Huawei Watch Fit 2 – test zegarka, który jest „w sam raz”

To zegarek z gatunku tych tańszych – w przeciwieństwie do produktów z flagowej (i zjawiskowej, swoją drogą) linii kosztuje znacznie poniżej 1000 złotych. A mimo to dostajemy urządzenie całkiem wszechstronne i bez kompleksów stające naprzeciw konkurencji.

To przede wszystkim zasługa wyświetlacza. AMOLED o przekątnej 1,74″ robi niesamowite wrażenie: otrzymujemy jasny, czytelny nawet w ostrym świetle dziennym, płynny, a za sprawą gęstości 334 ppi bardzo wyraźny obraz. Jak na stereotypowo pojmowany zegarek, kształt ekranu jest dość niecodzienny: to prostokąt z zaokrąglonymi rogami zamknięty w niemal bezramkowej kopercie, którą wykonano z aluminium i polimeru. Całość wydaje się na tyle uniwersalna, że pasuje zarówno do damskiej, jak i męskiej dłoni – tu jednak polecam przejrzeć wszystkie warianty kolorystyczne, gdyż ten, który dotarł do naszej redakcji, za sprawą złoceń i białego skórzanego paska bardziej skusi jednak – mam wrażenie – kobiecą część grona odbiorców. Ogółem – wygląd zdecydowanie na plus.

Wykonanie jest bez zarzutu. Jedynie spód razi plastikiem.

Sterowanie jest banalnie proste. Do dyspozycji mamy system HarmonyOS, jeden przycisk i dotykowy wyświetlacz. Rozplanowanie kolejnych ekranów menu oraz sama płynność działania nie pozostawiają wątpliwości, że to sprzęt dopracowany i przyjemny w codziennym użytkowaniu. Za obsługę zegarka i aktualizacje odpowiada aplikacja Huawei Zdrowie. W sklepie Google’a znajdziemy jej starszą wersję, która potem aktualizuje się już sama, co z początku jest dość irytującym procesem – miałem bowiem olbrzymie problemy z pobieraniem kolejnych paczek oraz uciążliwym logowaniem się. Całość trwała dobre pół godziny, jednak koniec końców, jak już wszystko ruszy, to dostajemy zaskakująco przyjemny kawałek softu, za pomocą którego możemy nie tylko przeglądać aktywność, ale i pobrać dodatkowe tarcze. Tych darmowych jest naprawdę sporo, a za parę złotych można dokupić i płatne, wybierając z równie pokaźnego katalogu.

No, tutaj już tradycyjnie Huawei ma się czym chwalić, bo sprzęt potrafi naprawdę sporo. Na czele mamy rzecz jasna możliwość monitorowania aż 97 aktywności – duża ich część jest oczywiście bardzo do siebie podobna, jednak taki poziom szczegółowości to kwestia wygody użytkownika. Niemal wszystko, co możemy robić na dworze lub w siłowni, wpada tu we własną, osobną przegródkę. Poza tym będziemy monitorować sen, mierzyć poziom stresu, tętno, ba, nawet śledzić cykl menstruacyjny, jeśli tylko mamy taką potrzebę. Ciekawostkę stanowią... animacje rozgrzewki przed kolejnymi treningami. Fajna sprawa – szczególnie że amatorzy aktywności na świeżym powietrzu często o niej zapominają.

Z pozostałych interesujących funkcji warto odnotować możliwość prowadzenia rozmów przez zegarek (w tym przypadku sprzęt zachowuje się jak zestaw głośnomówiący). Są i powiadomienia – te jednak najpierw musimy sobie skonfigurować. Ogólnie mówiąc, trzeba się sporo nadłubać, żeby zmusić zegarek do prawidłowego funkcjonowania, udzielając różnego rodzaju zgód i konfigurując dostęp kolejnych aplikacji z komórki do środowiska zegarka. Mogłoby to być bardziej intuicyjne, gdyż początkujący użytkownik na pewno się w tym pogubi. Ale gdy już się uda, to powiadomienia... po prostu działają bez zarzutu. Wibracje wypadają w porządku, my zaś przychodzące do nas informacje odczytujemy, następnie albo stukamy w ekran, albo sięgamy po telefon. Możliwości odpowiedzi z poziomu zegarka bowiem ograniczono. Gdy np. zechcemy odpisać na SMS, możemy wybrać emoji lub jeden z kilku krótkich szablonów w stylu „Tak”, „Nie”, „Dziękuję”, „Zadzwonię później”. Wpisywania własnego tekstu tu nie ma.

W przypadku wersji Classic wygląd jest bardziej kobiecy, jednak są i inne wersje kolorystyczne.

Classic Edition, która dotarła do redakcji, teoretycznie jest również wyposażona w NFC. Piszę „teoretycznie”, gdyż specyfikacja jasno ten fakt potwierdza, ale w praktyce nie udało mi się znaleźć sposobu na skorzystanie z tej wygodnej opcji. Także w dziale pomocy Huaweia nic na ten temat nie znalazłem. Cóż, trzeba się obejść smakiem i płacić telefonem jak dotychczas (co jest o tyle wygodniejsze, że na smartfonie mamy Google Pay, którego tu – ze względu na sankcje USA – na pewno nie uświadczymy).

Jeśli chodzi o wydajność akumulatora, to nie ma powodu do narzekania. Producent deklaruje od 7 do 14 dni – w zależności od intensywności użytkowania. W moim przypadku mieściłem się w przedziale 5-10 dni, więc zegarek wypadł nieźle. Inna sprawa, że „wykręcanie” takich wyników bez ładowania jest możliwe dzięki temu, że w istocie Huawei Fit 2 to urządzenie o zamkniętej specyfikacji, jeśli chodzi o software. Nowych programów na nim nie zainstalujemy, a więc to raczej smartwatch ze słowem „smart” wziętym w cudzysłów. Na co dzień to jednak nie przeszkadza, przez trzy tygodnie testów nie odczułem ani razu, że mi czegoś w nowym zegarku Huaweia brakuje.

To sympatyczny, funkcjonalny kawałek elektroniki wystarczający przeciętnemu użytkownikowi aż nadto. Lekki, ładnie wyglądający średniak, który nie obciąża nadgarstka i swobodnie wchodzi pod mankiet koszuli. Moim zdaniem 700 złotych to cena całkiem w porządku, zważywszy na możliwości.

Huawei Watch Fit 2

Cena: 700 zł | Huawei

PARAMETRY • Ekran: 1,74″ AMOLED, 336 × 480, 336 ppi • Koperta: biała, aluminium, polimer • Pasek: skórzany • Czujniki: akcelerometr, żyroskop, geomagnetyczny, pulsometr optyczny • Sterowanie: przycisk z boku koperty, ekran dotykowy • Łączność: NFC, Bluetooth 5.2 • Bateria: ładowanie przez magnetyczne styki na spodzie koperty, do 14 dni działania • Inne: wodoodporność 5 ATM, mikrofon, głośnik, kompatybilność: Android 6.0+, iOS 9+ • Wymiary: 46 × 33,5 × 10,8 mm • Waga: 30 g (bez paska)