343
Recenzja cdaction.pl: StarCraft II: Wings of Liberty (PC)
StarCraft II: Wings of Liberty
wersja testowana: PC, j. polski
Wydawca: Blizzard/LEM
oficjalna cena: 199,90 zł
Jeśli ktoś zastanawia się, jaka jest różnica między magazynem CD-Action, a stroną cdaction.pl (a szerzej – między magazynami o grach a internetem), przypadek recenzji gry StarCraft II: Wings of Liberty pokazuje ją bardzo dobitnie. W związku z decyzją firmy Blizzard, zgodnie z którą nikt nie mógł zagrać w ten tytuł przed premierą, my, tak samo jak miliony innych graczy, usiedliśmy nad Wings of Liberty dopiero we wtorek. Dosłownie dzień po wysłaniu najnowszego numeru magazynu do druku. Oznacza to, że recenzja StarCraft II: Wings of Liberty w CD-Action pojawi się dopiero w kolejnym numerze, praktycznie miesiąc po wydaniu gry. Dzięki temu będzie jednak bardzo obszerna, gra zostanie przetestowana na wylot, a swoje trzy grosze do recenzji dorzuci kilku naszych redaktorów. Na stronie cdaction.pl taka recenzja może pojawić się dziś, dwa dni (i noce…) po premierze. Szybko da odpowiedź, jaka mniej więcej jest gra, ale zapewne to czy owo pominie. Taki już jest „urok” internetu.
Poszliśmy za „tym” dalej – w magazynie swoje wrażenia i ocenę przedstawią ludzie, którzy na StarCrafta II czekali baaaaardzo. Tacy, którzy mają w domu kubki z Zergami, w komputerze potwierdzenie wykonania pre-orderu na Wings of Liberty w wersji kolekcjonerskiej, a na GG opisy typu „StarCraft II :)”. Na stronie recenzję piszę natomiast osobnik (głupio tak pisać o sobie w trzeciej osobie), który co prawda czekał na „nocną” premierę Wings of Liberty, ale ani nie uważa pierwszego StarCrafta za najlepszego RTS-a, w jakiego grał w młodości (ech, Dune II…), ani też zbyt dobrze już nie pamiętał kim do diabła jest ten cały Jim Raynor. StarCraft II ciekawił mnie bardziej zawodowo – czy można stworzyć jeszcze coś świeżego w gatunku RTS; jak będzie się grało w taką PC-tową grę w czasach, w których coraz więcej tytułów po prostu „wygodniej” działa na konsolach. Innymi słowy: czy StarCraft II: Wings of Liberty to gra równie ważna dziś, jak jej poprzednik przed laty? I czy jest w stanie zainteresować nowych graczy?
Witaj w Battle.net
No i co mam napisać? Rządzi ten StarCraft II. Rządzi i koniec kropka. Nawet gdybym chciał uderzyć w najsłabszy punkt całego pakietu, czyli zacząć solidaryzować z tymi, którzy twierdzą, że 199 złotych to zbyt wysoka cena, zrobić tego nie mogę – bo za te 199 złotych dostajemy zestaw naprawdę bogaty (choć oczywiście trzeba być do tego graczem, który nie stawia wyłącznie na kampanię trybu single player), a na dodatek przystosowany do naszego rynku na tyle dobrze, że wcale nie czuć, iż to pierwsza tak odważna wycieczka Blizzarda do Polski.
StarCraft II: Wings of Liberty to oczywiście tzw. strategia czasu rzeczywistego, najbardziej klasyczny z klasycznych RTS-ów. Gracz, przy użyciu myszki, zaznacza budynki i jednostki, wydaje im rozkazy, wysyła maszyny do wydobywania minerałów i gazu wespanu, ustala kolejność budowania kolejnych oddziałów, wskazuje miejsce stawiania nowych konstrukcji, wyznacza cele do ataku. Tu rewolucji nie ma. Więcej niespodzianek mamy dookoła podstawowej rozgrywki. Już samo menu główne może zaskakiwać najpierw należy zalogować się (z poziomu gry) do swojego konta na Battle.net, później zaś przechodzimy do ekranu, który trochę przypomina to, co widzą użytkownicy Xboksa 360 zalogowani w Xbox Live; trochę zaś profil w jakimś serwisie społecznościowym. W każdym bądź razie na pewno nie wygląda tak, jak w jedynce.
