Jan Błachowicz: „Gothic jest tytułem, w który po prostu MUSISZ zagrać” [WYWIAD]

PIERWSZĄ CZĘŚĆ WYWIADU PRZECZYTACIE TUTAJ

Hubert Pomykała: Przejdźmy do dwóch bodaj najważniejszych serii, z którymi jesteś kojarzony, czyli do Heroes of Might and Magic i Gothica. Skąd wzięła się twoja wielka miłość do tych tytułów?

Heroesy? Wzięły się od kolegi, do którego chodziliśmy grać. On gdzieś o nich wyczytał coś…

HP: Pewnie w CD-Action!

Może i w CD-Action! Kupił chyba magazyn, do którego dorzucone były pierwsze Heroesy (rzeczywiście, pełną wersję tego tytułu dodaliśmy do numeru 57 z lutego 2001 – przyp. red.). Wiem, że płytę z grą miał właśnie z czasopisma i powiedział nam, że Heroesy to podobno za****ta produkcja i musimy w nią zagrać. Poszliśmy do niego, odpaliliśmy je, po czym okazało się, że to bardzo dobra strategia! Zaczęło się więc od sporadycznych wizyt u kolegi. Z czasem przerodziły się one w regularne spotkania weekendowe tam u niego.

Najpierw graliśmy w dwie pierwsze części Heroesów, ale jak już słynna „trójka” do nas dotarła, spotkania przestały być wyłącznie weekendowe, bo potrafiły potrwać tydzień. Najdłużej pociągnęliśmy te trzy tygodnie, o których ci wspomniałem. Przychodziłem do domu, jadłem obiad, wracałem do kumpla, siedziałem u niego do 3.00 rano, wracałem do domu, spałem, budziłem się, jadłem śniadanie i w okolicach 9.00-10.00 znowu graliśmy.

Wojciech Jagusz: Piękne czasy, co? Czasy beztroski.

Oprócz szkoły nie było obowiązków, totalna beztroska. A jak zbliżał się okres jakichś ferii, tej szkoły było jeszcze mniej, więc dużo się tych lekcji nie straciło. Teraz już chyba nie dałbym rady wytrzymać tak fizycznie.

WJ: Trochę jak z imprezami teraz, prawda?

Wiem, co kiedyś potrafiłem. Pracowałem na pół etatu, chodziłem wieczorowo do szkoły, robiłem dwa treningi w tygodniu, w piątek i sobotę stałem na bramce, a później, jeszcze w sobotę, szedłem na kolejny trening. Tak naprawdę wolną miałem tylko niedzielę. Potrafiłem to fizycznie wytrzymać, bo organizm był jeszcze młody. Szybciej się regenerował. A teraz? Jedna zarwana noc i trzy kolejne muszę dochodzić do siebie.

WJ: Aktualnie masz pewnie jakieś rytuały, dzięki którym wspomagasz powrót do formy. A za młodu?

Przespałem się dwie godziny i już było dobrze. (śmiech) Teraz mamy sauny, masaże, medytacje, gromadzenie energii słonecznej… Gdybym teraz „złapał” takie trzy bite tygodnie grania, to pewnie byłoby to jak gwóźdź do trumny! (śmiech) Ale tak jak mówiłem, nockę wciąż potrafię zarwać.

HP: Opowiedziałeś nam o Hiroskach, to teraz Gothic.

Gothic przyszedł trochę później. Jeszcze w zawodówce ziomek mi powiedział, że to spoko gierka. Polecił mi ją, po czym przyniósł płytę i bach, zaskoczyło. Pograłem sobie godzinkę, dwie, później tydzień… i to zmieniło się w lata. Bo gram w Gothica już od jakichś 20 lat. Pamiętam, że gdy wyszedł Gothic 2, mój pecet jako tako dawał radę go uciągnąć, mojemu koledze natomiast ten tytuł mocno się przycinał, ale i tak go przeszedł, bo aż tak mu się podobało!

WJ: To jest determinacja! (śmiech)

(śmiech) Ja bym tak chyba nie wytrzymał. Pewnie zacząłbym zbierać hajs i ulepszył kompa. Niestety pieniędzy nie było, więc grał na sprzęcie, który miał.

HP: Liczyłeś może, ile razy ukończyłeś Gothica?

