130
Metro: Last Light – recenzja cdaction.pl
Dostępne na: PC, X360, PS3
Testowano na: PC
Wersja językowa: polska (napisy)
Metro: Last Light to gra osadzona w postapokaliptycznym uniwersum wykreowanym przez Dmitrija Głuchowskiego zaprezentowanym po raz pierwszy w książce Metro 2033. To zniszczony w wyniku nuklearnej wojny świat, którego nieliczni ocalali schronili się w podmoskiewskim metrze. Życie w podziemiach nie jest łatwe, ale ludzie przystosowali się do trudnych warunków i stworzyli nawet dość dobrze działającą społeczność. Tylko nieliczni pamiętają jednak dawne lata chwały ludzkości.
Choć sam Głuchowski napisał tylko dwie powieści – Metro 2033 i 2034 – sama seria rozrosła się, dzięki inicjatywie, w ramach której inni autorzy mogą tworzyć własne książki osadzone w tym postapokaliptycznym świecie (projekt nosi nazwę Uniwersum Metro 2033). Jak wypada kolejna pozycja wchodząca w skład cyklu, a więc gra Metro: Last Light?
Metro wita
W przeciwieństwie do Metro 2033, Last Light nie bazuje na żadnej z książek Dmitrija Głuchowskiego. Można więc powiedzieć, że produkcja 4A Games jest kolejną pozycją wchodzącą w skład projektu „Uniwersum”. W grze ponownie wcielamy się w Artema – głównego bohatera „jedynki”. Akcja rozpoczyna się tuż po zakończeniu wydarzeń z pierwszej części – po zniszczeniu atakiem rakietowym cieni, tajemniczych potworów potrafiących wpływać na umysły ludzi, i odnalezieniu pełnego zapasów bunkra D6 Artem został przyjęty w szeregi Zakonu: frakcji zamieszkującej legendarną w podmoskiewskim metrze stację Polis. Dołączył też do stalkerów – twardzieli, którzy nie zważając na niebezpieczeństwa udają się na skażoną powierzchnię w poszukiwaniu cennych pozostałości po latach chwały, które pomogłyby w przetrwaniu „na dole”.
Okazuje się jednak, że Artem nie zniszczył wszystkich cieni – w Ogrodzie Botanicznym odnaleziono jednego z nich. Niejaki Chan próbuje przekonać nas, byśmy wbrew zdrowemu rozsądkowi spróbowali go ocalić – miałby być on rzekomo jedyną nadzieją ludzkości. Innego zdania jest dowództwo Zakonu, które każe zlikwidować cel. W trakcie misji coś idzie jednak nie tak i nasz stalker zostaje pojmany przez Rzeszę.
Rzeszę? Tak jest – w zdegenerowanym świecie podmoskiewskiego metra, którego mieszkańcy codziennie stoją w obliczu zagłady, powróciły idee faszystowskie i komunistyczne. I to właśnie przedstawiciele nowej Rzeszy i Czerwonej Linii (jak zwą siebie potomkowie Lenina i Stalina) stanowią największe zagrożenie. A przynajmniej ze strony ludzi.
Ogólnie jednak koncepcja fabularna nie wyróżnia się niczym specjalnym. Ot, naszym zadaniem jest pościg za zbiegłym cieniem przez całe metro, którego stawką jest nie tylko życie potwora, ale i pokój w podziemiach. Ten może być zachwiany przez faszystów i komunistów szykujących się do wojny. Artem musi więc przywrócić ład i porządek. Prawda, że nic specjalnego? Do gustu nie przypadł mi też pewien wątek nadprzyrodzony. Nie będę oczywiście spoilerował, ale zdradzę tylko tyle, że o ile inne niezwykłe zjawiska są fabularnie uzasadnione (mutanci, nowa rasa, itd.), o tyle gra w żaden sposób nie wyjaśnia tego fragmentu.