To jak gdyby centrum zarządzania swoją kopią StarCraft II – z tego miejsca, w intuicyjny sposób, przejść można np. do ekranu statystyk; do informacji o zdobytych w trakcie gry osiągnięciach; do opcji komunikowania się ze znajomymi, itd. No i do tego co najważniejsze – samej rozgrywki. Dwie ikonki przełączające między trybem dla jednego i wielu graczy. W tym pierwszym mamy do wyboru kampanię, zestaw potyczek (na 50 mapach już przygotowanych przez twórców) oraz tzw. wyzwania, czyli zestaw 9 misji (z trzema poziomami trudności każda – łącznie gra pokazuje więc, że jest 27), które mają za zadanie wykształcić w boju umiejętność gry (np. masz tyle i tyle, takich a nie innych oddziałów – musisz nimi obronić wskazane obiekty, przed kolejnymi falami wrogów). W multi z kolei możemy rozegrać rankingowy (lub nie) mecz z żywym przeciwnikiem (lub przeciwnikami), a także zagrać w co-opie przeciwko sztucznej inteligencji.
Jim Raynor powrócił!
Trudno wskazać tu główny tryb gry, ale myśląc trochę „po staremu” powiedzmy, że jest to kampania dla jednego gracza. Przedstawia ona uniwersum gry wkrótce (dokładnie – 4 lata) po wydarzeniach z dodatku Brood War do pierwszego StarCrafta, ale oczywiście gdybym tego nie przeczytał, to pewnie bym nie wiedział. To chyba największa słabość scenariusza, który zakłada, że gracze będą wiedzieli kim jest Jim Raynor, kto to Tychus Findlay, dlaczego obaj nienawidzą Imperatora Mengska i co łączy zdjęcie pięknej dziewczyny, w które ten pierwszy patrzy, jak w obrazek, z przerażającą maszkarą, która wysyła na kolonie ludzie roje obcych zwanych Zergami. To, co się w StarCrafcie działo opisuje na szczęście dość dokładnie instrukcja (dokładniej dziewięć jej stron, czyli więcej niż połowa!). Fabuła dwójki zaś wciąga od pierwszej chwili.
Tym bardziej, że jest nieźle opowiedziana i bardzo ciekawie „sprzedana”. Całość składa się z 29 misji podzielonych na 7 rozdziałów; każdy z nich kończy się jakimś zwrotem/przełomem w akcji, który sprawia, że oczywiście za nic nie chce się wyłączać komputera. Ciekawy pomysł to wprowadzenie ekranu pomiędzy misjami – np. baru na Mar Sarze, czy mostku Hyperiona (fregaty głównego bohatera), gdzie można porozmawiać z kilkoma znajdującymi się w pobliżu postaciami, obejrzeć materiały dodatkowe (np. „poroże” Zergów połączone z krótką historią o polowaniu na nie), a także zmodyfikować posiadane jednostki lub opłacić najemników do kolejnej misji. Niezłe są również animacje (na silniku gry) poprzedzające i zamykające każdą z misji – co prawda graficznie to moim zdaniem najsłabszy element gry, ale pod względem klimatu robią spore wrażenie (to też zasługa muzyki o lekko westernowym klimacie). To dzięki temu wchodzi się w tę historię i nawet jeśli jeszcze w poniedziałek Królowa Ostrzy niezbyt mnie obchodziła (hardkory StarCrafta – wybaczcie!), tak dziś wiąże z nią i pozostałymi bohaterami Wings of Liberty całkiem żywe emocje.
Klik, klik, klik
Rozgrywka? Jak już pisałem – bez zaskoczeń. Przedstawiciele Blizzarda od początku mówili, że nie będą przesadnie grzebać w podstawowych mechanizmach gry i słowa dotrzymali. Były momenty, kiedy zżymałem się na to, że Wings of Liberty nie ma rzeczy, które pojawiały się tu i tam w różnych RTS-ach – możliwości nadawania grupom oddziałów określonych formacji; dłuższych kolejek produkcji dla jednostek konstrukcyjno-wydobywczych (jak w Supreme Commander); lepszego, bardziej filmowego wykorzystania terenu (jak w Company of Heroes), czy innych podobnych patentów. Ostatecznie doszedłem jednak do wniosku, że gdyby te rzeczy się w grze pojawiły, to nie byłby już StarCraft – a siła tego tytułu od początku polegała na prostych zasadach, ale nakładających się na siebie tak, że jednak dają one głębię taktyczno-strategiczną. No i na szybkim, niemal zręcznościowym klikaniu i reagowaniu na wydarzenia zachodzące w świecie gry.
