Rage 2: Recenzenci zapomnieli różowych okularów, ale nie pokazali też twórcom palca

Rage 2 okazał się znacznie lepszy od swego poprzednika. Jako ktoś, kto pokochał Mad Maksa autorstwa Avalanche, mogę rzec, że jest całkowicie jasne, że id i Avalanche świetnie współdziałały, tworząc rozwałkę, jaką tylko oni są w stanie zaprojektować. Być może nigdy nie dostaniemy kontynuacji Mad Maksa, ale dzięki Rage’owi 2 wcale jej nie potrzebujemy. Choć nie jest idealny, Rage 2 daje masę frajdy i spodziewam się, że w najbliższych latach zobaczymy więcej odsłon serii. A przynajmniej taką mam nadzieję.

Ze swoim otwartym światem i szerokim asortymentem ulepszeń do zdobycia Rage sprawia wrażenie antidotum dla fanów Far Cry’a, którzy przedawkowali ten konkretny styl rozgrywki i chcieliby nowego podejścia do idei obszernego shootera z elementami RPG. Choć Avalanche nie do końca rozumie, co powoduje, że świat gry wydaje się żywy i dynamiczny, ani jak zrobić dobry pożytek z pojazdów, absolutnie pozamiatało, jeśli chodzi o inspirowaną Doomem żywiołową walkę, jaka udała się w niewielu strzelankach. Kiedy połączy się to ze stałym strumieniem świetnych broni, zdolności i ulepszeń, strzelaniny cały czas cieszą, nawet kiedy cele misji stają się powtarzalne.

Jak na cały ten krzykliwy blichtr, Rage 2 jest stonowanym, odtwórczym i niezbyt interesującym doświadczeniem, które nabiera rumieńców dzięki spektakularnym strzelaninom i niekończącym się bitwom, które czasem realizują obietnicę karnawału rzezi.

Dzikie, ponadprzeciętne walki w Rage’u 2 mogą konkurować z najlepszymi w gatunku, ale rozczarowaniem jest to, że świat gry trwoni cały swój potencjał.

Choć bardzo chciałem, by Rage 2 się udał, zwyczajnie nie dostarcza tego, co mogłyby dać nam dwa najwyższej klasy studia, które nad nim pracowały. W tej chwili nie mogę z czystym sumieniem polecić kupowanie gry za pełną cenę, ponieważ nie wydaje mi się, by oferowana zawartość usprawiedliwiała żądaną kwotę.