Klimat, klimat, klimat…
Diabeł tkwi jednak w szczegółach. Tymi w tym przypadku jest niesamowity klimat, jaki towarzyszy nam przez większość rozgrywki – od początku, gdy wszedłem do metra, zostałem oczarowany duszną atmosferą podziemi. Wędrując mrocznymi korytarzami pod Moskwą bardzo często miałem wrażenie, że sam się w nich znajduję. Efekt immersji był więc bardzo silny.
Udało się to też osiągnąć dzięki temu, że świat gry to posępne miejsce, w którym ludzkość, nieprzystosowana do życia pod ziemią, znalazła swoje miejsce. Egzystencja nie jest jednak łatwa, a każdy dzień może być tym ostatnim. Wędrówka przez metro w pojedynkę jest samobójstwem, warto mieć więc u boku towarzysza. Przetrwać można tylko, gdy ma się zaufanie do kompana… trzeba jednak i tak mieć oczy dookoła głowy i być czujnym – nie wiadomo bowiem, kiedy dotychczasowy sojusznik postanowi wbić nóż między żebra. O zdradę bowiem nietrudno, o czym przekonał się sam Artem, a wraz z nim ja sam…
Większość ocalałych skupiona jest wokół dużych ośrodków – miast wybudowanych na znaczących stacjach metra. To tam właśnie można zobaczyć, w jaki sposób ludzie przystosowali się do nowych warunków i starają się żyć normalnie. Zobaczymy więc kucharzy gotujących potrawy dla całego miasta, bary, a nawet jeden teatr. Nie można też zapomnieć o zwykłych ludziach – szczególnie w pamięć wrył mi się obrazek dzieci zabawianych przez starszego mężczyznę, który pokazywał im „króliczki” z cieni.
Znacznie ciekawsze są jednak rozmowy, które słyszymy w czasie eksploracji metra – tak miast, jak i korytarzy. Niemal każda napotkana osoba – sojusznik lub wróg – ma coś do powiedzenia. Potęguje to jeszcze bardziej niesamowity klimat. A to żona opowiada o zaginionym mężu, a to zaprawieni w boju żołnierze wymieniają się mrożącymi krew w żyłach historiami trzęsąc się przy tym jak dzieci. Szkoda tylko, że nie wszystkie wypowiedzi okraszone są podpisami. Pół biedy, jeśli gramy z angielskimi dialogami, ale w przypadku wyboru rosyjskiego dubbingu (który ma ogromny wpływ na atmosferę) sprawa staje się nieciekawa. Zwłaszcza, że podpisów brakuje nie tylko w scenkach pobocznych – w jednym, dość ważnym fabularnie fragmencie też ich zabrakło.
Nie podoba mi się też to, że Artem milczy w trakcie głównej rozgrywki. Owszem, jego głos możemy usłyszeć w intrze oraz w trakcie krótkich wprowadzeń do poszczególnych misji, ale nie rozumiem, dlaczego w trakcie zabawy nie wydaje z siebie żadnego dźwięku. Nie muszę chyba mówić, że sytuacja, w której dwóch gości mówi do bohatera, a ten zachowuje się, jakby go nie było, jest delikatnie mówiąc idiotyczna? Skutecznie przypomina to graczowi, że to tylko gra.
W przeciwieństwie do Metro 2033, w Last Light znacznie częściej wyjdziemy z dusznych korytarzy metra na powierzchnię. Zniszczona Moskwa i ruiny budynków prezentują się fenomenalnie – w pamięci utkwił mi zwłaszcza wrak samolotu, który w trakcie ataku przelatywał nad stolicą Rosji. Ba, w czasie zabawy możemy też przyjrzeć się ostatnim chwilom przed rozbiciem się maszyny z perspektywy kabiny pilotów, co zrobiło na mnie ogromne wrażenie. Szkoda, że takich momentów nie ma w grze więcej…
Spacerowanie „po górze” jest znacznie większym wyzwaniem niż „po dole” – powierzchnia jest skażona, dlatego przebywanie na niej więcej niż kilka minut równa się śmierci. Przed wyruszeniem trzeba więc założyć maskę z tlenem – tego jednak starcza na maksymalnie pięć minut, w trakcie rozgrywki musimy więc stale monitorować zapas cennego gazu i poszukiwać nowych filtrów. Dodaje to jeszcze większego dramatyzmu – wielokrotnie musiałem biec, ile sił w nogach wstrzymując powietrze, by się nie udusić, w nadziei, że za chwilę odnajdę towarzyszy lub nowy zbiornik. Emocje gwarantowane!
