widzenia…
Żart. Do rzeczy jednak – „Rycerze…” spodobają się każdemu, kto wychował się na twórczości Walaszka. Serial uderza we wszystkie znane tony, nie ma tu miejsca na fałszywe nuty. Niestety nie pojawiają się również żadne nowe melodie. I ja to akceptuję, choć głównie ze względu na niewielką inwestycję czasową. Do serialu na Canal+ nie będę miał jednak potrzeby wracać. Wolę przypomnieć sobie opowieść Tomisława Apoloniusza Curusia Bachledy Farell o Śnieżnym Koczkodanie, przez niektórych zwanym też Yetim, lub posłuchać legendy o niemym Michałku, który tak żuł gumę, że oślepł. Koniec.
[Block conversion error: rating]
Czytaj dalej
-
Netflix przeznaczył ogromny budżet na finałowy sezon „Stranger Things”. To najdroższy...
-
Aktorski film „Zaplątani” jednak powstanie. Jedną z głównych ról ma zagrać...
-
Spin-off „Gry o tron” na pierwszym zwiastunie. Wielkimi krokami nadciąga „Rycerz...
-
Reboot „Z archiwum X” w drodze. Poznajcie następczynię Dany Scully
14 odpowiedzi do “„Rycerze Doliny Rozdupy” – recenzja. Walaszek dał z siebie całe 30%, a więc wszystko i nic”
Dodaj komentarz
Musisz się zalogować, aby móc dodać komentarz.
Mnie najbardziej powala to, że już drugi raz, po CDA Premium, wybrano platformę, z której mało kto korzysta 😛
Bo pewnie platforma dużo zapłaciła żeby przyciągnąć widzów.
Średnie 😀
Walaszek skończył się na bombie.
Kończek zbombił się na Walasie.
Na Wściekłych pięściach, a może i wcześniej. Pokolenie wychowane na Walaszku cytuje „disko kasety lepsze od kobiety” czy „chodzą jak po polu” a nie późniejsze kreskówki dla (średnio ogarniętych) mas.
Bombek zwalasikował się na kończku
Nie Jagiełłę, a Łokietka.
I nie fujarka tylko flet – magiczna flet.
Dzięki za czujność, poprawione. A specjalnie sprawdzałem jeszcze króla w opisie odcinka na stronie Canal+ – wszystko przez to, że marzy mi się banknot z Jagiełłą.
Grubaszek Bombasie, kiedy nowy Walas?
To ten kawałek popkultury polskiej, który ominął mnie szerokim łukiem – jego dzieła wyszły chyba idealnie gdy przestałem być targetem, bo kilka lat młodsi koledzy jechali Walaszkiem na okrągło, a ja nie czaję absolutnie niczego poza tym, co osmoza zapewniła.
Bomba jest fajny, przynajmniej niektóre odcinki, ale humor mocno mi się kojarzy z studentami i młodymi dorosłymi. W korpo mega popularny twórca :p
My 40 latkowie wlasnie kapitana Bombe wspominamy po spotkaniach z klientami cytujac ” Ty… tępy ch.ju!” I od razu smiech i rozladowanie stresu.
Ludzie maja za duzo kija w d.pie i takie seriale sa potrzbne zeby wyluzowac. Poza tym mowia tam o prostych rzeczach, a proste rzeczy sa najlepsze.
Ciesze się, ze pojawiaja sie takie seriale, a nie same dokryty polityczne i smuty.
To jest mile zresetowanie mozgu po ladowaniu samymi smutami.