Nie jestem w stanie ci powiedzieć. Wiele razy i jeszcze wiele przede mną! To tak jak z graniem wczoraj… Gothic wyszedł teraz na Nintendo Switcha, więc popatrzyłem sobie na konsolę i pomyślałem: „Dobra, biorę!”. (śmiech)

WJ: Takie szybkie granie, nie? Włączasz i już lecisz.

Tak jest. Leżę sobie w łóżeczku i nic nie trzeba. Przez godzinę przed snem pogram i jest fajnie.

HP: Właśnie! Nie zapytałem cię o platformy. Na czym grasz?

Na wszystkim! Mam Switcha, PlayStation 5, Steam Decka i peceta. Jeżeli chodzi o Heroesy, to muszę być blisko monitorka. A Spider-Man? Kanapa plus konsola. Gothic, wiadomo, musi być albo na Switchu, albo na klawiaturze. Wszystko zależy od gry. Alana Wake’a odpalam na pececie. Jedna produkcja mi siądzie na takiej platformie, a druga na innej. Dlatego jestem przygotowany na każdy scenariusz.

HP: Zgadzasz się ze stwierdzeniem, że Gothic to najlepsza polska gra stworzona przez Niemców?

(śmiech) Coś w tym jest. Nie znam realiów Gothica w Niemczech. Jest kochany tak samo mocno jak w Polsce?

HP: Przyjęło się, że w Polsce zdobył jednak bardziej odczuwalną popularność.

Wiecie, w Gothicu jest taki klimacik, że ja lubię sobie w nim po prostu pochodzić po obozie czy lesie, nie odpalając żadnej misji. Czasem sobie siądę, kamerka na niebo i patrzę na spadające gwiazdy. Klimatyczna muzyczka, bagienne ziele. (śmiech) Mroki nocy.

HP: Gdyby wysłali cię do Górniczej Doliny i musiałbyś dołączyć obozu, to który byś wybrał?

Robiłem każdą drogę, przechodziłem Gothica chyba na wszystkie dostępne sposoby, ale najczęściej lądowałem w Starym Obozie.

HP: No dobra, a będąc Janem Błachowiczem ze Starego Obozu… bardziej ganiałbyś za orkami czy walczył na arenie?

Pewnie dorobiłbym sobie jakiś hajs na arenie, a doświadczenie na orkach. Dwa w jednym! (śmiech)

Jan nie musi robić questów w Gothicu dobrze się bawić. Czasem po prostu obserwuje niebo i podziwia naturę wewnątrz gry.

HP: Gdybyś miał przekonać kogoś, kto nigdy nie grał w sagę o Bezimiennym, by sprawdził któregoś Gothica, co byś mu powiedział?

Próbuję przekonać dwie osoby i to są tak samo długoletni gracze jak ja. Wkrótce chyba dojdzie do rękoczynów! (śmiech) Obiecali mi, że jak wyjdzie remake, to go odpalą. Opowiadam im o klimacie, mówię: „Nie zwracajcie uwagi na grafikę, pikselozę, bugi, po prostu spróbujcie, dajcie grze szansę”, ale oni jak beton. Co prawda jeszcze nie próbowałem im zapłacić, żeby zagrali, ale najpierw pora na rękoczyny. (śmiech) Obaj są starsi ode mnie. Mam mnóstwo memów z Gothica, zawsze podsyłam je kumplowi, a on mówi: „Kurde, nie wiem, o co chodzi, to nie mój świat”. Odpowiadam mu: „Zagraj sobie, dowiesz się”, a on obiecuje, że sprawdzi remake. Dla mnie Gothic jest tytułem, w który po prostu MUSISZ zagrać.

HP: To zapytam od razu o oczekiwania wobec Gothica Remake.

Chcę być pozytywnie zaskoczony i mam nadzieję, że twórcom uda się utrzymać klimat starych gier. Życzyłbym sobie, by w rimejku była zbliżona muzyczka, po to, żebym chciał się właśnie zatrzymać w lesie w nocy, popatrzeć w gwiazdy. Posłuchać muzyki, gdy idę przez gąszcz. Albo przeżyć sytuację typu „biegnę przez jakiś kanion, a tu nagle wilk spada mi na łeb i zastanawiam się, co właściwie się stało”. Materiały z remake’u, które widziałem dotychczas w internecie, trafiają do mnie, ale jaki będzie efekt końcowy? Poczekamy, zobaczymy. Trzymam kciuki, nie chcę się zawieść. Podchodzę do odświeżonego Gothica na spokojnie.

