449
Mass Effect 3 – recenzja
Mass Effect 3
Dostępne na: PC, X360, PS3
Testowano na: PC
Wersja językowa: PL (napisy)
Na początek postawmy sprawę jasno: choć EA I BioWare zapewniało, że w Mass Effect 3 mogą grać także ci, którzy nie znają poprzednich części serii, to w rzeczywistości choćby pobieżne zaznajomienie się z nimi jest jednak wskazane. Dla tego, kto nie zaliczył „jedynki” i „dwójki” pewne wątki mogą okazać się niezrozumiałe (np. co dokładnie łączy Sheparda z Cerberusem czy też kim tak naprawdę są Zbieracze). Jednocześnie warto dodać, że choć gra nawiązuje do książek osadzonych w świecie Mass Effect, to ich znajomość nie jest w ogóle potrzebna – choć oczywiście ci, którzy je przeczytali, będą w stanie odnaleźć pewne smaczki.
Masa efektów
Początek fabuły był już przez BioWare „opowiadany” przy wcześniejszych zapowiedziach gry, więc teraz o nim krótko. Żniwiarze – rasa potężnych maszyn, które nawiedzają galaktykę co kilkadziesiąt tysięcy lat, by oczyścić ją z istot organicznych zamykając tym samym kolejny kosmiczny cykl – zabierają się za swoją ponurą robotę, a za swój pierwszy cel obejmują Ziemię: ojczystą planetę komandor(a) Shepard(a). Szanse na pokonanie tego zagrożenia są nikłe – wygraną przynieść może tylko zebranie gigantycznej floty złożonej z sił zbrojnych wszystkich rozumnych ras galaktyki, a także skonstruowanie i użycie Tygla – broni, której schematy zostały ukryte przez protean na Marsie. We wszystko wplątuje się jednak Człowiek Iluzja wraz ze swoją organizacją Cerberus – ma własne plany związane ze Żniwiarzami, niekoniecznie zbieżne z tymi, jakie ma cała reszta galaktyki.
Taka fabuła to idealna wymówka dla BioWare, by po raz kolejny zastosować schematy znane z innych produkcji studia – schematy, od których nie udało się odejść Kanadyjczykom także w Mass Effect 3. Podobnie, jak choćby w Dragon Age: Początek, główne zadanie bohatera sprowadza się do jednego: zebrania armii poprzez nawiązywanie sojuszy z najważniejszymi rasami (tam Fereldenu, tu galaktyki). Wiąże się to z wykonywaniem zadań zlecanych przez ich przedstawicieli. Trzeba jednak przyznać, że mimo tej dość standardowej konstrukcji fabuła Mass Effecta 3 odpowiada na większość pytań nurtujących fanów. Nie chcę powoływać się na konkretne przykłady, bo mógłbym popsuć komuś zabawę (a byłaby to zbrodnia!), ale w trakcie gry wyjaśniane zostają niemal wszystkie wątki rozpoczęte w poprzednich częściach serii.
Na szczęście – choć każdy weteran „gier RPG od BioWare” – szybko te schematy wypatrzy, nie przeszkadzają one w grze. A to dlatego, że wszystko jest tutaj „epickie do kwadratu” – na każdym kroku czuć, że robimy rzeczy niezwykłej wagi, od których zależy los miliardów istnień. Jak na przykład w misji na księżycu Palavenu, w której Shepard pomaga turianom w walce ze Żniwiarzami pośród wojennej zawieruchy – jesteśmy tu nie tylko my i nasza kompania, wokół toczy się bowiem regularna wojna. A wszystko dzieje się na tle płonącego w oddali Palavenu… Coś niesamowitego! Albo w misji na Tuchance, gdzie Shepard w widowiskowy sposób pokonuje gigantycznego Żniwiarza. A to tylko ułamek tego, co nas czeka w grze. W czasie poszukiwania sojuszników do walki ze Żniwiarzami wraz z Shepardem zwiedzimy kilkanaście planet. Więcej czasu niż w „dwójce” spędzimy też na Cytadeli, która została teraz podzielona na sześć mniejszych lokacji.