W trybie single można sobie jeszcze pozwolić na ociągactwo i sterowanie wyłącznie myszką – w multi jednak bez skrótów klawiszowych (kolejnego znaku rozpoznawczego serii) niczego się nie ugra, podobnie, jak i nie ma szans na tryumf, gdy nie opanuje się dwóch rzeczy – odpowiednich sekwencji produkcyjnych, tak zoptymalizowanych, by jak najszybciej wytworzyć określone jednostki, a także umiejętności specjalnych/dodatkowych dostępnych w grze jednostek. Tu świetnie sprawdzają się wspomniane już wyzwania (a częściowo także potyczki pojedyncze), bo rozkładają one problemy, na jakie natrafia się w sieci, na czynniki pierwsze. Sama kampania dla jednego gracza jest jednak podporządkowana opowiadanej historii, przez co zawiera misje bardzo zróżnicowane (rozgrywane z niewielkimi/wielkimi oddziałami, z przewagą nad wrogiem i w obliczu jego potęgi, z limitem czasowym i bez, itd.), ale niezbyt nadające się do treningu. W kampanii sama rozgrywka i towarzysząca jej opowieść są w równowadze – w sieci zostaje sama rozgrywka.
Uważaj na Koreańczyków
Multiplayer to komponent gry równie ważny, jak kampania, misje i wyzwania dla jednego gracza – a w dłuższej perspektywie pewnie nawet ważniejszy. Muszę przyznać, że rozgrywek sieciowych raczej się obawiałem, mając przed oczyma wizję dziesięcioletnich Koreańczyków łupiących mnie bezlitośnie przy swoim wieczornym kimchi, ale okazało się, że nie jest tak źle. Każdy gracz bawiący się w sieci w StarCrafta II trafia do systemu lig, w których pnie się w górę lub w dół – i to gwarantuje, że mniej więcej będzie rywalizował z graczami na podobnym poziomie. Aby jednak uprościć życie początkującym lamerom (czyli mi), wprowadzono jeszcze coś takiego, jak Liga Treningowa, co pozwala nabrać sił i umiejętności (a także odwagi) do rywalizacji na poważnie. Rozgrywka toczy się w niej na najprostszych mapach i ogólnie jest dość łatwo, jednak gdy wreszcie zacznie się zabawa rankingowa poziom trudności wyraźnie rośnie. Koreańczycy najwyraźniej nigdy nie śpią.
Nie podejmuję się ocenić, jak wyważone są poszczególne jednostki w rozgrywkach sieciowych – jak dla mnie wzajemny stosunek ich mobilności, siły ognia, pancerza, dodatkowych opcji taktycznych zdawał się logiczny i sprawiedliwy, ale nie mam wątpliwości, że szybko pojawią się najróżniejsze exploity i taktyki nieco oszukane, które Blizzard będzie prędzej lub wolniej, ale jednak łatał. Jeśli pierwszy StarCraft dał całemu narodowi (i tysiącom graczy z Europy i USA) rozrywkę na dwanaście lat, oczywiste jest, że grając w Wings of Liberty przez dwa dni mogłem co najwyżej wyrobić sobie ogólne zdanie na temat trybów multi: sprawiają wrażenie rozsądnie wymyślonych, dobrze wyważonych i oferujących wiele różnych opcji rozgrywki (od meczy rankingowych, przez przyjacielskie potyczki ze znajomymi, po co-op przeciwko AI).
199 złoty!!!