Przemykając w cieniu…
Metro: Last Light to FPS, ale jeśli liczyliście na rozgrywkę w stylu Call of Duty, to się srodze zawiedziecie. Tutaj zabawa w stylu Rambo nie jest najlepszym pomysłem – sterowani przez AI przeciwnicy w mig wykryją naszą pozycję i otoczą. A jako że Artem nie jest superbohaterem, wystarczy kilka celnych strzałów (lub machnięć łapą), by posłać go do piachu
Znacznie lepszym rozwiązaniem jest skradanie się i przemykanie w cieniu. Zwłaszcza, że zawsze będziemy narzekać na niedobór amunicji – naboje to to rzecz niezwykle rzadka w postapokaliptycznym świecie, a co za tym idzie, bardzo cenna (stanowi nawet funkcję środka płatniczego, ale o tym za chwilę). Nie ma sensu więc marnować jej w otwartym konflikcie – o wiele efektywniejsze jest omijanie patroli lub podchodzenie przeciwników od tyłu i ogłuszanie lub zabijanie ich.
W takich sytuacjach największym sojusznikiem Artema jest ciemność – problem w tym, że większość pomieszczeń, do których trafiamy jest bardzo dobrze oświetlona. Pierwsze, co musimy więc zrobić, to wyłączenie zasilania, które likwiduje część świateł. Gdy skrywamy się w mroku, przeciwnicy nie są w stanie nas dostrzec, choć każdy z nich posiada zamontowaną na hełmie latarkę, dzięki czemu może oświetlić sobie drogę tuż przed nim. To czy jesteśmy bezpieczni przed wzrokiem wrogów, możemy sprawdzić na podręcznym zegarku (swoją drogą, wskazuje rzeczywistą godzinę – miłe).
Przemykanie pomiędzy oponentami daje dużo satysfakcji. Liczy się nie tyle parcie do przodu, co myślenie i spryt. Naprawdę przy tych momentach bawiłem się najlepiej. Warto jednak zadbać o broń, bo czasem i ona jest przydatna. Artem jednocześnie może nosić przy sobie trzy pukawki oraz kilka dodatkowych gadżetów pokroju noży do rzucania (przydatne, jeśli nie chcemy zaalarmować wrogów), granatów zapalających i zwykłych oraz min. Każdy „gnat” możemy ulepszyć u handlarzy rozlokowanych w różnych częściach metra – za znalezione naboje (uwaga – nie jest to jednak amunicja, którą strzelamy!) możemy zainstalować w nich dodatkowe moduły, takie jak celownik laserowy, kolimator czy zmniejszyć odrzut. Jest tego niewiele, ale wystarczy, by dostosować broń do własnych potrzeb.
…i w świetle
Ludzie to jednak niejedyni przeciwnicy, z jakimi zmierzy się Artem w trakcie swojej podróży. Radioaktywne promieniowanie sprawiło, że ziemska fauna zmutowała, w wyniku czego powstały nowe gatunki, bynajmniej nie nastawione do nas pokojowo. Zazwyczaj spotykamy je na powierzchni, choć przedostały się także do metra i niekiedy natkniemy się na nie również w podziemiach. Walka z nimi całkowicie różni się od tej z ludźmi – nie ma miejsca na subtelności i trzeba sięgnąć po broń. Mam jednak wrażenie, że developerzy nie do końca dobrze zbalansowali starcia z nimi. Choć ich AI nie jest najlepsze (w sumie nic dziwnego – to tylko zwierzęta) i atakują bezpośrednio, to są po prostu zbyt mocni. Zdarzało mi się, że jeden potwór padał po wystrzeleniu w niego połowy magazynka – bardzo często więc biegiem pokonywałem fragment okupowany przez monstra starając się dotrzeć do kolejnego checkpointu. W połączeniu z obowiązkiem kontroli tlenu może i ma to jakiś swój urok, ale mówiąc szczerze, częściej wywoływało to u mnie irytację niż satysfakcję.