„Epicki” charakter całej przygody potęgowany jest przez skrypty, które w wielkim stylu pojawiają się w Mass Effect 3. Nie jest to może (na szczęście!) poziom Call of Duty czy Battlefielda, ale rozwiązanie to pozytywnie podkręca tempo akcji. Przekonać się o tym można już w pierwszej misji, gdy Shepard ucieka z zaatakowanej przez Żniwiarzy Ziemi: przemy do przodu, a wokół wszystko się wali. Dosłownie! Albo w zadaniu na rodzinnej planecie asari, gdzie Shepard wraz ze swoją ekipą stara się przedrzeć do celu, pod ostrzałem ciężkiej artylerii. Najbardziej wytrawni gracze RPG mogą kręcić na to nosem, ale takie oskryptowanie akcji wcale nie przeszkadza – wręcz przeciwnie. Po zwieńczeniu tak wyjątkowej trylogii spodziewałem się wielkiego tupnięcia. I nie zawiodłem się – m.in. właśnie dzięki skryptom.
Same misje – zarówno główne, jak i poboczne – są skonstruowane całkiem ciekawie. Przyznaję – duża ich część sprowadza się do walki (w coraz to nowych lokacjach), ale poza zadaniami zbudowanymi na schemacie poleć-pokonaj wszystkich-wróć jest tu wystarczająco dużo wyzwań, które czymś zaskakują i nie pozwalają nawet na chwilę nudy, Choćby misja, w której Shepard przenoszony jest… do rzeczywistości wirtualnej, gdzie musi rozprawić się z serwerem gethów – fragment ten budzi skojarzenia z Portalem lub zadaniami z Animusa z Assassin’s Creed: Revelations. Inną ciekawą odskocznią od normalnej rozgrywki są sekwencje senne, w których komandor słyszy głosy postaci, które pojawiały się we wcześniejszych częściach serii. Uzupełnieniem tradycyjnego podziału na questy głównie i poboczne są dwa kolejne rodzaje misji: „dostawcze” (polegają na dostarczeniu pewnych przedmiotów zleceniodawcom, nie wymagają nawet rozpoczęcia rozmowy, po prostu przechadzając się po Cytadeli Shepard usłyszy, że ktoś potrzebuje np. jakiegoś artefaktu) oraz takie, w których na zlecenie dowództwa Przymierza odbijamy z rąk Cerberusa konkretne planetarne bazy (te questy są o tyle ważne, że dzięki nim odblokowujemy mapy do co-opa).
Shepard i spółka
Jedną z największych zalet cyklu Mass Effect od początku była konstrukcja postaci – zapadających w pamięć, wyposażonych w bogatą osobowość. W Mass Effect 3 scenarzyści postanowili jeszcze bardziej przybliżyć nam znanych już, wydawałoby się, że dość dobrze, bohaterów. W trójce widzimy jednak, jakie piętno odcisnęła na nich wojna ze Żniwiarzami. Niektórzy nie wytrzymują ciążącej na nich presji albo świadomości tego, iż towarzyszą Shepardowi, podczas gdy ich rodzinne światy są niszczone i – na przykład – sięgają po alkohol. BioWare nie boi się też – co zresztą nie jest chyba zaskoczeniem – uśmiercać postaci, do których na przestrzeni dwóch poprzednich odsłon gracze zdążyli się przywiązać. Wojna wymaga ofiar i nie oszczędza nikogo…
W sumie na ekranie przewiną się niemal wszyscy bohaterowie z poprzednich części (zarówno pierwszo, drugo, jak i trzecioplanowe), a część z nich zasili szeregi ekipy Sheparda. Sama drużyna zmniejszyła się do sześciu osób, a jednym z nowych jej członków jest James Vega – pewny siebie i arogancki facet, początkowo niechętny komandorowi. Szkoda jednak, że ograniczono interakcje z towarzyszami: teraz przypomina to trochę sytuację z Zaedem i Kasumi z „dwójki” (postaciami z DLC), a więc rozmawiać z nimi możemy tylko w wybranych przez twórców momentach. Podobnie jest z większością NPC-ów w grze – zapomnijcie o pierwszej części, gdzie chodząc po Cytadeli można było porozmawiać z niemal każdą napotkaną postacią dowiadując się od niej czegoś ciekawego (gwoli uczciwości trzeba jednak dodać, że NPC dużo mówią „na głos” po prostu gdy obok nich przechodzimy). Tutaj rozmawiać można tylko z ważnymi dla fabuły bohaterami.
