Control: Twórcy Alana Wake’a nie wyszli z formy [RECENZJE]

Control to Remedy na najwyższym poziomie. Nareszcie mistrzowsko poprowadzony klimat i fabuła spotykają się z rozgrywką, która jest zarówno angażująca jak i wyrafinowana. Jako eksperyment z nieliniowo zbudowanym światem, Control nie trzyma się sprawdzonych ścieżek. Najstarszy Dom to prawdziwe arcydzieło, a zamieszkujący go bohaterowie są po prostu niezapomniani. To powiedziawszy, uważam, że będzie to jedna z najbardziej pamiętnych gier tego roku.

Control zostało osadzone w angażującym, dziwacznym świecie, od zwiedzania którego nie mogłem się powstrzymać. Zróżnicowane psychiczne umiejętności Jesse oraz jej główna broń, sprawiły, że walka na dystans jest ekscytująca. Dzięki mocnej obsadzie, dobrze napisanemu scenariuszowi i intrygującym drobiazgom, szczerze rozkoszowałem się podróżą przez zmieniające się pokoje Najstarszego Domu. W porównaniu z tym osobista historia Jesse wydaje się drugorzędna, ale świat Control jest wystarczająco bogaty, bym zainwestował czas w poszukiwanie sekretów, mimo że główny wątek dobiegł już końca.

Nie ma wątpliwości, że Control to dobra gra, ale z pewnością nie zapisze się na kartach historii. Rozgrywka skupiona na walce i eksploracji to duża zaleta dzięki zdolnościom, które pozwalają wykazać się kreatywnością, ale niestabilna liczba klatek na sekundę zbyt często psuje całą przyjemność. Zdecydowanie warto w to zagrać, ale to największe słowa, jakie mogą paść w przypadku jakiejkolwiek liczącej się pochwały. 

Dzięki kiepskim wyborom projektowym, podejmowanym w myśl zasady „większe jest lepsze”, technicznym gafom, nudnej eksploracji, wtórnej fabule i zerowym klimacie, Control jest rozdzierającym duszę rozczarowaniem, marnym cieniem o wiele lepszego Alana Wake’a.