Niestety w kilku momentach developerzy zdecydowanie przegięli – mowa tu o fragmentach, w których czekając na dotarcie łódki/windy/towarzysza musimy odeprzeć sporą grupę mutantów. W takich sytuacjach cała „zabawa” sprowadzała się do biegania wokół placu boju i czekania na odsiecz. Co ciekawe, raz taki „patent” zastosowano także w starciu z ludźmi. Efekt? Stracona godzina na próbie poradzenia sobie z zastawioną pułapką. Inna sprawa, że w oczywisty sposób wytrąca to z immersji.
Piękno metra
Niektórzy będą pewnie na to kręcić nosem, ale spodobało mi się to, że Ukraińcy z 4A Games nie stronili od sztuczek stosowanych w innych współczesnych shooterach. I tak choć sama rozgrywka znacząco odbiega od tego, do czego przyzwyczaiło nas Call of Duty, to zapożyczono kilka rozwiązań znanych z serii Activision – nie ma co prawda setek wybuchów, ale akcja zyskała na widowiskowości. W niektórych misjach towarzyszy nam partner, Artem wykonuje niektóre działania automatycznie, a czasem się też coś rozleci lub zapadnie pod jego nogami. Niby niewiele, ale produkcja na tym korzysta. Nie można też narzekać na nudę – mamy więc przejażdżkę po torach kolejowych starym dżipem oraz podróż wózkiem górniczym ze strzelaniem do przeciwników. Niby nic, a cieszy.
Metro: Last Light jest jednak FPS-em liniowym. Nie ma mowy o większej swobodzie – idziemy przed siebie wyznaczonym korytarzem i to nawet na powierzchni – zboczenie z obranej przez developerów ścieżki jest bardzo często niemożliwe. Tyczy się to także miast, które zwiedzamy w czasie rozgrywki – kolejne jego obszary mijamy idąc po prostu do przodu. Te segmenty przypominają bardziej interaktywny film niż właściwą grę. Owszem, czasem jednak zdarzają się momenty, w których możemy pomyszkować po okolicy – dzięki temu możemy odkryć sekrety, znaleźć dodatkową amunicję czy zebrać notatki z przemyśleniami Artema.
Metro: Last Light bazuje na autorskim silniku 4A Games i powiem tyle: gra prezentuje się niesamowicie. Pod względem graficznym to jedna z ładniejszych gier ostatnich miesięcy – korytarze metra wyglądają sugestywnie i to właśnie oprawa wpływa także na klimat produkcji. Nieco gorzej wyglądają modele postaci, które są plastikowe, nie najlepiej prezentują się też potwory. Nie podoba mi się też animacja biegu ludzi, która wygląda bardzo nienaturalnie. Ale to chyba jedyne, do czego można się przyczepić. Równie okazale prezentuje się teren na powierzchni.
Byłem zaskoczony tak wysoką jakością oprawy wizualnej, zwłaszcza, że gra jest dobrze zoptymalizowana. Mój pecet nie należy do najmłodszych, a mimo to mogłem swobodnie grać na najwyższych ustawieniach (przynajmniej na tyle, ile pozwala karta z DX10), a przez większość rozgrywki nic się nie cięło i działało płynnie. Wygląda na to, że developerzy przyłożyli się do pecetowej wersji, która działa stabilnie. No dobra, nie całkiem – byłem zadowolony do czasu, aż w pewnym momencie gra usilnie wyskakiwała mi do pulpitu i to zawsze w tym samym fragmencie. Po wielu próbach i irytacji pomogło uruchomienie produkcji w bezpiecznym trybie, który zmniejsza rozdzielczość ekranu. Na szczęście po ominięciu feralnego segmentu i przywróceniu docelowych ustawień, nie miałem już więcej takich niespodzianek.