Jeśli już jesteśmy przy dialogach – wiadomo, że nad scenariuszem gry pracował cały zespół osób, ale zdaje się, że było w nim jakieś „najsłabsze ogniwo”, bowiem autora kilku rozmów powinno się oddać Żniwiarzom na mielonkę. Rozumiem, że Shepard, jako jedyna nadzieja galaktyki, ma prawo czuć się jak Bruce Willis w początkach swojej kariery, ale nie usprawiedliwia to niektórych jego odzywek, niezwykle kiczowatych i tandetnych. Jak chociażby rzucony w pewnym momencie przez komandora żart, że „Żniwiarze nie będą czekać i nie zrobią sobie przerwy na kawkę” (cytat niedosłowny). Facepalm. Na szczęście tego typu kwestie pojawiają się na tyle rzadko, że gubią się wśród innych, wyraźnie lepiej napisanych linii dialogowych.
Brzemię wyborów
Podczas gry Shepard musi często podejmować dwuznacznie moralne decyzje, od których zależy życie nie tylko towarzyszy komandora, ale także większych grup, nawet całych ras. Od tego, jak będziemy postępować, zależeć będzie nasza moralność, wahająca się między postawami „idealisty” lub „renegata”. Do znanego z poprzednich części schematu BioWare dorzuciło jednak coś jeszcze – neutralny pasek reputacji.
Jego punkty zdobywamy prowadząc rozmowy z mieszkańcami galaktyki i pomagając potrzebującym. Im jest on wyższy, tym większym szacunkiem darzą Sheparda napotkane postaci, co odblokowuje dodatkowe linie dialogowe. Nie trzeba więc być aniołkiem lub totalnym badassem, żeby uzyskać dostęp do dobrych i złych odpowiedzi, choć bycie skrajnym idealistą lub renegatem nagradzane jest pewnymi bonusami. Działa to bardzo sprawnie, aczkolwiek moim zdaniem jest nieco za bardzo „ukryte” – dopiero po kilku godzinach gry zauważyłem, że taki system rzeczywiście w grze funkcjonuje. Z drugiej strony twórcy mogli pewnie uznać, że w grach „role playing” powinno się rzeczywiście „wczuwać w rolę”, a nie sprawdzać co chwilę, jak zmienia się ten czy inny wskaźnik.
Na ostateczny kształt fabuły mają jednak wpływy nie tylko bieżące wybory, ważne są bowiem także decyzje z poprzednich części. A także – romanse. Może nawet za bardzo: w pewnych momentach można odnieść wrażenie, że gramy nie w grę action-RPG, a oglądamy jakiś kosmiczny melodramat. Przy okazji dodam, że rozwiązanie jednego z tego typu wątków może was bardzo, ale to bardzo zaskoczyć…
Żeby ogarnąć wszystkie możliwe warianty i wpływ podejmowanych decyzji, trzeba oczywiście przejść wszystkie (nie tylko trzecią) części serii kilkukrotnie, co jest świetną motywacją, by powrócić do przygód Sheparda jeszcze raz za jakiś czas – tym bardziej, że wiele wątków zdaje się mieć naprawdę interesujące, dobrze przemyślane alternatywy.
