Na Luzie Classic, odcinek 12

Sutki przemęczenia?

Podobno to są autentyczne przejęzyczenia.

Z niejednego chleba piec jadłem.

Siedzieć cicho jak miś pod miotłą.

Spalić o jeden most za daleko.

Wyssać wszystko z palca matki.

Skakać na gorącą wodę.

Odrodzić się jak popiół z feniksów.

Raz krowie śmierć!

Mydlić ludziom w głowie.

Nasza przyjemność po całej stronie.

Złapać Pana Boga za rogi.

Końskie oko pana tuczy.

Trafiła koza na kamień.

Pies, co dużo szczeka, mało mleka daje.

Nie widzieć nic poza pępkiem własnego nosa.

Piąte koło u nogi.

Nie mów hop przed zachodem słońca.

Głową muru nie przeskoczysz.

Jak groch z jasnego nieba!

Pluję sobie w twarz.

Stoją za nim chórem.

Siódmy kisiel po kądzieli.

Nie ucz ojca dzieci rodzić.

Nie będę brała kota w mroku.

Nie odwracaj kota do góry dnem!

Ni przypiął, ni pozamiatał.

Zastać Pana Boga za piecem.

Spaść z deszczu na rynnę.

To nie ulega frekwencji.

To była kropla goryczy, która padła na beczkę prochu.

Koci napęd antygrawitacyjny

…czyli gdy naukowcom troszkę się nudzi w pracy

Teoria

Bierzemy kota

Przygotowujemy pajdę chleba

Smarujemy pajdę masłem

Przywiązujemy pajdę do kota. Ważne: pajda musi znajdować się na grzbiecie kota, częścią suchą stykać się z jego grzbietem

Całość zrzucamy z ok. 2 metrów.

Wnioski

A. Kot zawsze spada na cztery łapy.
B. Posmarowana kromka chleba spada zawsze masłem na dół

W efekcie uzyskujemy perpetuum mobile albo napęd antygrawitacyjny, bo kot będzie się starał spaść na 4 łapy, a kanapka – spaść masłem w dół.

Powyższy przepis na napęd antygrawitacyjny znają wszyscy, ale dzielni naukowcy poszli dalej…

S

Drogi kolego P.Ponieważ do testów używam sporych rozmiarów kocura, zakupiłem chleb okrągły, aby pajda była stosunkowo jak największa i użyłem masła marki XXX, aby efekt był jak najbardziej okazały. Zrzuciłem kota z 2. piętra i kot ledwo przeżył, bo spadł na cztery łapy i 2 z nich sobie zwichnął – napęd antygrawitacyjny nie zadziałał, a przyczyną tego jest fakt, że w trakcie lotu wygłodniały kocur zlizał powłokę antygrawitacyjną, czyli masło.I teraz nasuwają się pytania:1. Czy jeśli zaknebluję tego kota, to czy z fizycznego punktu widzenia nic się nie zmieni?2. Skoro kot po upadku zwichnął 2 łapy, to czy można go stosować w kolejnych próbach? (wszak jeden z warunków brzmi: – kot spada zawsze na 4 łapy)

P

Szanowny S: 1. Proponuję przed eksperymentem nakarmić kota. 2. Kot nadal powinien spaść na 4 łapy, z uwagi na fakt, że je nadal posiada. Zwichnięte, ale posiada. 3. Drugie piętro to trochę za dużo. Obiekt badań może się popsuć na dobre, w razie niepowodzeń.

S

OK, teraz mi Pan pomógł, ale i tak pewnie kot zliże masło. A może go usztywnię aż po kark kijem?

P

Proszę posypać solą. Znaczy się masło, nie kota….

S

Nie, bo może to zepsuć powłokę antygrawitacyjną – tzn. zmieni jej strukturę molekularną i tym samym właściwości.

P

Myślałem o tym. Fakt. Tylko czy kij przymocowany do karku nie zmieni struktury kota? Czy to nadal kot, czy już kot z kijem? Bo kot z kijem może nie spadać na 4 łapy.

A

Pozwolicie, panowie, że się wtrącę. Mam w domu 3 koty, postaram się sprawdzić (w sposób bezbolesny dla kotów), czy ta teoria ma jakiekolwiek szanse bytu. Generalnie jest OK, ale praktyczne wykorzystanie kotów może być trudne – sam sposób montażu kotów jest trudny – wymyśliłem coś takiego: łączymy 3 koty brzuchami – tak że łapami się oplatają – przez to otrzymujemy kotowalec o rozstawie łap 120°, między koty wkładamy kij od szczotki (odpowiednio skrócony). Wynik: koty powinny lewitować na małej wysokości, kij nabiera dużych obrotów, po zamontowaniu na kijku zębatki i podpięciu do tego generatora mamy małą elektrownię o napędzie antygrawitacyjnym.