Chociaż bawimy się świetnie (ktoś w ogóle doczytał tak daleko?), czas niestety zmykać (by grać). Kilka uwag na koniec. Twierdzenie, że Blizzard oszukał graczy, i podzielił jedną grę na trzy kawałki, to grube nadużycie. Jeśli jakiś błąd popełniono, to tylko w komunikacji – gdyby od początku pojawiła się informacja, że kampania trybu single (tak naprawdę, co najwyżej jedna trzecia całego pakietu) poświęcona będzie Terranom, nie byłoby tego lamentu. 29 misji w kampanii (z wszystkimi nieliniowościami po drodze) to całkiem sporo, a są przecież i takie RTS-y, które dają połowę tego (Company of Heroes – 15 misji, Universe at War – 18 misji, Supreme Commander – 18 misji). Poza tym w kampanii zagrać można chwilę Protossami, a jeśli komuś się to spodoba (lub chce pobawić się Zergami), ma i w singlu (w potyczkach i wyzwaniach) okazję ku temu. Do tego dochodzi multi z co najmniej dwoma oddzielnymi trybami (normalna rywalizacja i co-op). A także edytor poziomów, który już na etapie testów wersji beta udowodnił, że można w nim zrobić i pinball i wyścigi. O takich drobiazgach, jak pełna i całkiem niezła gra typu shoot’em up w kantynie Hyperiona (na dodatek zatytułowana Lost Viking, co starym fanom gier Blizzarda powinno się bardzo spodobać), nie wypada nawet wspominać.
Warto natomiast wspomnieć o antypirackim zabezpieczeniu – działa podobnie, jak np. w Assassin’s Creed II i wymaga ciągłego połączenia z siecią – ale chociaż korzystam z urągającego normom współczesnej cywilizacji łącza radiowego, to tylko raz zdarzyło mi się, że je straciłem. Gra się jednak nie przerwała, jedyną konsekwencją, było nie zapisywanie zdobytych „offline” osiągnięć. Jest jeszcze temat bugów – ja nie spotkałem żadnych błędów (ale kamerkę mam zintegrowaną, a anty-aliasing nigdy nie był mi potrzebny do szczęścia), ale trzeba się pogodzić z tym, że to gra na PC, a gry na PC wymagają łatania od czasu do czasu.
No i jeszcze cena… Możemy o niej nie rozmawiać? Na pewno „kłuje w oczy”, szczególnie w Polsce, ale cóż, taka jest i bogactwo tego pakietu, oraz całkiem znośna lokalizacja (ok, ma potknięcia, ale nie więcej, niż w grach EA, Cenegi czy CDP – plus jest możliwość ściągnięcia z sieci dowolnej wersji językowej) jakoś tam ją tłumaczą. Jesteśmy przyzwyczajeni do tego, że gry kosztują u nas ok. 100 złotych, ta jest prawie dwa razy droższa, ale tak naprawdę bardziej, niż na obiektywną ocenę gry, wpływa to na czas potrzebny na zebranie odpowiednich funduszy.
I jeszcze dwie sprawy. StarCraft II przypomniał mi, na czym polega to nieuchwytne coś, co mógłbym nazwać „graniem na PC”. Większość ostatnich hitów wychodziła równolegle na blaszaki i konsole, i z wygody, godząc się na gorszą grafikę, wolałem testować je na Xboksie (większy telewizor, relaksująca kanapa). Wings of Liberty przypomniało mi jak to jest ściągać aktualizacje/patche, aktualizować bibliotekę DirectX i szukać nowych sterowników (bo referencyjne nie chcą działać), ale też przywróciło wiele wspomnień sprzed lat, kiedy małolatem będąc psułem sobie wzrok zgarbiony przed monitorem. To nie znaczy, że w Assassin’s Creed: Brotherhood czy Fallout: New Vegas zagram na „piecu” (chyba, że taki będzie wymóg recenzji do pisma czy na stronę), ale nie mam wątpliwości, że taka gra jak StarCraft II sprawdzić się może tylko na komputerze osobistym. Alan Wake czy Gears of War II, choć tylko konsolowe, na PC nie straciłyby aż tak wiele – Wings of Liberty na X360? To niemożliwe…Dlatego uważam, że premiera StarCraft II: Wings of Liberty i jego sukces komercyjny to tak naprawdę święto PC-towych graczy i dowód na to, że wielkie koncerny nie powinny ich „skreślać„.
No i rzecz ostatnia: ocena.