Galaktyka na barykady
Żeby wygrać ze Żniwiarzami potrzebne są nie tylko celne oko i zgrana drużyna towarzyszy – tym razem wyzwanie jest tak wielkie, że Shepard i jego ekipa potrzebuje wsparcia całej galaktyki. Stan tego wsparcia reprezentuje ilość tzw, zasobów wojennych. W ich skład wchodzą m.in. dane wywiadowcze, ludzie pracujący przy Tyglu (broni protean) oraz – najważniejsze – floty innych ras. Gromadzimy je wykonując zadania główne i poboczne, skanując planety w poszukiwaniu materiałów, grając w co-opie oraz zbierając dane w grze Mass Effect: Infiltrator (niestety w wersji, którą dostałem do recenzji dwie ostatnie opcje były zablokowane). Cały system bardzo fajnie wpisuje się w pomysł wielkiej galaktycznej wojny, a dzięki niezłemu zobrazowaniu ilości posiadanych aktualnie zasobów (podgląda się je w jednym z pomieszczeń Normandii) od razu wiemy, jakie mamy szanse w ostatecznym starciu. No i najważniejsze – do zebrania odpowiedniej siły militarnej wystarczy grać tylko w „singlu”. Nie ma więc mowy o takiej sytuacji, w której nie powstrzymamy Żniwiarzy, bo nie graliśmy w co-opa lub na iUrządzeniu. Będą to tylko alternatywne drogi do pozyskania odpowiednich środków, jeśli nie chcemy wykonywać questów pobocznych.
Również „w klimacie” zmieniono jedną z najbardziej irytujących rzeczy z „dwójki”, czyli mini-grę polegającą na skanowaniu planet. W Mass Effect 3 ta aktywność powraca, ale w znacznie przyjemniejszej dla gracza formie. Tym razem nie trzeba odwiedzać każdej planety w nadziei na pozyskanie przydatnych surowców, zamiast tego wysyłamy po prostu sygnał, który wykrywa, czy na danym świecie jest coś ciekawego. Jeśli tak – wysyłamy na niego sondę. Trzeba tylko uważać – naszą wzmożoną aktywność mogą wykryć Żniwiarze, a wtedy nie pozostaje nam nic innego, jak uciekać przed nimi, manewrując odpowiednio Normandią w oddzielnej mini-grze. A skoro już mowa o mini-grach- zrezygnowano z hakowania, łamania zabezpieczeń i otwierania zamków – teraz dzieje się to automatycznie. Trochę szkoda, bo było to miłe urozmaicenie rozgrywki.
Strzelaj… RPG-owo
Wielu graczy zarzucało BioWare, że jeśli chodzi o serię Mass Effect w nazwie gatunku „action-RPG” większy nacisk stawia na „action” niż RPG. W „trójce” miało być inaczej i rzeczywiście jest.
Powraca oczywiście znany już podział na klasy – Shepard (i jego towarzysze) może należeć do jednej z sześciu profesji (m.in. żołnierz, czy biotyk). Ponownie każdy z bohaterów posiada kilka umiejętności, które może rozwinąć do maksymalnie szóstego poziomu. Na czwartym musimy zdecydować się na jeden z dwóch wariantów danej mocy, znacząco się od siebie różniących. Najważniejsze jednak, że różnice pomiędzy kolejnymi levelami rozwijanych skilli są rzeczywiście widoczne i mają spory wpływ na przebieg starć.
W walkach nie wystarczy przeć przed siebie – tutaj metoda „na Rambo” skończy się natychmiastową śmiercią. By przetrwać, Shepard musi chować się za osłonami, a także robić uniki przed rzucanymi przez wrogów granatami (może się turlać). Kluczowe jest też korzystanie z mocy towarzyszy – np. przeciwnika z tarczą Liara musi potraktować odkształceniem, co wystawi go na atak z broni palnej. Nowością w serii jest „wielopiętrowość” lokacji. Mapy złożone są z kilku poziomów, po których Shepard może się przemieszczać (np. po schodach lub drabince) – idealnym przykładem jest tutaj Akademia Grissoma. To także wpływa na bardziej taktyczny przebieg starć.
