Moja coroczna tradycja świąteczna

Raczej nie jestem dobrym graczem, jeśli chodzi o czołgi. Każualisko pełną gębą. Nie instaluję modów, mam w poważaniu rankingi, spiny, kręcenie statystyk czy inne tego typu fanaberie hardkorowców. Ot, odpalam, wybieram maszynę i sobie jadę postrzelać – ostatnimi czasy z młodym w plutonie. To jednak wystarcza aż nadto, by świetnie się bawić, szczególnie w drugiej połowie grudnia.

Impuls, jak co roku, ten sam – świąteczny event. Nic na to nie poradzę, że lubię ten bożonarodzeniowy blichtr. Garaż zamienia się w przyprószony śniegiem plac, pojawiają się choinki, ozdoby świąteczne, czołgiści biesiadują, a ja sobie jeżdżę i zbieram prezenty. Świąteczne wydarzenie jest też całkiem uczciwe: bawiąc się, odblokowujemy ozdoby potrzebne np. do skuteczniejszego zbierania kredytów. Jeśli zaś ktoś chce sypnąć groszem, to kupuje duże gifty – a wewnątrz znajduje coś o wartości co najmniej odpowiadającej wydanej kwocie. Dużo lepiej niż chociażby w przypadku takich skrzynek w CS:GO.

Podobają mi się też twarze telewizyjnych znajomych z dawnych lat, które to ostatnimi czasy zaczęły pojawiać się w grze. Norris, Schwarzenegger – twórcy gry najwyraźniej idą śladem filmu „Niezniszczalni” i wcale nie zdziwiłbym się, gdybym w kolejnym sezonie usłyszał dobiegające z garażu „jupikajej” – może już niekoniecznie z partnerującą mu „młodą foką” – w wykonaniu Bruce’a Willisa.

Sama gra zaś, cóż – jak to tanki: pancerne „piu, piu, piu”. Ale ta – w moim przypadku okazjonalna – zabawa pozwala spojrzeć na grę z dystansu i dojść do wniosku, że… w sumie to ja nie lubię grać na dziewiątym i najwyższym, dziesiątym tierze. Jakieś to wszystko bardziej powolne, pozbawione gracji i przyciężkawe. Niby takie właśnie powinny być największe i najpotężniejsze czołgi, ale najlepiej bawię się, śmigając czymś z tierów VI-VIII – to dla mnie kwintesencja „tankowania”. Zupełnie inną kwestią jest to, że w zasadzie od zawsze World of Tanks był dla mnie grą towarzyską, w której gadało się z kumplami na Discordzie, wyjeżdżało się dla czystego funu np. dwoma TOG-ami II czy plutonem artylerii 105 leFH18B2 i robiło podśmiechujki.

To jednak... jakby się skończyło. Trochę ostatnimi czasy nie ma z kim grać, trochę zaś… cóż, WoT stanął w miejscu. Z jednej strony – wciąż jest od groma czołgów do odblokowania i gałęzie, których nawet nie tknąłem. Co i rusz też pojawiają się mniej lub bardziej znaczące zmiany gameplayowe, które sprawiają, że trzeba się uczyć nowych zasad lub poznawać dodane elementy interfejsu. Nie ma się co jednak oszukiwać: to kosmetyka.

Dlatego też, patrząc już od drugiej strony, trochę mi zaczynają ciążyć te wczesnozimnowojenne, dostępne na najwyższych tierach klimaty. Przydałoby się coś nowego. Z tego powodu całkiem niedawno entuzjastycznie podszedłem do wersji konsolowej i rozszerzenia Modern Armor. Oczywiście pecetowej wersji nie przebija, ale już sama możliwość przejechania się abramsem była tak odświeżająca, że z miejsca zapomniałem o garażu równie pięknym, jak blokowiska w czasach komuny, czy mizernym w istocie parku maszynowym.

Chciałbym, żeby w tę nowocześniejszą stronę historii pancerniaków poszła również blaszana edycja gry. Nowe tiery? Powiedzmy do XIII-XIV? Pewnie byłoby to nawet lepsze od wydzielonego rozszerzenia na modłę wersji konsolowej – ale trzeba byłoby przemodelować całą grę. I tak źle, i tak niedobrze. Jestem jednak dobrej myśli. Niezależnie od tego, jak to się rozwinie, jednego jestem pewien: za rok w Boże Narodzenie znowu będę oglądać świątecznie przystrojony garaż.