Wspomnieć muszę jednak o pewnych drobnych błędach, które jak mniemam da się naprawić za pomocą patcha. O co chodzi? O przenikanie obiektów i postaci, nienaturalne ułożenie ciał wrogów (parę razy zdarzyło mi się, że zwłoki mutanta opadały leniwie w powietrzu…) czy problem z aktywacją checkpointu (dopiero za trzecim razem okazało się, że w pewnym miejscu powinna mi się zapisać gra). Nie są to może bugi uciążliwe, ale potrafią wytrącić z immersji.
Do warstwy dźwiękowej nie mogę się przyczepić. Grałem zarówno z angielskimi głosami, jak i rosyjskim dubbingiem. Aktorzy w obu wersjach sprawują się świetnie, choć z oczywistych względów wybór drugiej opcji znacząco wpływa na klimat.
Wchodzić do metra?
Jako osoba, która nie miała styczności z powieściami Dmitrija Głuchowskiego i pierwszą produkcją 4A Games, uważam, że Metro: Last Light to naprawdę bardzo dobra produkcja o niespotykanej nigdzie indziej atmosferze. Co prawda psują ją trochę liczne niedociągnięcia, ale można przymknąć na nie oko. Miłym plusem jest spełnienie przedpremierowych obietnic, że gracze nie znający wcześniej postapokaliptycznego świata, będą mogli swobodnie cieszyć się grą. Potwierdzam – to prawda. Jeśli więc lubicie takie klimaty, to kupujcie. Uzbrójcie się jednak w cierpliwość przed walką z mutantami.
No dobra, a ja tymczasem spróbuję zrobić kolejne podejście do książkowego Metro 2033. Chyba się wciągnąłem w ten świat.
Ocena: 8.0
Plusy:
Minusy:
Czytaj dalej
![Dying Light: The Beast powrócił do korzeni serii – to jego wada i zaleta zarazem [RECENZJA]](https://cdaction.pl/wp-content/uploads/2025/09/DLB-616x420.jpg)
![Hell Is Us to wyjątkowa gra o bezsensie wojny i ludzkiej hipokryzji [RECENZJA]](https://cdaction.pl/wp-content/uploads/2025/09/0cf47867-dbed-4ad9-8e7a-f0b525a1ee6c-616x420.jpg)
130 odpowiedzi do “Metro: Last Light – recenzja cdaction.pl”
Dodaj komentarz
Musisz się zalogować, aby móc dodać komentarz.
W 2010 roku niespodziewanie developerzy z 4A Games wyszli z podziemia wraz ze swoją grą Metro 2033 z miejsca zdobywając sobie uznanie graczy i recenzentów. Na kontynuację przygód Artema w podmoskiewskim metrze przyszło nam czekać trzy lata i pomimo turbulencji związanych z wydawcą tytułu – firmą THQ – produkcja nareszcie się ukazała pod egidą Deep Silver. Czy druga wizyta w podziemiach wynagradza czas oczekiwania? Recenzja cdaction.pl!