W grze Shepard i jego ekipa zmierzą się z dwoma grupami wrogów. Pierwszą są siły Żniwiarzy złożone głównie z „zombie” przedstawicieli różnych ras (m.in. turian i asari). Na drodze komandora staną też żołnierze Cerberusa, czasem pod celownik nawiną się też gethy. Wrogowie potrafią być bardzo sprytni – zachodzić od tyłu, flankować, rzucać granatami. Szkoda, że jednocześnie kuleje AI naszych sojuszników – czasem potrafią strzelać na ślepo lub nie reagować na obecność wroga. Mam też wrażenie, że developerzy kiepsko zbalansowali poziom trudności – czasem było zbyt łatwo, a po chwili „męczyłem się” z inną walką przez kilkanaście minut.
Przeciwników można likwidować kilkunastoma rodzajami broni, które można dodatkowo modyfikować w specjalnych terminalach porozmieszczanych w różnych punktach na mapach, a także na Normandii. Jest to jednak „ficzer”, który nie wpływa znacząco na rozgrywkę – ulepszanie posiadanych „zabawek” nie wpływa bowiem mocno na ich skuteczność. Równie dobrze można też zignorować walkę wręcz. W grze można wyprowadzać dwa ciosy – słabsze oraz mocniejsze za pomocą omni-ostrza (przytrzymując klawisz F). Tak naprawdę jednak do niczego ona się nie przydaje, poza sytuacjami, gdy jesteśmy otoczeni przez zombie – silniejsi przeciwnicy mają zazwyczaj tarcze, które trzeba przebić dwoma atakami, a do tego posiadają broń palną, z którą kontakt na bliski dystans jest zabójczy.
Piękna wojna
Pod względem graficznym po Mass Effect 3 nie spodziewałem się cudów – i nie zostałem zaskoczony. Gra hula na silniku Unreal Engine 3 i wizualnie nie różni się zbytnio od „dwójki”. Modele postaci są ładne i dosyć szczegółowe, szwankuje jednak trochę ich animacja (zwłaszcza w rozmowach, w których nie dodano żadnych nowych gestów). Można mieć też trochę uwag do niskiej rozdzielczości tekstur (szczególnie tekstury podłoży na niektórych planetach). Zdarzają się jednak czasem niczym nieuzasadnione spadki płynności (np. w Cytadeli). W grze są też pewne błędy czysto techniczne (kilka razy interfejs wybierania mocy nie odpowiadał, raz zdarzyło się, że Shepard wyleciał poza mapę…), ale zrzucę je na karb wersji, którą dostałem do testów – najprawdopodobniej zostaną one szybko naprawione.
Za soundtrack trzeciej części nie odpowiadał kompozytor poprzednich dwóch odsłon serii, Jack Wall. Jego miejsce zajął Clint Mansell, autor muzyki do takich filmów, jak „Czarny łabędź” i „Wróg publiczny”, który nadzorował prace nad ścieżką dźwiękową. Z tą zmianą wiązały się dość spore obawy fanów, ale uspokajam – tak naprawdę Mansell skomponował tylko dwa utwory, a nad resztą soundtracku czuwali Sam Hulick, Christopher Lennertz, Cris Velasco i Sascha Dikiciyan, którzy maczali palce w oprawie muzycznej poprzednich części. Muzyka trzyma więc poziom poprzedniczek i świetnie wpisuje się w „epickość” gry. Tam gdzie trzeba jest podniosła, zastosowano też kilka sprytnych chwytów, które powodują, że pokazywane sceny w połączeniu z muzyką chwytają za serce. Nieco inaczej jest z obsadą aktorską. Należę do tej nielicznej grupy graczy, którym pełna polonizacja drugiej części się podobała. Jako że Mass Effect 3 został spolszczony tylko kinowo, musiałem przerzucić się na oryginalne głosy. Są one oczywiście lepsze niż polski dubbing, aczkolwiek dość słabo wypada Mark Meer, aktor wcielający się w „męskiego” Sheparda.
