Cyberpunk 2077: Kilka słów o popkulturze przyszłości
Czas na kolejną porcję wiedzy o świecie gry.
Redzi kontynuują cykl postów traktujących o świecie Cyberpunka. Ostatnio dowiedzieliśmy się nieco o gospodarce i hierarchii społecznej, a najnowszy wpis porusza temat rozrywki i kultury masowej. Mimo skrajnego rozwarstwienia społecznego i zataczającej szerokie kręgi nędzy popkultura i showbiznes kwitną w najlepsze. Zaawansowana technologia sprawiła, że zmieniło się chociażby pojmowanie idoli muzycznych. Przykładowo widoczna poniżej niewiasta z irokezem jest jednym ludzkim członkiem popularnego zespołu Lizzy Wizzy and the Metadwarves.
(Kliknij, aby powiększyć)
Facet stojący przy charakterystycznej furze w zaprezentowanym na E3 zwiastunie (a także widoczny na okładce nadchodzącego CDA 08/2018) ma z kolei charakterystyczną kurtkę związaną z zespołem Samurai, „legendarną kapela rockową z przeszłości, której muzyka była sposobem na zademonstrowanie buntu i chęci walki z systemem”.
(Kliknij, aby powiększyć)
Maszyny umożliwiły ludziom dzielenie się emocjami i wspomnieniami. Naturalnie szybko zorientowano się, że zatrudnianie aktorów doświadczających ekstremalnych przeżyć, a następnie sprzedawanie ich doznań szarym ludziom to świetny biznes. Mając na uwadze fakt, że maluczcy często wiodą godne pożałowania żywoty, wielu z nich wpada w nałóg i nie wyobraża sobie powrotu do realnego świata, woląc napawać się cudzym szczęściem.
Czytaj dalej
Paweł Sasko dla CD-Action: „Dziki Gon czerpie z tradycyjnej szkoły filmowej, a Cyberpunk 2077 jest teatrem”
Johnny Silverhand wkracza do Balatro. Rogalikowa karcianka otrzymała nową zawartość inspirowaną kolejnymi grami
Wielkie zmiany w CD Projekcie Red. Adam Kiciński rezygnuje z funkcji członka zarządu
Czemu Cyberpunk 2077 miał tyle błędów na premierę? Główny programista CD Projektu Red wyjaśnia
Jestem wielbicielem turówek i wszelkiej maści erpegów: zarówno klasycznych, jak i współczesnych. Do tego zdeklarowanym zwolennikiem tytułów dla jednego gracza, przy czym od tej zasady istnieje jeden poważny wyjątek – World of Warcraft. W Azeroth przesiedziałem więcej godzin, niż chciałbym przyznać, raz ciesząc się każdą chwilą, kiedy indziej zrzędząc na czym świat stoi. Nie wyobrażam sobie dnia bez książki (niemal zawsze fantastyki), za to spokojnie obyłbym się bez kina i seriali. Z CDA związany jestem od 2011 roku.