Standardowa ocena dla cdaction.pl;)
„nienajlepszy balans starć”|Zacząłem czytać od dołu i już w pierwszym zdaniu taki brzydki błąd 🙁
czy ma ktos takie uczucie jak ja ze juz od paru ladnych lat naprawde dobre Fpsy juz wymarly na PC!.|Co jest smieszne to to ze dzisiaj i od paru juz lat najlepszym Fpsem jest gra na konsole !.Mam namysli fenomenalne Halo 1,2,3,4 itp.Ktore zawsze trzyma najwyzszy poziom i udowadnia ze najlepsze fpsy to takie robione w starym dobrym stylu i ze swietnymi sprawdzonymi pomyslami.|Gdzie sie podzialy te gry jak ?Quake 1,2, Doom 1,2,3 Half life 1,2 Portal 1,2 F.E.A.R tylko 1 czesc,Wonfenstain , Crysis 1 , Far Cry 1
Medal Of Honor 1,2 Call of duty 1,2,3
@maskor84|Dokładnie, „gdzie się podziały te gry jak Portal 2”, czyli normalnie muzealny eksponat, który premierę miał 2 lata temu 😀 (i w sumie to nawet nie jest FPS-em)
to jak bardzo Fpsy upadly niech swiadczy o tym to ze……..Kiedys to byl moj ulubiony gatunek gier a teraz juz wogole przestalem w nie grac bo staly sie strasznie monotonne i nudne i sztywne i bez tego czegos co mialy kiedys wielkie Fpsy.|Dzisiaj moim ulubionym gatunkiem jest Pilka Nozna mam namysli Fife bo tylko to mi sprawia najwiecej frajdy i przyjemnosci chociaz nawet Fifa juz przestaje mnie zaskakiwac i czekam z nie cierpliwoscia na nowa generacje zarowno Fpasow jak i Fify ;]
Komuś się po prostu zapomniało, że nie z przymiotnikami w stopniu wyższym i najwyższym piszemy rozdzielnie 🙂
Jak Bioshock 2 był słaby to ja jestem babcia Frania. Far Cry 3 też był świetny. Pod względem rozwoju i fabuły FPSy poszły w górę. Brakuje mi tylko tego żeby od czasu do czasu wyszedł jakiś oldschool z gameplayem w stylu Quake III: Arena.
Far Cry 3 też zły nie jest. Turok jest niezły. Chrome, MoH AA, CoD 4, BF:BC2, Delta Force… Portal 2 jest chyba z 2011 więc jakie pare ładnych lat?
Ani słowa o skandalicznym zagraniu jakie zastosowano w grze? Zablokowany jest trudny tryb Stalker, który podnosi inteligencję przeciwników i usuwa HUD aby zwiększyć immersję, wczucie się w klimat gry. Czyli praktycznie tak, jak większość fanów gry i świata chciało w to zagrać. Dostępny jest on tylko dla tych, co zamówili pre-order, inaczej trzeba dokupić go za 5$. Na dodatek jest on reklamowany słowami „Zagraj tak jak powinno się grać w Metro”. Wycięli tryb który najlepiej oddaje plan twórców na rozgrywkę.
@maskor84 – Nie mogę się z tobą zgodzić że FPSy na blaszaka upadły. Po prostu gatunek stały się bardziej multiplatformowy lub ludzie przystosowali się do sterowanie w FPS padami, twórcom coraz lepiej wychodzi tworzenie ich na konsole. Nie oznacza że na PC nie ma dobrych shooterów. O upadku FPS ma świadczyć to że przestałeś lubić ten gatunek ? Serio ? Może po prostu wyrosłeś z gier, przestały cię rajcować 🙂 .
8?liczyłem na więcej… Recenzję sobie w gaze…czasopiśmie przeczytam. @maskor84 Wytłumaczy mi ktoś fenomen Halo? Nie wiem może jestem dziwny, ale skończyłem 1 i przeszedłem Reach do momentu latania jakimś helikoterem i mi się znudziło. Zero klimatu zero fabuły zero wszystkiego, a co do fpsów to tak umarły i nigdy jąkoś żywe dla mnie nie były. (pisanie na xbox360 to koszmar).
Czarnych nie cieni.
@Pumo|O dziwo nawte na Metacriticu nikt się tym nie przejmuje, średnie ocen sięgają 8. Liczyłem na kolejną wielką akcję bojkotującą, która nie wpłynie w żaden sposób na sprzedaż (Mass Effect 3, Street Fighter X Tekken).
Metro może się pochwalić najlepszym odwzorowaniem kobiecych piersi jak w grach komputerowych można zobaczyć 😛 Przebił nawet FC3.
No fakt, na metacriticu średnia powinna już sięgać okolic 2, bo nie ma trybu stalker, nic, tylko się wieszać.
@Aargh|Takie życie raz na wozie raz pod wozem. Na GeForceach gra jest mega dobrze zoptymalizowana.
@Pointer669:|Eee, serio..? Takie coś w Metro LL..? 🙂
Czy w polskim wydaniu można sobie ustawić rosyjską wersję językową, ewentualnie rosyjski dubbing i polskie napisy? Bo angielski pasuje do tej gry jak kwiatek do kożucha.
@kolsol|Rosyjską najprawdopodobniej tak, bo każde wydanie podpina się pod Steama, który gwarantuje sporą dowolność w wyborze wersji językowej. Z dołożeniem do niej polskich napisów może być już gorzej, ale M2033 oferowało taką opcję w menu, więc i tu może być tak samo.
@Eskel047 wyroslem nie wyroslem z dobrych gier sie nigdy nie wyrasta.A niech swiadczy o tym to ze mimo uplywu tylu lat dalej wracam do starej klasyki ktora dzisiaj nie ma sobie rownych.Nie dawno gralem w Quake 2 i w half life 2 i doszedlem do wniosku ze takich gier juz sie poprostu nie robi.KLASYKI ktore nigdy nie umieraja !.
To jak to jest z optymalizacją? Na innych serwisach zaliczają ją do minusów, tu jest na plus. Głównie chodzi mi o karty radeona, nvidia mam głęboko. : P
Chyba recenzent dostał w łapę od Nvidii albo twórców gry. Optymalizacja tej gry to żenada najwyższej klasy. Jako posiadacz 7970 mam spadki płynności do 1 klatki, na najniższych detalach! Ponad to mam artefakty, problemy z oświetleniem i masę błędów z kolizją obiektów. Te problemy nie występują tylko na Radeonach, ale posiadacze kart „zielonych” także skarzą się na problemy. I gdzie ta dobra optymalizacja?! Chyba tylko w wyobraźni.
Optymalizacja tej gry to żenada najwyższej klasy. Na moim 7970 mam spadki klatek nawet do 1 FPS, na najniższych detalach! Do tego dochodzą jeszcze artefakty i problemy z oświetleniem. Te problemy nie występują tylko na Radeonach, ale na Geforcach także. I stąd moje pytanie; Gdzie jest ta dobra optymalizacja?!
Optymalizacja jest totalnie skopana! Cienie migają pod niektórymi kątami, czasem wyglada to karygodnie. Do tego jedna misja działa na ultra w fullhd, a przy kolejnej musisz przestawiać detale na low żeby pograć i nawet wtedy gra ma sapadki fps. HD7850
@kolsol – jak najbardziej. W taką właśnie wersję właśnie grałem. 🙂 @Pumo – w Polsce nie powinno to być wielkim problemem – do każdego wydania premierowego dołączany będzie tryb Stalkera (coś jak season pass do BioShocka Infinite), więc nie powinno być z tym problemów. @darksmordor009 – taka nazwa pada w tłumaczeniu Cenegi. Co do optymalizacji – to prawda, grałem na GeForce, ale jak napisałem – nie miałem większych problemów. Polecam spróbować wyłączyć zbędne programy w tle. To może pomóc. 😉
„Dobra optymalizacja” znając życie wzięła się najpewniej stąd, że autor recenzji testował Last Light na tylko jednej (mocnej) konfiguracji z Geforcem i stąd wysnuł wniosek (błędny), że optymalizacja jest dobra.|Inna sprawa, że kwestia jakości działania gry na Radeonach najpewniej zostanie poprawiona lada moment w patchach (pytanie tylko jak bardzo).
