[Sprawdzam] Astrologowie ogłaszają dzień okulisty

Sega | PC, PS5, PS4, XSX, XBO, NS | platformowa • kooperacja

Zastanawiałam się przed co-opową sesją w Sonic Superstars, jak Sega połączy nieustanny sprint i kooperację. Przecież we wszystkich tych pętlach i trampolinach, z których słynie seria, łatwo zgubić się nawet w singlu, a co dopiero we dwójkę! Ekipa zdecydowała się na rozwiązanie, które niekoniecznie mi odpowiada: konieczność respawnowania się postaci, która wyleci poza ekran. Innymi słowy: albo biegniemy razem non stop i trzymamy się blisko siebie, albo ktoś chwilowo znika i szuka odpowiedniego momentu, by ponownie wejść do gry. W efekcie – mając doświadczenie niemal zerowe, bo w ostatniego Sonica grałam na Amidze – przez parę poziomów kompletnie nie ogarniałam, co się dzieje i co chwilę się respawnowałam. Mój partner w zbrodni ma na koncie setki godzin w różnych odsłonach serii i doskonale wiedział, co robi, a gra niestety w żaden sposób nie wyrównuje tej dysproporcji. Jedynym remedium okazywało się... zwalnianie. Ale przecież nie po to gra się w Sonica, żeby truchtać, prawda? To zdecydowanie nie seria dla mnie, a już na pewno nie w multiplayerze, więc po 3,5 godzinach chaotycznych map, inwazyjnej ścieżki dźwiękowej i paru bossach odłożyłam Superstars z ulgą.

Hyper Games | PC, PS5, XSX, NS | przygodowa • Muminki

Gra o Włóczykiju dała mi dokładnie to, czego spodziewałam się po demie – lekką fabułę osadzoną w świecie znanym z dobranocki. Twórcy przygotowali bazującą na eksploracji przygodówkę przetykaną łatwiutkimi łamigłówkami z przestawianiem kamieni, pozbawionym minigierek graniem na instrumentach czy sekwencjami skradankowo-ucieczkowymi. To produkcja naiwna, przeznaczona raczej dla młodszych odbiorców, w czym nie ma oczywiście niczego złego. Jest kolorowo, bezstresowo i ładnie, zwłaszcza w długiej początkowej cutscence, dzięki której naprawdę czuć, jakby właśnie zaczynał się odcinek kreskówki. Kiedy to piszę, jestem w jakichś 60% historii. Gracz wciela się w niej w tytułowego Włóczykija, który wraca ze swojej corocznej wyprawy i zastaje znaną dolinę odmienioną na gorsze. Niszczy więc – i naprawdę bawi mnie to, że bohater jest taki zbuntowany – ogrodzone parki, wyrywa tabliczki, ucieka przed policją oraz próbuje na różne sposoby przywrócić okolicy dawną magię. Innymi słowy: wrócił i się rządzi!

Doot, Blibloop | PC | strategiczna • tycoon

Po dwóch rozdziałach pokazanych w demie Minami Lane doskonale wiedziałam, czego się po produkcji spodziewać – kolorowej casualowej strategii, uroczego minitycoona. W grze buduje się po kawałku japońską uliczkę (jeden sklep czy inna konstrukcja na rundę), a później coraz bardziej dopasowuje się ją do preferencji mieszkańców. Każda grupa społeczna lubi inne rzeczy, począwszy od muzyki na karaoke i asortymentu w księgarni, na składzie ramenu czy bubble tea skończywszy, a z moich doświadczeń wynika, że najbardziej opłaca się (poza jedną mapą) dopasowywać wszystko do preferencji osób starszych. Każdy z zaledwie pięciu poziomów – to naprawdę króciutka gra i nic dziwnego, że kosztuje zaledwie 23 zł – oferuje odmienne cele główne i opcjonalne, a mnie zrobienie ich wszystkich zajęło jakieś pięć godzin, choć oczywiście można to zrobić znacznie szybciej. Jest ładnie, w tle przygrywa relaksująca muzyka i jeśli szukasz w grach przede wszystkim komfortu, Minami Lane może być dobrym wyborem.

„Sprawdzam” to cykliczny segment, w którym co poniedziałek przyglądam się trzem ogrywanym akurat produkcjom – głównie niezależnym, ale nie tylko. Jeżeli ci się podoba, zachęcam do rzucenia okiem na POPRZEDNIE ODCINKI. 

Jeśli masz ochotę razem ze mną poznawać nowe tytuły, zapraszam na MÓJ KANAŁ NA TWITCHU (od wtorku do soboty po 12). Do zobaczenia!