Divinity: Orignal Sin II – Pierwsze recenzje sugerują, że mamy prawdziwy hit

Divinity: Original Sin II jest jednym z najlepszych pecetowych erpegów wszech czasów, a oddanie, jakie Larian przejawia w kreowaniu oferujących wolność zadań inspirowanych grami stołowymi, jest inspirujące i godne pochwały. Kilka błędów i frustrujących starć to niska cena za bogaty zestaw najlepszych cen gatunku i jedyne w swoim rodzaju doświadczenie.

Divinity: Original Sin II może i zostało zaprojektowane w duchu erpegów sprzed dekad w rodzaju Baldur’s Gate II, ale ta spuścizna służy wyłącznie za fundamenty dla ogromnej gry, jaką wzniosło na nich Larian. Niewiele innych erpegów pozwala na taką elastyczność, jednocześnie oferując satysfakcjonującą walkę i świetną fabułę, a wszystko to w świecie, który żyje, reagując na twoje poczynania, ale też funkcjonując bez twojego udziału. To ten rzadki rodzaj RPG, które będę przechodzić raz po raz, napędzany przeświadczeniem, że masa fascynujących ścieżek pozostała nieodkryta, a cześć z nich mogła zaowocować zupełnie innymi skutkami dla enpeców, którymi się przejmowałem – nawet szczurami. Kiedy tak się dzieje, doświadczasz czegoś pamiętnego, a Divinity: Original Sin II zostanie zapamiętana jako jedna z najwspanialszych gier.

To znakomity kąsek dla fanów RPG: po 20 godzinach zabawy odkryjesz, że fabuła dopiero się rozkręca, a sam być może dopiero zaczniesz oswajac się z licznymi systemami gry. Produkcja nie wybacza błędów, często bywa bezlitosna, ale jeśli masz cierpliwość niezbędną do przebicia przez tę barierę i dotrzesz do sedna zabawy, odkryjesz tam tak ogromne bogactwo świetnie napisanej zawartości, że gry po prostu nie sposób nie polecić.