Wojna wzywa
Mass Effect 3 to na pewno najbardziej widowiskowa część kosmicznej serii od BioWare – prawdziwe 'wielkie łupnięcie”, które naprawdę godnie kończy całą trylogię. Fabuła wgniata w fotel epickim charakterem i widowiskowymi scenami, w jakich bierzemy udział – a przy tym odpowiada na większość postawionych wcześniej pytań. Pokazuje również bohaterów z nieco innej strony, co jest wspaniałym ukłonem w stronę najwierniejszych fanów. Może nie udało się przebić fantastycznego Mass Effecta 2, ale na pewno poziom nie został zaniżony. Jeśli, zgodnie z ambicjami studia BioWare, Mass Effect ma być Gwiezdnymi Wojnami dla pokolenia graczy, Mass Effect 3 jest dokładnie „Powrotem Jedi” – nie lepszy, niż Mass Effect 2 (czyli tutejsze: „Imperium Kontratakuje”), ale nakręcony z większym rozmachem, przez ekipę która dokładnie wie, jak zrobić na fanach kosmiczne wrażenie. Nie pozostaje mi nic innego, jak wezwać was pod broń – Ziemia czeka: obrońmy ją przed Żniwiarzami!
Ocena: 9,0
—-
Plusy:
Minusy:
—-
P.S. Proszę o nie spoilerowanie fabuły w komentarzach. Nie psujmy zabawy tym, którzy jeszcze nie grali!
Czytaj dalej
![Kampania Battlefielda 6 jest jak powtórka filmu akcji na Polsacie – zapomnisz o niej po napisach końcowych [RECENZJA TRYBU DLA JEDNEGO GRACZA]](https://cdaction.pl/wp-content/uploads/2025/10/BF6-616x420.jpg)
![Nazwałbym Hollow Knight: Silksong grą wybitną, ale jest tak wybitnie wredny, że tego nie zrobię [RECENZJA]](https://cdaction.pl/wp-content/uploads/2025/10/hks-616x420.webp)
![Super Mario Galaxy + Super Mario Galaxy 2 to porty może i leniwe, ale za to drogie [RECENZJA]](https://cdaction.pl/wp-content/uploads/2025/10/smg-616x420.jpg)
449 odpowiedzi do “Mass Effect 3 – recenzja”
Dodaj komentarz
Musisz się zalogować, aby móc dodać komentarz.
Szkoda, że w ocenie nie ma nic o zakończeniach, czy rzeczywiście są tak debilne i niczym w większości się od siebie nie różnią jak w wyciekach czy też jednak dodali parę fajniejszych, dobrych zakończeń.|Cóż, dalej trzeba czekać na opinię fanów po premierze gry, jeżeli obawy się potwierdzą to szkoda w to grać.
Moim zdaniem muzyka w ME3 jest lepsza niż w poprzednich częsciach
Do mnie dotrze po 17:00, będzie łojonko 😉
Tutaj ocena 9.0, a na Metacritic ocena graczy to 2.2. Ale rozrzutność ocen między „profesjonalnymi recenzjami”, a graczami.
Racja.|właśnie zaspoilerowałem sobie sposób zniszczenia żniwiarzy,a to dopiero początek recenzji.|Od razu sobie odpuściłem resztę…
@Marius1g – nie ocena graczy tylko trolli i hejterów. A co do gry, to już ją mam, już zainstalowałem… I… każe mi czekać do godziny 1:00 9 marca…
@Pointer669 |Szczerze mówiąc, seria ME też jakiejś powalającej fabuły nie posiada. Ale także nadrabia to pięknym i wykreowanym z rozmachem (wszech)światem. Tyle, że dla mnie Avatar to był taki jednorazowy „eye-candy”, a w uniwersum ME widzę naprawdę spory potencjał. |BTW: Mam wrażenie, że „epicki” jest nowym „kultowym”. Za dużo się tego słówka używa.
@Marius1g |Nie, to jest rozrzut między recenzjami, a falą hejtu jaka ostatnio nawiedziła grę. Nawet nie chcę wiedzieć ile z tych 170 osób rzeczywiście grało w gre i rzeczywiście ma kompetencje do wypowiadania się na jej temat, a ile to zwykli hejterzy.