@Globoos – konfiguracja nie jest mocna. Naprawdę. Nie jest to może kompletny złom, ale do najmocniejszych nie należy. Ot, obecnie średniak składany ze 3 lata temu. 😉
Znajomy na GTX690 co prawda gra płynnie ale cienie też skakają mu często jak szalone. problemy z oświetleniem i cieniami widać dotyczą zarówno nvidii jak i amd 🙂
O, jakbym zgadł. BTW, „Polecam spróbować wyłączyć zbędne programy w tle. To może pomóc. 😉 ” – to ja polecam włączyć monitor w ramach poprawienia jakości obrazu, może ktoś na to nie wpadł…
@Piotrek66|Co nie zmienia faktu, że testowałeś Last Light wyłącznie na karcie Nvidii i na tej podstawie wydałeś pochopony werdykt dotyczący optymalizacji, mylący dla mnie i innych posiadaczy Radeonów.
Ej ludzie, a że tak zapytam: mieszkacie za granicą? Bo premiera wersji PL dopiero 17 maja…|A tak w ogóle czy ktoś wie ile ważyć będzie łatka aktywacyjna gry na steama? Bo moje łącze nie grzeszy prędkością, a chciałbym zagrać w dniu premiery… 😀
Optymalizacja skopana tak samo jak w poprzedniej części. Narazie dotarłem do katakumb i gra się praktycznie tak samo, poza ulepszoną grafiką nie ma żadnych znaczących zmian. Póki co czuję lekkie rozczarowanie, bo oczekiwałem czegoś więcej, ale może się rozkręci.
Lol w ta grę nie da się grać na moim HD4850 FPS skaczą z 40 na 10, Detale najniższe, wszytko co się dało wyłączone, rozdzielczość najniższa. Jakaś masakra granie w to, posiadaczom Radeonów radze odwołać PreOrdery o ile się jeszcze da 🙂
@Sonne Parę Mb.
Świetna gra tu macie moją pierwszą prezentacje gry : http:www.youtube.com/watch?v=tVElT_Ys2zA
To można do piracenia przyznawać się nieotwarcie?
Po prostu kupuję gry za granicą i gram przez proxy, bo nie nienawidzę jak premiera gry jest przesunięta bez wyraźnego powodu. Co do zmiany plików to jest to chyba jakiś żart? Kupuję grę za ciężkie pieniądze i jeszcze mam się bawić z szukaniem ustawień(na 100% nie mam włączonego Physx)? Na razie czekam na patcha i ewentualnie stery od AMD, bo grać w to się teraz nie da.
bohater był niemy już w jedynce. nie powinneś tego uznac za minus. Bo gyby nagle zaczął mówić to byłoby głupie.
Mam nadzieję że piractwo dotknie dochody wydawcy, za beznadziejne 1 day DLC musi być kara.
ja dostałem pre-ordera i sobie gram an cracku. zapłąciłem to moge
@tomecki słyszałeś kiedyś taki termin jak kupno Keya na zagranicznych stronach i zmiana Proxy 🙂 ? Myślenie nieboli jak zagrać 3 dni przed premierą legalnie ps potwierdzam twój sposób sam go zastosowałem pomaga zmiana r_api z 1 na 0
czemu milczący bohater jest minusem?
@Sawyer2160 bo skoro gra ma 8/10 to trzeba coś na siłę wcisnąć żeby rubryka z minusami nie była pusta.
W książce (a przynajmniej pierwszym wydaniu) byli CZARNI, a nie jakieś cienie. Skąd wy to wytrzasnęliście?
Pierwszym POLSKIM wydaniu, ofc
@szymas23, Już w metro2033 mieliśmy cienie. Cenega tłumaczy dośc niekonsekwentnie. Ale to co pokazała w napisac przy last light to.. a zresztą sami zobaczycie.
Nie chcę nic mówić, ale za zmianę proxy na steamie przewidziany jest ban konta…
Mnie to w ogóle dziwi, że komuś chce się w to bawić. Serio tak trudno jest poczekać te 3 dni na polską premierę zamiast bawić się w proxy? (zakładając, że naprawdę gracie na oryginale)