Alice: Madness Returns – wrażenia z pokazu
Czy American McGee ma zaprzyjaźnionego aptekarza sprzedającego mu hurtowe ilości Vicodinu, nie wiem. Z pewnością jednak jego wyobraźnia odbiega od tego, co siedzi w głowach zwykłych śmiertelników. Kontynuacja legendarnego już American McGee’s Alice pokazuje, że autor gry zdecydowanie nie wydobrzał a jego mózg nadal kreuje fantastycznie chore, psychodeliczne wizje. Stanowiące, jakżeby inaczej, doskonały materiał na sequel.
Alicja po dekadzie spędzonej w zakładzie zamkniętym powraca, nadal nawiedzana przez koszmary dotyczące tragicznej śmierci jej rodziców. By zmierzyć się z traumatycznymi wspomnieniami po raz kolejny zawita do wykrzywionego obrazu Wonderland – świata, w którym w jadowicie zielonej pustce wiszą zamki z kół zębatych, ściany pokrywa krew i zewsząd czyhają przyprawiające o szaleństwo zagrożenia. W przypadku grywalnego dema był nim, dla przykładu, trójnogi imbryk łypiący przekrwionym okiem importowanym ze szczytu Barad-dûr. Oraz przypominające gobliny stworki, które Alicja ochoczo dekapitowała przy pomocy swego Vorpal Blade. Lub miażdżyła olbrzymim konikiem szachowym. Albo rozstrzeliwała za pomocą młynka. Względnie rozsmarowywała po ścianach wykorzystując pewien czajniczek w charakterze granatnika.
Klimat wszechogarniającego szaleństwa został oddany perfekcyjnie. Jestem przekonany, że gdyby Tim Burton postanowił kiedyś nakręcić film pozbawiony elementów komediowych, osiągnąłby zbliżony efekt. Z pewnością nie taki sam – Burton ostatnimi czasy jakby oklapł, podczas gdy obrazy wyświetlane w grze wprost pożerałem wzrokiem. Trudno zliczyć wszelkie drobiazgi, które budują ogarniającą gracza psychodelię – od wypadających z przeciwników „zębów” rodem z okładki filmu „Piła”, przez wiszące głowami w dół zakrwawione zwłoki flamingów na ścianach, po sam fakt, że wrogów masakruje dziewczynka w fartuszku. No dobra, w tym wydaniu nieco bardziej mroczna i bliższa panienkom typu goth, ale zawsze.
Sama rozgrywka jest raczej typowo platformowa. Alicja skacze po przesuwających się tu i tam płytach, otwiera drzwi, fruwa na strumieniach pary, rozbija skrzynie itd. Sos z martwego klauna, jakim zostało to wszystko polane, czyni jednak grę niepowtarzalną. Wystarczy tylko zobaczyć, jak zmienia się świat, gdy Alicja używa zdolności zmniejszenia się. Zalewająca wówczas ekran purpura oraz wykwitające w okolicy wskazówki i ukryte obiekty, niby rysowane dziecięcą kredą, wywołują wrażenie znalezienia się we śnie szaleńca. Problem w tym, że nawet po powrocie do „normalnego” stanu nie sposób się z niego wybudzić – okolica nadal wygląda jak skrzyżowanie szpitala psychiatrycznego z horrorów i składu babcinej porcelany. I w jakiś chory sposób niebywale do siebie przyciąga.
Czytaj dalej
![Wiedźmin i Gothic inspiracją dla Of Ash and Steel, nowego RPG nawiązującego do klasyki [WRAŻENIA]](https://cdaction.pl/wp-content/uploads/2024/11/20/89d856e1-137a-4343-824c-d8a2d6adbb9c.jpeg)
10 odpowiedzi do “Alice: Madness Returns – wrażenia z pokazu”
Dodaj komentarz
Musisz się zalogować, aby móc dodać komentarz.
Szalona, piękna i młoda. Takie dziewczyny lubimy. Monk też, bo po obejrzeniu nowej Alicji w akcji, bardzo chwali sobie to, co zobaczył.
Podoba mi się ta gra, trzymam kciuki żeby była dobra 🙂
Przepraszam bardzon, ale czerwone oko łypie ze szczytu Barad-dûr 😛
Dostajesz ciasteczko z wróżbą „Wiem, gdzie mieszkasz…”! Dzięki, tak to jest, jak człowiek pisze tekst w hotelu o drugiej w nocy i nie ma dostępu do Internetu by sprawdzić, czy nie palnie jakiejś głupoty. 😉
Nie ma to jak porcyjka świeżego, krwistego, nieopisanego szaleństwa! ;P
Czy ktoś ma ochote na krwawą herbatkę??
Wszystko fajnie, tylko vicodin jest środkiem przeciwbólowym, nie działa halucynogennie (a wręcz usypiająco).
Zgadza się, ale… przypomnij sobie końcówkę czwartego sezonu Dra House. 😉
A na dzisiejszy podwieczorek podamy trzewia klauna, ciasteczka z zębów i herbatkę ze świeżej krwi.
@MannyCalavera, Vicodin jest Środkiem na bazie Opioidów. Więc jego przedawkowanie daje różne objawy psychiczne. Halucynacje występują również, w tym moje ulubione pomieszanie ( czy jak kto woli, odwrócenie) zmysłów. Widzisz dźwięki, słyszysz kolory… 🙂 |A G. House nie miał halunów od Vicodinu…