@Marius1g, ponoć „gracze” na 4chanie zorganizowali akcję oceniania ME3 jak się na jak najniższe oceny. I stąd ta rozrzutność.
@marius1g Dziwne jest to, ze ci ludzie daja taka ocene kilka godzin po premierze. Chyba, ze umieja przenosic sie w czasie, to wtedy zrozumiem. W me3 gram juz od poniedzialku i musze powiedziec, ze (jak narazie) jest swietnie. Ten ksiezyc Palavenu, tak jak powiedzial recenzent, to swietna misja.
No cóż, po tym co ja ostatnio przeczytałem to się im nie dziwię, sam czekam z oceną i zakupem gry aż ktoś mi potwierdzi, że jednak są fajne zakończenia w tej grze a nie 7 kopiuj wklej.|Nawet już fani zbierają podpisy pod petycją o lepsze zakończenia, ja jednak czekam do premiery bo być może plotka o patchu jest prawdziwa.
Czy w grze faktycznie można stanąć po stronie Żniwiarzy, jak obiecywało BioWare?
Panie piotrze|nie istnieje gra idealna, która nie ma błędów. a mi sie wydaje że uwazał pan mass effect 3 za taką gre.
Komuś działa ME na innym IP?
Ehhh dawać kuriera z tego grampl
@mobilone – od poniedziałku powiadasz, więc TY również potrafisz przenosić się w czasie?
Co do potrzeby podnoszenia przeciwników z tarczą przez odkształcenie to wystarczy walnąc headshota sniperka przez tą szparę 🙂
Zobaczymy. Ja miałem nadzieję, że po DA2 i ME2 Bioware wyciągnie wnioski i się poprawi, ale jeśli to prawda… Niestety już dawno przestałem wierzyć profesjonalnym recenzjom odkąd panuje inflacja ocen (10 bardzo dobra, 9 dobra, 8 średnia, 7 kiepska, itd.). Na razie czekam, bo mnie sprawa z DLC trochę zdenerwowała i postanowiłem nie kupować za wcześnie. Tak trochę zawiodłem się na Heroes VI (głównie na DRM).
Co nie spojrzę na komenty o ME3 to zawsze jest ta sama kłótnia. Jak ktoś chce pograć w „prawdziwego” RPGa to niech wejdzie sobie tu http:www.rebel.pl/ ,wybierze uniwersum które mu się spodoba ,skrzyknie kumpli i pogra. A nie siedzi przed kompem i narzeka. ME jest dobra seria z niezłym światem ale do SW czy do WH40k mu daleko. Całe uniwersum ME opiera się na Żniwiarzach i ciężko będzie coś z niego innego wykrzesać.
Ej ME3 ma wyjść 9 chyba albo 8 a dzisiaj jest 6 a wy już recenzje dajecie powiedzcie gdzie dostać gre przed premierą?!
Właśnie dostałem swój egzemplarz ME3 😀 Sam sprawdzę jak wygląda.:)
@MrWookie – gram.pl wysyłał wcześniej (ale chyba nie tylko oni, część empików też już powiadamia o odbiorze lub powiadomi jutro) jednak to i tak za mało by zagrać. Wciąż trzeba czekać na premierę. Trochę to bez sensu ale… nie ma to jak kupić grę i nawet nie móc zagrać. | |A co do ścieżki dźwiękowej… jakoś mi bardziej ona pasuje do DA niż do klimatów ME.
@pazur13 – to nie jest wielki spoiler. BioWare o tym od jakiegoś czasu trąbiło, a i informacja taka pojawiała się w licznych zapowiedziach. To jest poza tym element fabuły, który poznajemy na samym początku (druga misja) i na nim w sumie się wszystko opiera. 🙂
Czyli wszystko jasne. Poczekam jak stanieje.
@zaba2501 Wystarczylo pobawic sie z ip i moglem zaczac o 16 w poniedzialek.
powie mi ktoś ile jest map w co opie w ME3?
