[Sprawdzam] Wizyta u dżinniji

Fictiorama Studios | PC | 2022 | strategiczna

To bez wątpienia najciekawsze z trzech opisywanych tu dem – głównie przez fantastycznie stylizowaną oprawę cutscenek i grafik. Po początku, opowiadającym o historiach pozostawianych w maszynie na monety w zamian za spełnione życzenia, spodziewałam się raczej interaktywnego filmu z różnymi zakończeniami. Zamiast tego dostałam nietypową strategię, w której wysyła się agentów do miast i szerzy tam strach za pomocą strasznych legend miejskich. Każdorazowo chodzi o doprowadzenie do sytuacji, w której mieszkańcy okolicy są przerażeni i zdesperowani na tyle, by uwierzyć w specjalny przekaz – i trzeba taką nadać w kilku regionach. Będziesz zdobywać zasoby i psuć szyki konkurencji. Choć wkręciłam się w demo The Fabulous Fear Machine (swoją drogą, twórców przygodówek Do Not Feed the Monkeys i Dead Synchronicity: Tomorrow Comes Today) na jakieś dwie godziny, ciągle żałuję, że nie jest to interaktywny film stylizowany na komiks w stylu „Creepshow” czy sekwencji Barbary z What Remains of Edith Finch.

Ars Goetia | PC | „wkrótce” | taktyczna • RPG

W demie Hellslave’a – erpega w klimacie mrocznego fantasy, z turową walką – najbardziej podobały mi się dwa elementy: „punktowa” eksploracja lochów oraz grafiki wyglądające jak namalowane za pomocą tuszu. Zaciekawiło mnie też wybieranie na etapie tworzenia postaci jednego z demonów, spośród których zdecydowałam się na Lewiatana. Samą mechaniką Hellslave mnie nie porwał. Brakuje mu „tego czegoś”, co oferowały Darkest Dungeon, Pixel Dungeon czy Book of Demons. Jest tu zwiedzanie różnych części lokacji, jest taktyczna walka z zadawaniem obrażeń fizycznych lub magicznych, jest mnóstwo ekwipunku, bo też bohater, jak się okazuje, może bez problemu dźwigać tony gratów. Klimatyczne, ładne grafiki przetykane są wszechobecną ciemnością i brzydotą. Nie potrafię wskazać w Hellslave ani jednego elementu wyróżniającego grę na tle konkurencji i choć przygody z demem nie wspominam źle, nie wiem, czy zagram po premierze w pełną wersję.

Zarc Attack | PC, PS5, PS4, XSX, XBO | 2022 | FPS

Nierealistyczna czerwono-niebieska kolorystyka, soczyste dźwięki pękających ciał, piksele wielkości tych małych robaczków, które kiedyś znalazłam w bułce tartej – wszystko w demie Exophobii krzyczy „klasyka strzelanek”. I faktycznie, trudno podczas grania nie powspominać stareńkiego Dooma, Wolfensteina 3D czy Blake Stone: Aliens of Gold, zwłaszcza że również tu celownik można przemieszczać jedynie na boki, a nie w górę i w dół. Strzela się tu dużo, bo ograniczenie amunicji nie istnieje, i uzupełnia braki w zdrowiu specjalnymi pigułkami, a z czasem postać ulepsza broń i uczy się wytwarzać pole magnetyczne, by pozbywać się upierdliwej roślinności. Demo nie jest długie, ale zawiera przynajmniej jeden sekret – możliwość znalezienia latającego wokół bohatera sojusznika. Nie znam się na grafice na tyle, by wypowiedzieć się, dlaczego paleta kolorystyczna kojarzy mi się z oprawą platformówki B.I.O.T.A., ale rzuć okiem na screeny i na pewno się ze mną zgodzisz.

„Sprawdzam” to cykliczny segment, w którym co poniedziałek przyglądam się trzem ogrywanym akurat produkcjom – głównie niezależnym, ale nie tylko. Jeżeli ci się podoba, zachęcam do rzucenia okiem na POPRZEDNIE ODCINKI. 

Jeśli masz ochotę razem ze mną poznawać nowe tytuły, zapraszam na MÓJ KANAŁ NA TWITCHU (od wtorku do czwartku od ok. 13, w piątki od ok. 18, w soboty od ok. 16). Do zobaczenia!