S

Co do elektrowni – jest mały problem – kij musi być oblepiony ziemią, a do kotów przymocowane kromki chleba z masłem, oczywiście masłem w kierunku kota – to po to, aby rotujące koty nie opadały na rdzeń. Ale reszta zdaje się gra…

A

Można inaczej – wziąć mercedesa (starego, z zatartym silnikiem), odkręcić koła, a do podwozia przymocować 40 kotów. Należy również wymontować kierownicę i zainstalować joystick. Będzie to sterowanie tzw. „fly by wire”. Drogi są dwie – albo po dwa zewnętrzne koty w każdym nadkolu będą posiadały nogi i specjalny napęd elektryczny po wychyleniu drążka przez kierowcę obróci odpowiednio prawe lub lewe koty z siłą proporcjonalną do nacisku na drążek. Inne wyjście to ukrycie w nadkolach dużej ilości kromek chleba swobodnie opuszczanych z nadkola. Co Panowie na to?

P

Albo jeszcze: bierzemy garść ziemi, oblepiamy ją masłem i owijamy nią kota – od spodu. Potem smarujemy wierzch kota masłem, posypujemy delikatnie ziemią i naciągamy kolejnego kota, i tak dalej i tak dalej… Jak przekroczymy masę krytyczną – będziemy mieli czarną dziurę…

Autentyki

Tak mi się przypomniał pewien lekarz z pewnego szpitala, który nieodmiennie stosował wobec pacjentów terapię śmiechową. Ale poczucie humoru troszkę szatańskie miał. Mnie śmieszyło do łez, stare klępy niekoniecznie. Np. na obchodzie:

No, ta pacjentka już właściwie zdrowa, chyba dziś wypiszemy… Cóż… Szkoda… Może następnym razem nam się uda.

W poniedziałek późnym wieczorem zlądowałem w Gdyni. Jeszcze w nocy szybkie spotkanie ze współpracownikami, żeby od świtu wiedzieli, jak działać, bym cały wtorek miał miły i spokojny. Wracam z Gdyni do domu w Gdańsku. Niewtajemniczonym wyjaśniam, że na granicy Gdyni i Sopotu jest takie miejsce, że bardzo często „stoją” i czekają tylko na tych, co zakazu wyprzedzania i ograniczenia prędkości nie przestrzegają. Jestem porządnicki i jadę jak ostatni muł 50 km/h. I rzeczywiście: stoją i podświetlonym lizaczkiem każą mi zjechać na bok. Rutynowa kontrola, dokumenty itp., aż tu balonik. Dmucham i oczywiście jestem czysty jak łza. Policjant, oddając mi dokumenty rzekł z lekką pretensją w głosie:

Panie, jak ktoś tutaj po północy jedzie 50 na godzinę, nie wyprzedza – to musi mieć coś naskrobane, znaczy się być na cyku. Zawiódł nas pan…

Parę lat temu wraz z grupą ziomków w późny piątkowy wieczór jechaliśmy do Bydgoszczy chyba 30-letnim Peugeotem. Wspomnę tylko, iż od zdanego egzaminu na prawo jazdy miałem przejechane około 1000 kilometrów i moje umiejętności kierownicze były dość niskie. W czasie jazdy ziomek siedzący na miejscu pilota, po stwierdzeniu braku poduszki powietrznej przed sobą, zapytał mnie, czyli kierowcę:

Czy masz poduszkę powietrzną?

Ja odpowiedziałem, zgodnie z prawdą, iż nie mam. On na to:

To dobrze. Przynajmniej będzie uczciwie.

Po dłuższej przerwie wybrałam się do spowiedzi, odczekałam swoje w kolejce, nieco zestresowana odstawiłam tę formułkę przed wypowiedzeniem grzechów, potem kolej na grzeszki i już na luzie kończę: „…więcej grzechów nie pamiętam, za wszystkie serdecznie DZIĘKUJĘ”. Ksiądz w konfesjonale ryknął śmiechem na pół kościoła. Odpukał mnie i do końca mszy siedziałam purpurowa, pod ostrzałem spojrzeń moherowych beretów.

Znajomi znajomych stanowili małżeństwo mieszane polsko-japońskie, które dorobiło się dziecka. Latorośl owa historią w wieku szczenięcym pasjonować się poczęła, później zaś zainteresowanie z wiekiem rosło. Pewnego dnia, przeczytawszy kolejny rozdział jakiejś historycznej książki, młody człowiek wszedł do pokoju i pełnym oburzenia tonem stwierdził:

– Jak ja strasznie nie znoszę Ruskich!
– A dlaczego?
– Bo oni nam zabrali Kresy Wschodnie i Kuryle!!!