Pieski, kotki i „błędziki”. Animal Shelter 2 to uroczy, acz niedopracowany symulator prowadzenia schroniska dla zwierząt [RECENZJA]

No cóż, po części wyszło całkiem nieźle, mam jednak parę „ale”. Przede wszystkim trudno nazwać drugą odsłonę Animal Shelter 2 „prawdziwym” symulatorem. Sporo tu uproszczeń i umowności, a produkcja celuje raczej w atmosferę cozy niż pozbawioną blichtru harówę, jaką wykonuje się w schroniskach. To akurat bardzo duża zaleta tej gry, która potrafi otulić swoim klimatem i odciągnąć od trosk codzienności. Osiąga to nie tylko nieskomplikowaną, dość powtarzalną (o czym za chwilę) rozgrywką, ale też spokojną muzyką, kolorową grafiką i jakże mile widzianymi w takich tytułach opcjami personalizacji placówki, fatałaszkami dla zwierzaków itp. Zacznijmy jednak od początku.

Wcielamy się we właściciela bądź właścicielkę schroniska, które będzie wymagało uprzątnięcia (wystarczy klikać na hałdy śmieci), a następnie rozwoju w celu zapewnienia psom i kotom odpowiedniej opieki. Przygarniętego z miasta (co głównie odbywa się automatycznie poprzez wysłanie vana) pupila musimy umyć, zbadać (lecznicę odblokowujemy na dalszym etapie rozgrywki), nakarmić, zabawić i przez jakiś czas dbać o jego potrzeby, np. chodząc z nim do parku. Zadowolony zwierzak w pewnym momencie będzie gotowy do adopcji.

Animal Shelter 2

Należy mu wtedy zrobić zdjęcie (nie ma znaczenia jakie, więc fotografowie tak beznadziejni jak ja nie muszą się niczego obawiać) i wystawić ogłoszenie. Najczęściej odezwie się do nas kilka osób, z których trzeba wybrać tę właściwą. Wszyscy potencjalni właściciele i właścicielki opisani są poprzez warunki, jakie mogą zapewnić (np. schody, spokojne miejsce, ogród itd.), a także oczekiwania względem psiaczka czy kotka. I w drugą stronę: czworonożni podopieczni mają swoje cechy, więc do naszych zadań należy też odpowiednie dobranie ich do ludzi

W międzyczasie roboty nie brakuje, bo kiedy już rozhulamy biznes, przygarniemy po kilka zwierzaków z każdego gatunku, a do tego odblokujemy pełen potencjał schroniska, przyjdzie nam ciągle się uwijać, żeby milusińscy byli najedzeni, czyści, zdrowi i się nie nudzili – bez tego nikt ich nie zaadoptuje. Niestety w praktyce lwia część tych akcji okazuje się dość uciążliwa. Zakupy dostarcza dron i wychodzenie po paczkę z czasem staje się irytujące, szczególnie że przy większych zamówieniach bardzo trudno żonglować ekwipunkiem (którym w ogóle zarządza się średnio wygodnie).

Animal Shelter 2

Zajmowanie się zwierzętami nie obfituje w zbyt wiele emocji i chociaż mycie czy głaskanie sprawiają frajdę, tak zabawa z laserem, piłką czy spacer na smyczy bywają uciążliwe przez średnią AI, taki sobie pathfinding i bardzo małą liczbę możliwych interakcji. Na szczęście z pomocą przychodzi system zatrudniania w schronisku opiekunów, a ci mogą nas odciążyć z części upierdliwszych zadań – chociaż nie będą pracować non stop ani tak szybko jak my.

Jednak tym, co najbardziej ciągnie Animal Shelter 2 w dół, są błędy. Zdarzają się dość często i potrafią frustrować. A to gra nie zaliczyła mi wykonanej misji i muszę czynność powtarzać, a to nie da się użyć jakiegoś przedmiotu, a to pies nagle mi się gdzieś zablokował. Na szczęście w ogromnej większości to rzeczy do załatania. Nieco denerwował mnie też początek zabawy, kiedy wypełnianie zadań mocno ograniczało moją wolność – chciałem przygarnąć kolejne zwierzęta, ale nie mogłem, gdyż nie dysponowałem wystarczającą liczbą klatek. Biorąc pod uwagę fakt, że rozgrywka stoi prostotą i intuicyjnymi rozwiązaniami (to na plus), nie jestem pewien, czy potrzebowałem aż tak długiego wprowadzenia.

Animal Shelter 2

Od strony technicznej nic nie zrobiło na mnie wielkiego wrażenia. Graficznie całość prezentuje się dość przeciętnie, choć stylistyka pasuje do klimatu, a muzyka, pomimo powtarzalności, sprawia przyjemność. Ogólny stan gry – poza wymienionymi bugami – potrzebuje natomiast jeszcze troszkę szlifowania. Nawet ekran ładowania ostrzega, że… może się zawiesić, i informuje, aby nic z tym nie robić, bo najwyraźniej to… normalne? Hm. Na szczęście wszystko działa dość płynnie, a gra nie ma zbyt wielkich wymagań sprzętowych.

No i – kurczę – szkoda, że ten tytuł nie został odpowiednio dopracowany. Jednocześnie stoi na bardzo solidnych fundamentach i nawet mimo pewnych uciążliwości potrafi dać trochę radochy. Repetytywna rozgrywka ma ten plus, że pozwala się odprężyć, a dzięki tematyce produkcja powinna się spodobać… cóż, właściwie każdemu, kto kocha zwierzęta. Pielęgnowanie sierściaków, zabawa z nimi i w końcu znajdowanie im dobrego domu – nawet jeśli niezbyt angażujące i skomplikowane – mogą sprawić, że się uśmiechniemy.