HP: Sądząc po udostępnionych screenach i fragmentach rozgrywki, można odnieść wrażenie, że wizualnie wygląda to wszystko jednak troszeczkę inaczej.

Na pewno wszystko będzie wyglądało inaczej.

HP: Ale jesteś spokojny o nowy kierunek graficzny czy masz obawy, że nie będzie on tak surowy jak pierwsze odsłony serii?

Kurczę, powiem ci, że nie wiem, jak nowa grafika na mnie zadziała. Czy taka oprawa do mnie trafi? Podejrzewam, że tak właśnie będzie, bo lubię, gdy gra dobrze wygląda. Cenię sobie ładne detale i sytuacje, gdy na ekranie przeleci ptaszek, a ja popatrzę na barwy i nakładające się na siebie cienie, dzięki którym wszystko pięknie wygląda. Mam nadzieję, że twórcy dadzą radę. W tym aspekcie jestem optymistą.

HP: Okej, a jesteś w jakikolwiek sposób zaangażowany w działania promocyjne odnośnie do Gothica Remake? Jeżeli nie możesz odpowiedzieć, zamiast „pomidor” rzuć „potrawka z chrząszcza”.

Powiem ci nawet trochę więcej: rozmawialiśmy z twórcami.

Jan Błachowicz wyczekuje remake'u Gothica i ma wobec niego dobre przeczucia i duże nadzieje.

HP: Rozmowy przebiegły pozytywnie czy…?

Były fajne, tyle powiem. Gadaliśmy i mamy kontakt ze sobą. Na tym może zakończmy.

HP: Nie możemy nie zapytać o Wioskę Gothic na naszych łódzkich targach, czyli CD-Action Expo. Byłeś na miejscu. Jak podobała ci się ta strefa, działania ekipy Larp Gothic i nasze targi w ogóle?

Bardzo mi się podobało, fajnie było. Powiedziałem Dorocie odnośnie do dzieciaka: „Ja i tak z nim pojadę, jedziesz z nim i ze mną?”. Dołączyła do nas i wiem, że jej również bardzo się podobało, a co ważne, gry to nie za bardzo jej świat. Jeżeli chodzi o mnie, ja mógłbym na CD-Action Expo spędzić cały dzień, ale obowiązki rodzinne wzywały. Zupełnie tak jak opowiadałem wam o Spider-Manie, w którego grałem z Jachem: młody bawił się przez pół godziny, a później szukał już czegoś innego. Tu było podobnie: Janek junior przez 30 minut latał, cieszył się, wszystko mu się podobało, ale potem zorientował się, że nie ma pociągów. (śmiech) Jadąc do Atlas Areny, widzieliśmy kilka lokomotyw, cieszył się na ich widok, a ja już na miejscu targów zostawiłem go z mamą i poszedłem nacieszyć się właśnie Wioską Gothic.

Fajnie było coś takiego zobaczyć i zawalczyć z golemem na gołe piąchy! Nie było pójścia na łatwiznę w postaci walki młotem. Poza tym wielka kolekcja fana, który miał mnóstwo rzeczy związanych z Gothicami, wyglądała niesamowicie. Wiesz, ja się cieszę, że mam jedną figurkę ścierwojada, a on mi pokazuje trolla, chyba z 1999 roku. Ten troll może nie wyglądał bardzo trollowato, ale był na miejscu, do obejrzenia! (śmiech) Poprzebierani larpowcy też byli zajarani całą sytuacją. Wiem, że ma się teraz odbyć coś większego, jeśli chodzi o Gothica, i może uda mi się pojechać także na to wydarzenie (chodzi o kolejną edycję larpu: 21-25 sierpnia 2024, teren Rancho Western w Czyżowicach, więcej informacji na larpgothic.pl – przyp. red.). Zostałem zaproszony, więc jeżeli będę w kraju i nic mi nie wypadnie, wybiorę się tam.

Wracając do Expo: chciałbym, żeby takich inicjatyw było jeszcze więcej, i nie mogę się doczekać, kiedy mój Jacho będzie starszy. Ciekawe, czy też będzie jarał się grami tak mocno jak ja? Gdyby nie obowiązki, pewnie siedziałbym w Atlas Arenie do końca imprezy.

CZYTAJ DALEJ NA KOLEJNEJ STRONIE