Teleskop Webba: jakie piękne zwłoki!
Tym razem Teleskop Webba spojrzał w stronę Kasjopei A – czyli w niezbyt nam odległe, przynajmniej w skali kosmosu, rejony. To zdecydowanie bliżej niż np. większość obiektów, które trafiły do naszego zestawienia Top 10 2022 Teleskopu Webba – co nie znaczy, że jest nudno.
Wybuch sprzed lat
Znajduje się tam bowiem bardzo ciekawy obiekt – pozostałości po supernowej, która miała miejsce 340 lat temu. Szczątki gwiazdy są od nas oddalone o ok. 11 tys. lat świetlnych i w historii astronomii zapisały się jako najsilniejsze po Słońcu astronomiczne źródło radiowe. Przez ostatnie przeszło trzy wieki materia zdążyła się znacznie rozszerzyć, tworząc bąbel o promieniu 10 lat świetlnych. Pędzące przez próżnię szczątki gwiazdy rozgrzane są do 30 milionów K i przemieszczają się z prędkością około 10 tys. km/s. Równocześnie jednak obiekt ten jest bardzo słaby, jeśli chodzi o widoczność w zakresie światła widzialnego. Co innego w podczerwieni – a w tym paśmie pracuje przecież Teleskop Jamesa Webba.

Co widzimy na obrazku? Oddajmy głos ekspertom:
Lewa strona obrazu (pokazana na pomarańczowo) wskazuje miejsce, w którym materia wyrzucona z eksplodującej gwiazdy wbija się w otaczający ją gaz i pył. W tej zewnętrznej powłoce znajduje się materia z samej gwiazdy, w tym pierwiastki takie jak tlen, argon i neon. Co to za zielona pętla po prawej stronie? Naukowcy wciąż zastanawiają się nad jej nieoczekiwanym kształtem i złożonością.
Jak widać, nawet ci, którzy się na tym znają, mają wątpliwości w kwestii tego, na co patrzą. Trudno jednak nie zauważyć, że jak na zwłoki mające ponad 300 lat Kasjopeja A wygląda całkiem uroczo.
Bonus
A tak z kolei wygląda Uran – gazowy olbrzym i siódma planeta od Słońca w naszym układzie. Teleskop Webba „ustrzelił” ją całkiem niedawno, ukazując pierścienie, czapę polarną i chmury zawieszone w górnych warstwach atmosfery. Jako ciekawostkę można dodać fakt, że na Uranie lato polarne trwa 42 lata. Tyle samo zresztą trwa noc polarna – co jest oczywiście związane z faktem, że Uran obiega Słońce w ciągu 84 lat.


Fot. otwierająca: NASA, ESA, CSA, D. Milisavljevic (Purdue), T. Temim (Princeton), I. De Looze (Ghent University), with image processing by J. DePasquale (STScI)

Niesamowite są te zdjęcia. Ciekawe, czy za naszego życia dojdzie do jakiegoś wielkiego przełomu w tej dziedzinie (np. lądowanie człowieka na Marsie) 🙂