Amnesia: Rebirth – Już wiadomo, w co będziemy grać w Halloween [RECENZJE]

Genialna opowieść o strachu, nawet jeśli sama rozgrywka jest trochę stara i niezgrabna.

Amnesia: Rebirth jest zdecydowanie zarówno lepsza, jak i gorsza od Somy. Próbując połączyć to, co najlepsze w Amnesia: The Dark Descent i Somie, coś bezpowrotnie stracono, niemniej jednak Frictional Games powraca z pod wieloma względami jedną z najlepszych gier typu survival horror.

Amnesia: Rebirth pięknie radzi sobie z walką między światłem a ciemnością, nie tylko tematycznie, ale także mechanicznie. Obszary, w których to działa, zachowują doskonałą równowagę między rozwiązywaniem problemów i czystą adrenaliną, nawet jeśli niektóre z późniejszych sekcji przeciągają się z powodu nieciekawych zagadek czy sporadycznych potyczek z ghulami. Ale z konsekwentnie wciągającą historią Rebirth wciąż pozostaje jedną z najbardziej ekscytujących gier survival horror ostatnich lat – taką, której nie da się zapomnieć.

Nawet po tym, gdy poczułem się, jakbym zajrzał za zasłonę i zrozumiał, jak działają mechanizmy, nadal nieśmiało poruszałem się po świecie Amnesia: Rebirth, który jest świadectwem doskonałego projektu środowiska i pracy dźwiękowej Frictional Games. Podróż Tasi Trianon to zaskakująco emocjonująca kolejka górska i cieszę się, że udało mi się dotrzeć do końca tej historii. Jaskinia pełna przerażających potworów, z którymi mogłem się uporać, ale nigdy więcej nie chcę oglądać tych doprowadzających do szału łamigłówek.

Na kilka rzecz, które Amnesia: Rebirth robi dobrze, jest mnóstwo dowodów na to, że Frictional Games wciąż tkwi w 2010 roku. Ten styl gry à la zabawa w chowanego już dawno nie jest mile widziany, a gra nie robi wystarczająco dużo, aby zmniejszyć rozczarowujący efekt, jaki to przynosi. To bolesne, ale po fantastycznej Somie szwedzki developer być może nie powinien zawracać sobie głowy powrotem do tego, na czym według niego zna się najlepiej.