Poniżej…
Ocena: 5/5
——
Plusy:
Minusy:
Czytaj dalej
![Kampania Battlefielda 6 jest jak powtórka filmu akcji na Polsacie – zapomnisz o niej po napisach końcowych [RECENZJA TRYBU DLA JEDNEGO GRACZA]](https://cdaction.pl/wp-content/uploads/2025/10/BF6-616x420.jpg)
![Nazwałbym Hollow Knight: Silksong grą wybitną, ale jest tak wybitnie wredny, że tego nie zrobię [RECENZJA]](https://cdaction.pl/wp-content/uploads/2025/10/hks-616x420.webp)
![Super Mario Galaxy + Super Mario Galaxy 2 to porty może i leniwe, ale za to drogie [RECENZJA]](https://cdaction.pl/wp-content/uploads/2025/10/smg-616x420.jpg)
343 odpowiedzi do “Recenzja cdaction.pl: StarCraft II: Wings of Liberty (PC)”
Dodaj komentarz
Musisz się zalogować, aby móc dodać komentarz.
Najważniejsza tego lata (a może nawet tego roku) premiera na PC już jest. Czy Blizzard, firma znana z tego, że dopieszcza każdy swój tytuł w najdrobniejszych detalach, aż do granic przyzwoitości, po raz kolejny stworzyła klasyka?
Mam nadzieję, że od tego momentu skończy się bzdurne lamentowanie o 1/3 gry i okradaniu graczy (lol). Gra jest droga jak wszystkie gry Blizzarda, ale też jak wszystkie gry Blizzarda po prostu genialna.
Nic dodać nic ując w 100% się zgadzam z recenzją Hut’a, gra rewelacyjna. Blizzard pokazał że tych 12 lat nie zmarnował. POLECAM!!!!!
Dlugie:O
Musicie dać dychę 🙂 .
Z tego co pamiętam to w jedynce nie mieliśmy do czynienia z żadnym Tychus’em Findlay
Jedynka z dodatkiem powinna byc jako pelniak 😉 za artykul sponsorowany 😉
Ja nie kupię. Nie lubie klimatu kosmosu, a poza tym lubie mieć wszystko w całości czyli naraz wszystkie kampanie więc takie dzielenie nie podoba mi sie ;] Zreszta płakać nie mam po co bo i tak bym nie kupił ^^
@Stormrix – O tym właśnie mówię…
Lokalizacja lepsza niż można się było spodziewać? Pliiizzz. „Niecka rozrodcza”, „Piekielnik”… Litości, polskie lokalizacje są coraz lepsze ale to nadal jest dno. Takimi kroczkami to akceptowalny poziom za kolejne 15-20 lat w rozwoju branży w tym kraju. Tak to jest jak się dosłownie tłumaczy wszystkie jednostki, a głosy podkłada ciągle tych 5 aktorów na krzyż, bo mają jakiekolwiek doświadczenie w pracy nad lokalizacją gier. Dno, powiadam.
łożona – chyba ułożona ale i tak fajny materiał!
Nienawidzę RTSów… Nienawidzę RTSów… Nienawidzę RTSów… MUSZE MIEĆ TĄ GRĘ!!!!! xD
I jeszcze uwaga odnośnie „Alan Wake czy Gears of War II, choć tylko konsolowe, na PC nie straciłyby aż tak wiele” – sorry, ale naprawdę nie mogę. ŻADNA gra, poza ewidentnie bijatykami, nie traci na PC, bo to jest idealna platforma do grania (mówi to ktoś, kogo coraz bardziej niesie w stronę konsol, a który gra na PC od dobrych kilkunastu lat). Strzelanina TPP niewiele by straciła na zestawie klawiatura plus myszka… Wiem, że to słowa gościa, który ceni sobie wyżej konsole od PC i tą mityczną „wygodę…”
„… kanapową”, ale niektóre teksty pisane przez ewidentnych zwolenników tylko i wyłącznie pada (pół redakcji stricte niegdyś piecowego CDA woli już konsole, tak wynika z moich obserwacji) są po prostu nielogiczne. Łagodnie mówiąc 😉
No to zabieram się za czytanie tych 9 stron 😀
Czy taka sama recenzja będzie do przeczytania w piśmie?
