[Sprawdzam] Strzelam z tyłka

Fireproof Games | PC, NS, And | logiczna • inspirowana Lovecraftem

Pierwsze The Room ma już ponad dekadę – pamiętam ogrywanie „jedynki” (a potem „dwójki”) na tablecie enkiego na początku mojej przygody z CD-Action. W tej chwili seria składa się z czterech głównych części i VR-owego spin-offa, a do pierwszej z nich wróciłam w zeszły piątek. Ukończyłam ją na raz w parę godzin, bo też to jedna z tych gier logicznych, które wciągają jak odpływ w wannie – jestem przekonana, że właśnie The Room inspirowali się twórcy The House of Da Vinci. Każda lokacja to misternie zaprojektowana układanka i nierzadko okazuje się, że rozdział to próba rozpracowania jednego skomplikowanego, składającego się z wielu części mechanizmu. Tu pociągasz wajchę, tam coś przekręcasz, z innego jeszcze miejsca sczytujesz symbole. Jak w The House of Da Vinci bohater miał do dyspozycji Oculus Perpetua pozwalającego manipulować czasem, tak w The Room – utrzymane już od pierwszej części w lovecraftowym klimacie – otrzymuje specjalną soczewkę pozwalającej widzieć więcej niż zwykli śmiertelnicy. Mroczne wizje, tajemnicze znaki... Jeśli podobnie jak ja wolisz ten klimat od spalonych słońcem renesansowych katedr, bardzo polecam z Pokojem się zapoznać, zwłaszcza że gra nie zestarzała się ani odrobinę.

Yaza Games | PC, XBX, XBO | taktyczna • średniowiecze • wczesny dostęp

Tym, czego Inkulinati nie brakuje, jest styl – bitwy taktyczne wyglądające jak średniowieczne ryciny prezentują się fantastycznie, klimat buduje także dobrze dobrana muzyka. Jeśli doda się do tego mapę rodem ze Slay the Spire i dobrze zaprojektowaną mechanikę walki, wydawałoby się, że przepadnę na dobre. Jest nawet polska wersja językowa, co wcale nie jest standardem w rodzimych produkcjach. Jednak jest w Inkulinati także coś, co sprawia, że choć gra się w porządku, po dwóch sesjach nie ciągnie mnie do powrotu do wczesnej wersji. Być może jest to niezbalansowany poziom trudności, który na „normalu” najpierw sprawia, że człowiek się nudzi, a później nagle stawia go w sytuacji, w której podczas starcia ze szkieletami traci wszystkie jednostki w pierwszej turze. Być może chodzi o pewną monotonię, bo choć przed każdą potyczką wybiera się jednostki, na każdej mapie robi się w gruncie rzeczy to samo – zabija lub zrzuca – niezależnie od rodzaju przeciwnika. Niezależnie od tego, co jest powodem, raczej odpuszczę sobie Inkulinati, dopóki nie wyjdzie pełna wersja gry, a to, jeśli wierzyć developerom, zajmie plus minus rok w zależności od jej odbioru przez graczy.

Alejandro Hervella | PC | runner • strzelanka • darmowa

Na Steamie nie widnieje przy Aliens After Ava tag „demo”, ale tym właściwie jest – zawiera dopiero trzy poziomy. W grze wcielasz się w Avę, która nieustannie biegnie, skacze i, wyposażona w zaawansowany sprzęt nie wiadomo skąd, strzela w przeszkody i do próbujących zrobić jej krzywdę kosmitów. Dziewczyna z czasem otrzymuje do dyspozycji łącznie cztery rodzaje sprzętu, z których najciekawszy zdaje się harpun przyciągający ją do wroga i wywołujący QTE. Grafika jest ręcznie rysowana i nie brakuje jej charakteru, ale jest bardzo ciemna, widać też, że to bardzo niskobudżetowy projekt. Wkrótce do wspomnianych trzech proceduralnie generowanych map zakończonych bossem dołączyć mają trzy nowe tryby i dodatkowa zawartość, ale obecnie Aliens After Ava nie powala ani nawet nie intryguje, więc nie jestem pewna, czy jest na co czekać. Z drugiej strony grę można pobrać za darmo, więc jeśli lubisz runnery, możesz dać jej szansę.

„Sprawdzam” to cykliczny segment, w którym co poniedziałek przyglądam się trzem ogrywanym akurat produkcjom – głównie niezależnym, ale nie tylko. Jeżeli ci się podoba, zachęcam do rzucenia okiem na POPRZEDNIE ODCINKI.

Jeśli masz ochotę razem ze mną poznawać nowe tytuły, zapraszam na MÓJ KANAŁ NA TWITCHU (od wtorku do czwartku od ok. 13, w piątki od ok. 13 lub 18, w soboty od ok. 16). Do zobaczenia!