Capcom nie lubi modów, bo wpływają negatywnie na reputację firmy i psują gry
Zaskakująca deklaracja ze strony japońskiej firmy – mody są złe i należy je traktować jak cheaty.
Społeczność modderska, jakakolwiek by nie była, to często zbawienie dla umierających lub całkowicie martwych marek. Z jednej strony są produkcje takie jak Skywind czy Fallout London, czerpiące pełnymi garściami ze znanych marek. Z drugiej mamy mniejsze ulepszacze, np. produkcja dodająca tryb pierwszoosobowy do Mass Effecta, a pomiędzy tym wszystkim produkcje w rodzaju Bloodborne Kart, jakie dostało ostatnio datę premiery – tytuły korzystające z cudzej własności intelektualnej, ale nie naruszające praw do tej własności. Mam nadzieję, że kiedyś będzie okazja pochylić się nad tym tematem bardziej, a teraz zostawmy to tak: mody, jakiekolwiek by nie były, istnieją tylko dzięki najczęściej niepisanej umowie pomiędzy developerami i ich twórcami, ponieważ wszyscy na ich istnieniu korzystają. Chyba, że jesteś Capcomem i wydaje ci się inaczej.
W tej chwili na Nexusie znajdziemy ponad 300 modów do Resident Evil Village. Mamy tu modową klasykę w rodzaju nowych pukawek i ciuszków, ale są też mody rozbierające bohaterów i postacie niezależne, jak również takie usuwające pewne problematyczne dla skołatanych nerwów graczy dziecko, czy te bardziej na luzie – dodające wrogom maski z „Krzyku” oraz, naturalnie, zamieniającą Alcinę Dimitrescu w Parowóz Tomka. Wydany na początku roku Resident Evil 4 Remake też dostał masę modyfikacji niemalże od razu po premierze i w przypadku pozostałych gier z serii wygląda to bardzo podobnie.
Modderzy lubią to robić, a gracze bawić się różnymi modami. Problem w tym, że Capcom chyba zamierza zmienić podejście w tej kwestii – w prawie godzinnej prezentacji poświęconej piractwu oraz zabezpieczeniom nieoczekiwanie wypłynął temat fanowskich modyfikacji jako „kolejnego problemu”. W filmie usłyszymy:
Mody są popularne wśród graczy, ponieważ pozwalają zmienić wiele parametrów gier. Niektóre z nich mogą mieć pozytywny wpływ (…). Na potrzeby zabezpieczeń antypirackich, wszystkie są jednak postrzegane jako cheaty. Produkcje nie wspierane oficjalnie przez grę są niemożliwe do odróżnienia od narzędzi do oszukiwania.
To jeszcze nie koniec, bo kawałek dalej dowiemy się o szkodliwości dla wizerunku oraz optymalizacji:
Modyfikacje mogą być szkodliwe dla wizerunku firmy. Istnieją produkcje naruszające porządek publiczny i godzące w moralność, co wpływa negatywnie na reputację marki (…). Niektóre z nich mogą doprowadzić do problemów z wydajnością i niszczeniem zapisów gry. Jeśli korzystasz z modyfikacji i zgłosisz swój problem zespołowi wsparcia, poświęci on masę czasu na rozwiązanie problemu, którego i tak nie będzie mógł rozwiązać. Dodatkowo może to wpłynąć negatywnie na czas produkcji samej gry, a tym samym również koszty i jakość gry, co z kolei odbije się także na użytkownikach.
Niestety nie dostaliśmy przykładów modów niemoralnych i naruszających porządek publiczny... Każdemu zdarza się powiedzieć coś głupiego, ale dużą częścią siły Residenta – tak jak wielu innych gier, chociażby Gothica – są właśnie mody. Oczywiście, że część z nich jest bezsensowna i głupia, jednak dokładnie to samo można powiedzieć o grach jako całości. Modderzy z reguły łączą przyjemne dla siebie z pożytecznym dla developera (a czasami także dla siebie, jak część twórców Fallout London), organizują wokół siebie społeczność i pozwalają zbadać jej nastroje.
Podejście takie jak w filmie Capcomu raczej nie spotka się z pozytywnym odbiorem fanów, a w dłuższej perspektywie może wpłynąć negatywnie na kondycję całej marki – wydłużający się czas produkcji gier mógłby być łagodzony przez twory fanowskie, ale skoro zdaniem firmy to to samo co cheaty, być może w kolejnych latach zostaną wprowadzone jakieś obostrzenia dla modderów lub, o zgrozo, płatne mody. Wygląda na to, że największym zagrożeniem dla wizerunku Capcomu pozostaje sam Capcom… Pełny raport zobaczycie poniżej:
