Webb znalazł skupisko rzadko występujących gwiazd
Nie ma cienia przesady w stwierdzeniu, że Galaktyka Trójkąta jest dobrze znana. Należy ona do katalogu Messiera, czyli astronomicznego „elementarza”, który co noc jest na nowo odkrywany przez wyposażonych nawet w najprostsze teleskopy amatorów. Obiekt ten został odkryty jeszcze w XVII wieku, znajduje się w gwiazdozbiorze Trójkąta i jest drugą najjaśniejszą galaktyką spiralną na naszym niebie. Znajdziecie go całkiem niedaleko Galaktyki Andromedy – nawet dziś wieczorem, choć może być to utrudnione ze względu na fakt, iż będzie położony nisko nad horyzontem. Astronomowie skoncentrowali się jednak na jednym fragmencie rzeczonej galaktyki.
NGC 604 – kolebka gwiazd
To obszar gwiazdotwórczy oddalony od nas o 2,73 mln lat świetlnych. NGC 604 zawiera ponad 200 gwiazd typów widmowych B oraz O. To najgorętsze, najbardziej masywne obiekty tego typu spośród nam znanych – mówiąc zaś bardziej kolokwialnie: jasnobłękitne oraz błękitne olbrzymy. Co ciekawe, zaobserwowane gwiazdy są we wczesnych etapach życia – co oznacza, że rzeczony region cały jest aktywny. Czyni go to rzadkim i wartym uwagi: w naszej galaktyce takiego miejsca nie ma, jego odnalezienie stanowi więc okazję do „podglądania” tego, jak działa tego rodzaju matecznik.
Uwagę w NGC 604 przyciągają zwłaszcza gwiazdy typu widmowego O. Są one – przynajmniej w naszym najbliższym kosmicznym otoczeniu – najrzadziej występującymi gwiazdami z ciągu głównego: statystycznie do tej rodziny należy ledwie jedna gwiazda na 3 mln. Równocześnie zaliczają się do największych obiektów tego typu z masami wielokrotnie przekraczającymi masę Słońca, większość światła emitują zaś w pasmach ultrafioletu. Robią to zaś bardzo gwałtownie, dzięki czemu gwiazdy typu widmowego O należą również do najjaśniejszych.
NASA udostępniła dwie fotografie przebadanego obszaru. Pierwsza została wykonana przez pracującą w bliskiej podczerwieni kamerę NIRCam i pokazuje, jak gwiezdny wiatr „rozdmuchuje” znajdującą się w mateczniku materię. Druga zaś powstała z wykorzystaniem kamery MIRI – tutaj zakres średniej podczerwieni ujawnił „jarzące się” duże obłoki chłodniejszego gazu i pyłu. Pierwszą fotkę w oryginalnej rozdzielczości znajdziecie tutaj, drugą zaś tutaj. Więcej informacji na temat NGC 604 – w tym miejscu.
Bonus
Jeśli przegapiliście nasze wcześniejsze wpisy, to koniecznie rzućcie okiem:
• Kolaż galaktyk w podczerwieni
• Analiza najdalszych galaktyk
• Zielony potwór i ogon kota w kosmosie
• Top 10 fotografii z 2023 roku
Fot. otwierająca: NASA, ESA, CSA, STScI.
