Green Hell – gra paragrafowa

Gra paragrafowa – inaczej paragrafówka – to opowiadanie, którego współtwórcą jest czytelnik. Rozgrywka polega na czytaniu kolejnych partii tekstu i podejmowaniu decyzji, którą z zaoferowanych przez autora dróg gracz pragnie podążyć. W zależności od wyborów czytelnika gra przenosi go do odpowiedniego paragrafu. I tak do (nie)szczęśliwego końca. Zakończeń jest kilka, grę można "przejść" więcej niż raz. Życzymy przyjemnej zabawy!
 

KOMENTARZE SPOILERUJĄCE HISTORIĘ BĘDĄ USUWANE.

Dopiero kiedy Airbus A320 zaczął zniżać lot nad amazońską puszczą, a jak okiem sięgnąć nie było widać nic poza morzem zieleni, do Piotra dotarło, że oto rozpoczyna się przygoda jego życia. W końcu za oknem pojawił się pas startowy i twarde zderzenie kół samolotu z podłożem oznajmiło lądowanie. Po kilku minutach pasażerowie zgromadzili się już na płycie lotniska. Wielkością przypomina dworzec PKS w średniej wielkości polskim mieście – zadumał się Piotr. Jeden z organizatorów wycieczki po Amazonii, Bartosz Ogiński jakby czytał mu w myślach i wypalił:

– Żałuj, że nie widziałeś, jak lotnisko wyglądało jeszcze kilka miesięcy temu. Przerdzewiałe hangary, szary odrapany budynek, jakieś wózki widłowe, strach było tu lądować… teraz to standard światowy.

I rzeczywiście, choć port może i nie zatrważał rozmiarami, to z całą pewnością był nowoczesny. Gdyby nie otaczający je ze wszystkich stron las deszczowy, można by lotnisko pomylić z jakimkolwiek niewielkim obiektem europejskim. Piotr ruszył za resztą podróżnych, chcąc schronić się w, klimatyzowanym miał nadzieję, terminalu. Wprawdzie smartfon pokazywał zaledwie 24 stopnie Celsjusza, jednak sięgająca niemal 100% wilgotność robiła swoje. Po przejściu przez kontrolę paszportową Ogiński zebrał wokół siebie uczestników wycieczki – na zewnątrz czekał na nich autokar, który zabrał przyjezdnych do centrum Leticii.

****

 Leticia to niewielkie, liczące sobie około 50 tysięcy mieszkańców, miasto, którego atrakcje można obejrzeć w zaledwie kilka godzin. Spacer głównymi uliczkami, park z tysiącami papug czyniących taki harmider, że dłużej niż kilka minut wytrzymać się tam nie da. W końcu zachód słońca nad lewym brzegiem Amazonki – oglądany z wieży kościelnej. Po zmierzchu wszyscy zbieramy się do hotelu – jutro z rana wyjazd na skraj lasu i rozpoczęcie właściwej wyprawy. To ostatnia szansa na kontakt z cywilizacją przez najbliższe dwa tygodnie. Nic więc dziwnego, że kiedy Ogiński zagadnął Piotra, że zna świetne miejsce, w którym można spróbować miejscowych specjałów gastronomicznych, jak i przetestować gardło w zetknięciu z amazońskimi trunkami, mężczyzna zawahał się.