Dlamnie to jeden wielki shit 😛
Relic robi lepsze
Hut – widzę że tak jak ja nie jesteś maniakiem SCII ale polecasz kupno … Cholero jedna musiałeś? Nie będę miał kasy na prezent dla przyjaciela xD
W Media Markcie jest za 177 zł czy coś takiego 🙂
M medi jest po 179 chyba
Hut – pelen respekt za Twoja wzmianke o Dune 2 w powyzszej recenzji. Dla mnie tez ta stara produkcja studia Westwood pozostaje najlepszym RTS-em w jaki gralem w mlodosci. =P
Jakich to wymaga Shader modelów ?|XD
W internecie można dorwać za 168 zł (wliczone koszty przesyłki kurierskiej). Mój egzemplarz właśnie w drodze.
2.28 w filmiku z kampanii single. Ten głos mi przypomina taki jakby z Command & Conquer 3. Chyba że to jest ten.
zielina 3.0 zapewne…
a ja, dzięki kumplowi z serwisu komputerowego dziś będę miał swój egzemplarz za 158 zł czyli cena hurtowa wersji pudełkowej PL 🙂
No to sobie pograłem…
Jak spadnie do 50zł to sobie kupię, a wcześniej zagram w demo.
MUSZĘ W TO ZAGRAĆ!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Byłem beta testerem… prawde mówiąc wcześniej nie grałem w Starcrafta, ale Beta wciągnęła mnie bez reszty. Multi jest świetne, a kiedy zrozumie się rozgrywkę, nauczy się skrótów klawiszowych i popracuje nad koreańskim refleksem, można zacząć wymiatać 🙂 Jako tester mówię „nietesterom”, że multi jest warte swojej ceny w złocie. Niestety 200 zł, to trochę kasy, ale i tak już zaczynam odkładać kieszonkowe 🙂
Ja tam kupiłem za 170zł na miejscu (:|Gra doszczętnie rozpierdala resztę RTSów ostatnich lat.
Może mi ktoś podesłać klucz do dema na pw. Z góry dzięki
„jeśli nie znasz fabuły oryginału, musisz przeczytać dziewięć stron wprowadzenia pisanego maczkiem” – mi wystarczyło to co było opowiedziane podczas instalacji gry. Pierwsze kilka godzin gry w multi i singla już za mną i przyznaję, że gra jest naprawdę bardzo dobra.
Ja dopiero zdobędę swoją kopię gdzieś na początku sierpnia. Co do tych 9 stron to mam nadzieję, że jak kupię sam kod to mi ściągnie grę z instrukcją i tym 9 stronnym wstępem. xD
@czytelNICK – Nielogiczne jest pisanie o czymś, czego się nie zna. Ciebie „niesie w stronę konsol”, ja na komputerach gram ponad 20 lat, a na konsolach już pewnie z dziesięć. Alan Wake i Gears of War II straciły by na PC rozmach, wygodę (nie tylko kanapową, ale i sieciowo-konfiguracyjno-łatkową), a także jednak idealne sterowanie (myszka jest bardziej precyzyjna od gałki, ale dochodzą też klawisza, dużo mniej wygodne niż przyciski pada, gorzej rozłożone ergonomicznie). Poza tym, to rozrywka idąca w stronę..
…filmów, a filmy lepiej się ogląda na 40-calowej plazmie, niż na 20-calowym monitorze.
W moim przekonaniu cena dla fana StarCraft’a czekającego ponad 12 lat na nową odsłonę najlepszego RTS to nie jest mocno wygorówna cena, ta tak jakby czekało się na nową płytę ulubionego wykonawcy który z martwych wstaje 😛 , jak by maiła wyjść płyta Cobeina to sprzedał bym własny dom żeby zakupić nowy album, podobnie jest z tą grą. Na pierwszym StarCrafcie uczyłem się grać w RTS, na początku lekko nie było 😛 , ale później wsiąknąłem w tą grę na jakieś pół roku heh , stare czasy.