@Zaba2501 Na forum Bioware jest sposób jak odpalić grę przy zabawie z koreańskim IP. Nie ponosi się przy tym żadnych konsekwencji. Szukajcie a znajdziecie.
Grając w ME3 mam cały czas wrażenie, że cześć zadań jest na odwal się. Brak porządnej interakcji z towarzyszami. Niby jest kilka elementów z me1 kilka z me2 ale czegoś brakuj. gra ma 9/10 jak narazie
Niestety pod minusami w recenzji znalazły się rzeczy, na których mi najbardziej zależy :[
Ja mam tylko jedno, jedyne pytanie. Miałam romans z Garrusem… a czy jest możliwe aby zginą on mi w Mass Effect 3? Błagam, powiedzcie, że nie. A nawet jeżeli, to czy jest to narzucone, czy może się tak stać tylko przez wybór gracza.
hehe, a ja sam zaraz przetestuję grę 😀 Już jestem szczęśliwym jej posiadaczem. I porównam z recenzją 😀
@Abyss to może podzielisz się z nami jak to zrobić? Albo dasz link przynajmniej.
No cóż. Jestem zawiedziony tym, że ME3 leży na półeczce i nie może zostać uruchomione. Kusi, żeby ściągnąć cracka od Reloaded ale z drugiej strony nie chcę! Ale ten pomysł z uruchomieniem z koreańskim IP… kuszące. Może znajdę.
http:social.bioware.com/forum/5/topic/351/index/9446342|To chyba to ale nie gwarantuje że trybi i jest legalne.
Lduzie mam małe pytanie, bo EA Polska namieszalo (Znowu) i nie wiem – ME3 na półkach sklepowych ukaże się w czwartek czy piątek?
Wyczytałem na forum że BioWare nie będzie banować ludzi za wcześniejsze aktywowanie. Ostrzegają tylko przed grą w Multi.
powie ktoś ile jest map w multi?
Od kiedy cracki są nielegalne? Kopiowanie i rozprowadzanie gier jest nielegalne.
@questorek2|Racja, EA Polska strasznie namieszało jeśli chodzi o datę premiery. Całkiem możliwe, że w sklepach pojawi się 8 marca, ale uruchomisz i tak dopiero 9 marca. A jeśli nie, to niestety z zakupem musisz czekać do piątku 😮
@Elvanish – Dzięki, ogólnie z BF3 zrobili tak samo. W każdym bądź razie mam nadzieję, że w czwartek w moim saturnie, albo empiku dostanę grę, nawet jeśli mógłbym dopiero ją uruchomić w piątek. Jeśli nie no to w piątek wybiorę się po raz drugi 😉
Ja slyszalem, ze gre mozna aktywowac w Polsce od 9 marca o godzinie 1.00 (cos kolo tego).
Mam pytanie czy jak zainstaluje z płyty to gra będzie wymagała jej w napędzie? (bo nie wiem czy ściągać czy z płyty instalować)
Nienawidze IGN !!!!!!! Jakim H@jem trzeba być żeby w komentarzach zespoilerować zakończenie ME3 ….
i pewnie „wredne” fanboje będą, nie zważając na inne wychodzące w tym roku gry, głosować właśnie na ME3. Chociaż zbliżające się wielkimi krokami GTA V może pokrzyżować im plany 🙂
chodzi mi o wybory na grę roku
Gram i powiem tylko, że ME3 jest fantastyczne. Dziękuję, idę grać dalej:D
@rocket12 – To słowo, które prawdopodobnie masz na myśli pisze się przez „ch” 🙂
Do mnie właśnie przyszła paczka z pudełkiem w ogromnym pudle. 🙂 |Instaluje się już.|Aha, i wbrew temu, że zapasy komiksów były wyczerpane w dniu w którym składałem zamówienie (18.02), to i tak dostałem go + litografie, zamiast tylko litografii.
Za 13 godzin dostanę swój egzemplarz, bo o 7 rano otwierają Empik, a Kolekcjonerka już na mnie czeka (zamówiona we Wrześniu 2011 ofc)
O działa mi.