Doczytalem doczytalem 😉 .|podobalo mi sie to: ” bo za te 199 złotych dostajemy zestaw naprawdę bogaty (choć oczywiście trzeba być do tego graczem, który nie stawia wyłącznie na kampanię trybu single player)” No wlasnie, slyszac te wszystkie historie o Koreanczykach ktorzy za pomoca 4 rak w 30 sekund robia rush i Cie rozwalaja – dziekuje trybie multi! Wiec placic 200zl za kampanie solo… oj nie 😉
Konsola nie jest godna StarCrafta II tak BTW xD. StarCraft to bezapelacyjnie najlepszy RTS w jakiego grałem, niestety nie grałem w Dune II to nie moje czasy, lecz jeśli chodzi o emocje, dynamikę i fantastyczną fabułę to lepszej gry niż StarCraft II w tym momencie nie ma co oczekiwać, chyba że|Blizzard stworzy coś równie idealnego @grawek nie oczekuje że szybko cena spadanie do tych 50 zł 😛 , wystarczy popatrzeć na stare gry ze stajni Blizzard, cena spada bardzoo powoli hehe 🙂 .
Bardzo się cieszę, że bronicie gry i jej lokalizacji w tejże recenzji:|”całkiem znośna lokalizacja (ok, ma potknięcia, ale nie więcej, niż w grach EA, Cenegi czy CDP – plus jest możliwość ściągnięcia z sieci dowolnej wersji językowej”|No sorry, nie mogę. Toż to hipokryzja jakaś.
@ tesu i Htu: Tez sie ucieszylem z Dune II 😉 |@ LegionS : uwazaj na jezyk…|@ Eskel047: hahaha! dobre! Coz jak sie jest fanem Starcrafta to sie sprzeda swoj dom, jak nie to 200zl sie nie wyda;) Ja np. wolalem grac w multi Warcrafta 3 niz w Starcrafta (nawet jesli wiekszosc moich kumpli gralo w to drugie).
wiecie czego mi brakuje w wydaniu tej gry? Rozdzielenia singla od multi. Pakiet sam singiel – 99 zł, multi – 99 zł, albo oba za 200 tak jak teraz. Wtedy ludzie chcący sobie pograć tylko w singla (ja) mogliby kupić tylko singiel, a maniacy mający fabułę gdzieś mogliby mieć tylko multi. Nie wiem, czy zarobiliby na tym więcej czy mniej, ale wydaje mi się że to by było całkiem sensowne rozwiązanie w takich krajach jak Polska czy Czechy.
@Xime Te manuale były dostępne do ściągnięcia z internetu już przed premierą. Instrukcja szybkiego startu – wersja polska [PL]: http:www.starcraft2.net.pl/download.php?s=2&id=1643 wersja angielska [EN] http:www.starcraft2.net.pl/download.php?s=2&id=1644
@PabloZ: Nie, nie hipokryzja. Gram w wersję PL i nie mam do niej prawdziwych zastrzeżeń. Oczywiście myślę,że to czy tamto lepiej bym przetłumaczył,że głosy są,jakie są,ale nie jest gorzej,niż w innych polskich grach lokalizowanych w pełni.Kiedy powstaje oryginalna ścieżka dialogowa,tra to wiele tygodni,z udziałem zawodowych aktorów,reżysera, kosztuje wielkie pieniądze.Nigdy lokalizacja nie osiągnie tego poziomu.A to, że można ściągnąć inną wersję językową – to info dla tych, którym przeszkadza wersja PL.
@MantroX – To racja. W Rosji np. Blizzard eksperymentuje z nieco innymi (bo podział funkcjonalny jest inny), ale podobnymi (w sensie – dzielonymi) modelami sprzedaży
Mnie StarCraft II NIGDY nie interesował, choć jestem fanem strategii… Coś ze mną nie tak? 😛
@Hut – szczególnie jak ktoś ma większy monitor od telewizora 😀
Hut jesteś w błędzie wersja PL jest żałosna, niszczy wszystko co ta gra ma do zaoferowania, jak w becie przeczytałam „nitkę rozrodczą” to odrazu zmieniłam język na english. Rozumiem że faworyzujesz ojczysty język ale w przypadku tej gry to po prostu nie przejdzie! SC II PL mówimy NIE! Co mi się jeszcze nie spodobało „niech będzie: cena” ?! Skoro 200 zł to mało to oddaj mi kasę za grę… za 200 zł mam kilka dobrych gier, a nie jedną dobrą, Cena powinna być sporym minusem!
tak 😛
a i film to ja sobie mogę na komputerze oglądać na moim 42 calowym ledzie wystarczy podpiąć kabelek od karty do TV i mam identyczny efekt jak na konsolach ;/